تحقیق جراحی هرنی (docx) 12 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 12 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

عنوان : جراحی هرنی (فتق) ترمیم فتق جراحی ترمیم فتق مغبنی راست فتق مغبنی یا اینگوینال (به انگلیسی: Inguinal hernia) به معنی بیرون زدگی احشای شکمی به ویژه روده باریک به دورن کانال اینگوینال است و این بیماری بیش از ۹۵ درصد در مردان اتفاق می‌افتد. این نوع فتق شایعترین فتق در مردان است. در جراحی ترمیم فتق مغبنی (Inguinal hernia surgery) به ترمیم فتق ایجاد شده در کانال اینگوینال پرداخته می‌شود. محتویات ۱ علائم ۲ انواع ۳ مراقبت‌های قبل از عمل ۴ بیهوشی ۵ وضعیت جراحی ۶ وسایل جراحی مورد نیاز ۷ تکنیک جراحی ۸ مراقبت‌های بعد از عمل ۹ خطر و عوارض احتمالی ۱۰ جستارهای وابسته ۱۱ منابع علائم علائم فتق مغبنی شامل موارد زیر می‌باشد: برآمدگی در کنار کشاله ران یا کیسه بیضه. این برآمدگی ممکن است به طور ناگهانی یا در طول چندروز، هفته یا چند ماه ایجاد می‌شود. ناراحتی در کشاله ران و درد. ممکن است این درد در هنگام نشست و بر خواست بیشتر شود. ممکن است این در بیضه باشد. این در حالی است که بیشتر فتق‌ها بدون درد هستند. تهوع و درد ناگهانی به علت به دام انداخته شدن روده باریک در کانال. احساس سنگینی، تورم، سرخوردن و احساس سوزش در ناحیه فتق، کیسه بیضه و یا بخش داخلی ران.(کیسه بیضه متورم در مردان و در زنان وجود تورم در لوب بزرگ احاطه کننده واژن). درد و تورم در حالت درازکش انواع این عمل جراحی به دو صورت باز و لاپاروسکوپیک به انجام می‌رسد که نوع باز آن شامل دو روش مستقیم وغیر مستقیم می‌باشد. فتق مستقیم: در این نوع فتق به دلیل شل شدن دیواره تحتانی شکم ایجاد می‌شود که با افزایش فشار داخل شکم مثل بلند کردن وزنه سنگین و یا قرار گرفتن در مانور والسالوا (زو زدن) باعث حرکت روده از طریق حلقه عمقی اینگوینال به درون کانال اینگوینال می‌شود. فتق غیر مستقیم:در این نوع فتق به علت اختلال مادرزادی، روده باریک بدون گذر از حلقه عمقی اینگوینال بلکه از طریق جداره خلفی کانال وارد این کانال می‌شود. در صورت وجود هم زمان فتق مستقیم و غیر مستقیم در یک طرف به آن هرنی Pantaloo می‌گویند. مراقبت‌های قبل از عمل داشتن حمام شب قبل یا صبح روز عمل. انجام انما (تنقیه) یا عمل مشابه در صورت داشتن مشکل در اجابت مزاج. انجام تست‌های لازم جهت تعین وضعیت بیمار جهت بیهوشی. قطع مصرف داروهای خاص همچون آسپرین، رقیق کننده‌های خون و یا داروهای تورم مفصلی. مصرف داروهای خاص در صبح عمل با یک جرعه کوچک از آب بیهوشی در این عمل جراحی از بیهوشی عمومی استفاده می‌شود. در بیمارانی که مشکل تنفسی یا قلبی- عروقی دارند از بیحسی اپیدورال یا نخاعی و حتی بی حسی موضعی استفاده نمود وضعیت جراحی بیمار در وضعیت سوپاین یا خوابیده به پشت قرار می‌گیرد و سر وی کم بالاتر و متمایل به چپ می‌شود وسایل جراحی مورد نیاز ست جنرال دستگاه ساکشن دستگاه الکتروکوتری تکنیک جراحی در ابتدا با توجه به محل فتق یک برش اینگوینال در روی پوست زده می‌شود. بعد از کنار زدن پوست، زیرجلد و آپونوروز عضله مایل خارجی، طناب اسپرماتیک نمایان می‌شود. به کمک کوتر باید به بندایش خون کمک نمود. سپس برای مشخص شدن نوع هرنی با کمک رترکتور فارابوف کنار زده می‌شود. در کنار کانال اینگوینال عصب اینگواینال نیز وجود دارد که باید به آرامی کنار زده شود. بعد از برش هرنی (فتق)، ترمیم آغاز می‌شود.روش‌های مختلفی برای ترمیم وجود دارد: روش Bassini: در این روش توسط نخ غیر قابل جذب مثل سیلک یا نایلون فاشیا عرضی، عضله عرضی شکم و عضله مایل داخلی به رباط اینگوینال بخیه زده می‌شوند. احتمال عودمجدد در این نوع فتق بسیار کم است. روش Mc Vay: در این روش فاشیهای عرضی شکم بصورت منفرد یا ممتد به لیگامان کوپر دوخته می‌شود. بعد برای جلوگیری از آسیب به عروق فمورال، فاشیای عرضی به رباط اینگوینال نیز دوخته می‌شود. مش گذاری به روش Lichtenstein Tension Free:این روش برای درمان هرنی‌های عود کننده بسیار مناسب است. مش پرولن مورد استفاده در این روش است. مش به صورت مربع و گوشه‌های خمیده دور طناب اسپرماتیک در محل خروج آن از طناب اینگوینال قرار می‌گیرد. لبه داخلی مش به غلاف رکتوس، لبه فوقانی به رباط اینگواینال، لبه خارجی به دور طناب اسپرماتیک و لبه فوقانی به آپونوروز عضله مایل داخلی و غلاف رکتوس دوخته می‌شود. بخیه از نوع غیر قابل جذب و به شکل ممتد یا منفرد می‌باشد مراقبت‌های بعد از عمل اغلب بیماران به مدت ۲۴-۴۸ ساعت تحت مراقبت در بیمارستان قرار می‌گیرند. بیماران باید در هفته نخست بعد از عمل از فعالیتهای فشار آورنده بر ناحیه ترمیم شده بپرهیزند. بیماران باید به تدریج و طی ۲ تا ۶ هفته به فعالیت طبیعی خود بازگردندند. انواع هرنی سبب شناسی و عوامل خطرهرنی ها زمانی اتفاق می افتند که در یکپارچگی دیواره های عضلانی اختلال ایجاد شود و این اختلال با افزایش فشار داخل شکمی همراه گردد. ضعف مادرزادی عضلات یک عامل خطر می باشد، همان طور که هر گونه عاملی که فشار داخل شکم را افزایش می دهد عامل خطر می باشد. ضعف عضلانی قابل پیشگیری نیست، اما ورزش می تواند عضلات ضعیف را تقویت کند. از آن جایی که چاقی یکی از عوامل افزایش دهنده فشار داخل شکمی می باشد، این گونه افزایش فشار را می توان از طریق کنترل خون از بین برد. اجتناب از بلند کردن چیزهای سنگین و زور زدن هم فشار داخل شکمی را کاهش می دهد. تشخیص زودرس در پیشگیری از گیر افتادگی و احتقان بافت بیرون زده مهم می باشد.   پاتوفیزیولوژینقص های دیواره عضلانی می توانند مادرزادی و ناشی از بافت ضعیف شده یا یک فضای وسیع در سیگمان اینگوئنال باشد یا می تواند در اثر تروما ایجاد گردد. فشار داخل شکمی در اثر، حاملگی، چاقی، بلند کردن اجسام سنگین، سرفه کردن و آسیب های تروماتیک حاصله از فشار اجسام غیر نافذ افزایش می یابد. زمانی که دو مورد از این عوامل با ضعف بافتی همراه شوند، هرنی می تواند ایجاد گردد.افزایش فشار بدون ضعف بافتی نمی تواند باعث ایجاد هرنی گردد. ضعف علاوه بر مادرزادی بودن، به عنوان بخشی از پروسه مسن شدن هم کسب می گردد. در حالی که سن بیمار افزایش می یابد، بافت های عضلانی اینفیلتره می شوند و جای خود را به چربی و بافت های پیوندی می دهند.زمانی که محتویات ساک هرنی (دهانه هرنی) را با دستکاری می توان به حفره شکم بازگرداند، هرنی جاانداختنی خوانده می شود.واژه های جانرفتنی یا گیرافتاده به هرنی اشاره دارند که محتویات ساک آن از طریق دستکاری قابل جاانداختن و وارد کردن به شکم نیستند. زمانی که فشار حاصله از رینگ هرنی (حلقه عضلانی که روده از طریق آن بیرون زده است) خون رسانی به قطعه بیرون زده روده را قطع می کند، روده محتقن می گردد. هرنی های گیر افتاده معمولاً محتقن می گردند. این وضعیت یک اورژانس جراحی است، زیرا اگر قسمت گیرافتاده روده آزاد نگردد، به علت فقدان خون رسانی فوراً گانگرن می گردد. هرنی ها می توانند از طریق هر نقصی در دیواره شکم، از طریق دیافراگم یا بعضی از ساختارهای داخلی در حفره شکم بیرون زدگی پیدا کنند. این مبحث فقط انواع شایع تر هرنی را مورد بررسی قرار می دهد: اینگوئینال (مستقیم و غیر مستقیم)، فمورال، نافی و برشی.  انطباق یافتن با زندگی همراه با کولوستومیهنگامی که شما بیماری که دارای کولوستومی تازه است را ویزیت می کنید. استوما و پوست استوما را به طور کامل قبل از انتخاب کیسه بررسی کنید. استوما باید قرمز گوشتی باشد، یک استوما با رنگ قرمز رنگ پریده یا صورتی رنگ پریده نشان دهنده محدودیت در خون رسانی است.استومای سالم مرطوب است، خشک بودن نشان دهنده دهیدراتاسیون می باشد بی عیب و سالم بودن لبه های خارجی و اتصال آنها به پوست اطراف استومی را مورد توجه قرار دهید. استوما باید گرد و برجسته باشد؛ در طی 4 تا 6 هفته بعد از عمل از برجستگی آن کم می شود. زمانی که کیسه را برداشته اید و بیمار دراز کشیده است استوما را بررسی کنید. بررسی را هنگامی که بیمار نشسته است دوباره انجام دهید. موارد زیر را مورد مشاهده قرار دهید1- تغییرات ایجاد شده در شکل استوما 2- چین های پوست 3- خط های پوستی و 4- فرورفتگی پوست اطراف استوما. اگر بیماران و مراقبت کنندگان راهنمایی ها و توصیه های شما را درک کنند و اجرا کنند و در مراقبت شرکت کنند، بهتر قادر به مراقبت مستقل از کولوستومی خواهند بود. چگونگی تمیز کردن استوما را نشان دهید و از بیمار بخواهید که آن را اجرا کند، مقدار خونریزی طبیعی است؛ استفاده از فشار باید خونریزی را متوقف سازد. خونریزی وسیع غیرطبیعی است. اگر این مشکل اتفاق بیافتد. بیمار باید فوراً با پزشک تماس بگیرد. به بیمار و مراقبت کنندگان او بگویید که به صورت روزانه انتظار دفع را داشته باشند. مواد دفعی در ابتدا به شکل مایع خواهند بود اما بعد از 2 تا 4 هفته سفت می شوند.برای مدت 4 تا 8 هفته، انتظار دفع مقادیر زیادی گاز از روده را داشته باشند. به بیماران و مراقبت کنندگان آموزش دهید که مواظب علائم انسداد روده ای که نیاز به مراقبت پزشکی فوری دارند مثل: تهوع یا استفراغ، افزایش دمای بدن بیش از 101 درجه درد شدید شکم، اتساع، برون ده مدفوع محدود یا قطع شده، و کاهش صداهای روده باشند. نشت مدفوع یک مشکل شایع می باشد. جهت به حداقل رساندن نشت، دستورالعمل ها دقیق در مورد مناسب بودن اندازه دهانه کیسه و مراقبت از آن را فراهم آورید، کیسه باید دو بار در هفته تعویض گردد. تصور نکنید که قسمت چسبیده ای که بیمار از بیمارستان به خانه می برد، زمانی که استوما کوچک می شود هم برای آن مناسب است اگر پوست اطراف استوما منقبض شود بیمار به جای ویفر صاف به یک ویفر کوژ یا محدب نیاز دارد. اگر استوما گرد باشد شما می توانید از یک کیسه بدون برش استفاده کنید. اما اگر گرد نیست، از یک کیسه که جهت تناسب با استومای برش داده شده است استفاده کنید.محیط استوما را اندازه بگیرید و آن را توسط یک ماژیک بر روی یک قطعه پلاستیکی سفت و محکم رسم کنید. و به این طریق یک الگو برای برش قسمت چسبنده کیسه به دست آورید. سپس الگوی حاصله بر روی قطعه پلاستیکی را برش دهید و از نظر تناسب با استوما امتحان کنید؛ این الگو ممکن است برای زمانی که استوما جمع و کوچک می شود مناسب نباشد.استفاده کردن از یک کمربند راحت که زیاد تنگ نباشد می تواند ارتباط بین کیسه و پوست اطراف استوما را ارتقاء بخشد. اگر بیمار از سیستم کیسه دو قطعه ای استفاده می کند، از وجود یک چسبندگی خوب بین کیسه و ویفر اطمینان حاصل کنید. جهت تقویت کردن آموزش های خودبین ویزیت های تان، دستورالعمل های ساده و گام به گام برای تعویض کیسه به بیماران و مراقبت کنندگان ارائه دهید. اطلاعات مربوط به غذا و مایعات را به صورت مکتوب و کلامی در اختیار بیمار قرار دهید. پیشنهاد کنید که بیمار در ابتدا از مصرف غذاهای پرفیبر مثل ذرت، ذرت بوداده، قارچ، بادام زمینی و غذاهای چینی خودداری می کند، زیرا این غذاها می توانند باعث متورم شدن روده و انسداد آن گردند. بعد از 4 تا 8 هفته، زمانی که تورم کاهش می یابد، بیماران باید قادر باشند به تدریج خوردن یک غذای معمولی را از سر بگیرند و جهت پیشگیری از یبوست در اثر شروع رژیم غذایی معمولی مصرف مایعات را افزایش دهند.بیماران دارای کولوستومی و اعضای خانواده هایشان را به سازمان هایی که می توانند به آنها کمک کنند تا با تشخیص کولوستومی و تغییرات تصور از جسم تطابق یابند مثل سازمان استومی ایالات متحده، جامعه سرطان آمریکا و انجمن ملی زخم، استومی و کنترل تکانه های بدن پرستاران ارجاع دهید. پرستاران عضو گروه آخر می توانند اطلاعات با ارزشی در مورد از سرگیری زندگی طبیعی ارائه دهند و به مراقبت و ساماندهی استومی های عارضه دار کمک کنند.  هرنی اینگوئینال غیر مستقیم هرنی اینگوئینال غیر مستقیم از طریق حلقه اینگوئینال بیرون می زند و طناب اسپرمی را در کانال اینگوئینال دنبال می کند . این هرنی به علت وجود فضایی که پایین آمدن بیضه ها را ممکن می سازد در مردها از زن ها شایع تر است . شیوع بالایی از هرنی اینگوئینال غیر مستقیم در افراد جوان به چشم می خورد . این شیوع همچنین در بین افراد 50 تا 60 ساله بالا می باشد و سپس در سن های بالاتر به تدریج کاهش می یابد . این هرنی ها می توانند گسترش یابند و غالباً وارد کیسه بیضه ها شوند . هرنی اینگوئینال مستقیمدر هرنی اینگوئینال مستقیم ، روده از دیواره شکم ، در جایی که ضعف عضلانی وجود دارد عبور می کند ، نه مثل اینگوئینال غیر مستقیم یا فمورال که از کانال اینگوئینال عبور می کنند . این نوع هرنی ، بیشتر در افراد مسن تر به چشم می خورد . هرنی اینگوئینال مستقیم ، به تدتریج در یک ناحیه که به علت نقص مادرزادی در تعدادی از فیبرهایش ، ضعیف است ایجاد می گردد .    هرنی فمورال ( فتق رانی ) هرنی فمورال ازر طریق حلفه رانی حادث می گردد و در زن ها نسبت به مردها شایع تر است .این هرنی به شکل یک پلاک چربی در کانال رانی ایجاد می گردد که بزرگ می شود و به تدریج ، پریتوئن و تقریباض به ناچار مثانه را به داخل ساک می کشد . در این نوع هرنی گرفتار شدن و محتحقن شدن هرنی بسیار شایع می باشد . هرنی نافی هرنی نافی در بالغین در زن ها شایع تر است و ناشی از افزایش فشار داخل شکم می باشد . این مشکل غالباً در افراد چاق و زنانی که چندین حاملگی داشته اند اتفاق می افتد .   هرنی برشی یا ونترال این گونه هرنی در محل یک برش جراحی قبلی که به علت وجود مشکلی بعد از عمل مثل عفونت ، تغذیه ناکافی ، اتساع شدید یا چاقی به خوبی ترمیم نشده است اتفاق می افتد . درمان و کنترل نهای درمان طبی هرنی هایی که گرفتار یا محتقن نشده اند ، می توانند از طریق مکانیکی به جای خود بازگردند . یک فتق بند که یک پد نرم می باشد که توسط یک کمربند روی محل هرنی که به جای خود بازگردانده شده است مورد استفاده قرار گیرد .بعد از بازگرداندن هرنی ، پد بر روی آن گذاشته می شود و جهت جلوگیری از عود هرنی در انجا نگه داشته می شود . به بیمار آموزش داده می شود که هر روز قبل از بلند شدن فتق بند را بر روی محل بگذارد .بیمار باید پوست زیر فتق بند را از نظر علائم خراشیدگی و اختلال پوستی به دقت بررسی کند . درمان و کنترل جراحی   ترمیم هرنی اینگوئینال ( هرنیورافی) شایع می باشد که تقریباً از هر 10000 نفر در ایالات متحده 28 نفر تحت این عمل قرار می گیرند . ترمیم هرنی با استفاده از یک برش کوچک به طور مستقیم بر روی ناحیه ضعیف ایجاد می گردد انجام می گیرد . سپس روده به داخل حفره پریتوئن بازگردانده می شود ، ساک هرنی بریده و برداشته می شود و عضلات روی ناحیه کاملاً به هم نزدیک می گردند . مش می تواند بهبودی را تسهیل کرده و از عود جلوگیری کند . هرنی های ناحیه اینگوئینال معمولاً معمولاً با استفاده از بی هوشی نخاعی یا ناحیه ای صورت میگ یرند .بیشتر ترمیم های هرنی امروزه به عنوان پروسیجرهای سرپایی انجام می گیرند . هرنیورافی خارجی پریتوئنی به وسیله لاپاراسکوپ (LEP) یک تکنیک جدیدتر ات که میزان موفقیت بالاتر همراه با عود کمتر ، درد کمتر و دوره ریکاوری بعد از عمل کوتاه تر دارد . بعضی از ترمیم ها مشکل هستند زیرا توده عضلانی کمی جهت نگهداشتن روده در مکان مربوطه وجود دارد . در این مورد جهت تقویت کردن محل هرنی گرافت های مش انجام می گیرند .بیمارانی که ترمیم های مشکل دارند جهت دریافت آنتی بیوتیک پروفیلاکسی معمولاً 1 تا 2 روز در بیمارستان بستری می شوند . مراقبت پرستاری از بیماری که تحت عمل جراحی قرار می گیرد از تخلیه ادرار بعد از عمل جراحی اطمینان حاصل کنید زیرا بعد از جراحی هرنی احتباس ادراری ، بویژه در مردها یک مشکل شایع می باشد . به محض اینکه بیمار توانست غذا را تحمل کند ، او را به رژیم غذایی معمولی بازگردانید . اگر بی هوشی عمومی مورد استفاده قرار گیرد ، پیشرفت بعد از جراحی آهسته تر صورت می گیرد ، به بیمار اطمینان دهید که در مراحل اوللیه بعد از جراحی هرنی عود نخواهد کرد .بعضی از بیماران به خاطر ترس از این مشکل اظهار غیر فعال شدن می کنند ، باید به بیمار گفته شود که برای مدت 4 تا 6 هفته هیچ چیزی را بلند نکند . افراد چاق اهسته تر پیشرفت می کند ، آهسته تر بهبود می یابند و نیاز به تشویق بیشتری جهت مشارکت در فعالیت های بعد از عمل دارند . بعد از عمل ترمیم هرنی اینگوئینال جهت کنترل درد و کاهش تورم معمولاً یک کیسه یخ بر روی محل برش گذاشته میب شود . در مردها ، ناحیه اسکروتوم باید به دقت از نظر تورم بررسی گردد . همچنین می توان یک کیسه  یخ هم بر روی ناحیه اسکروتوم ، بیمار را در پوزیشنی قرار دهید که اسکروتوم بالا قرار گیرد و به بیمار بگویید موقعی که از تخت بیرون می رود از بیضه بند استفاه کند .   خطر و عوارض احتمالی خونریزی مشکلات تنفسی از جمله پنومونی مشکلات قلبی عفونت واکنس دارویی آسیب به عروق و احشای دیگر آسیب عصبی آسیب به بیضه‌ها در صورت آسب به عروق ناحیه درد طولانی مدت در ناحیه برش بازگشت فتق[۱۰] منابع پرش به بالا ↑ Based on WordNet 3.0, Farlex clipart collection. پرش به بالا ↑ «Inguinal Hernia - Symptoms». webmd. بازبینی‌شده در 17شهریور1392. پرش به بالا ↑ «Open Inguinal Hernia Repair». SSOC. بازبینی‌شده در 17شهریور1392. پرش به بالا ↑ «Open Hernia Repair With General Anesthesia Found Less Safe in Study». general surgery news. بازبینی‌شده در 17شهریور1392. ↑ پرش به بالا به: ۵٫۰ ۵٫۱ احمدی، مجید. جوهری، بهروز.. تکنولوژی جراحی و فرد اسکراب. انتشارات اندیشه رفیع، 1391. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۹۸۷۳۷۱۸. پرش به بالا ↑ «Inguinal Hernias - Diagnosis and Surgical Treatment». surgery.about.com. بازبینی‌شده در 17شهریور1392. پرش به بالا ↑ ساداتی، لیلا. گلچنینی، احسان. تکنولوژی جراحی گوارش و غدد. نشر جامعه نگر، 1390. پرش به بالا ↑ «Inguinal hernia repair». NHS. بازبینی‌شده در 17شهریور1392. پرش به بالا ↑ قارداشی، فاطمه. زردشت، رقیه. اصول کلی تکنولوژی جراحی. نشر سالمی-جامعه نگر، 1389. شابک ‎۹۷۸۹۶۴۸۷۶۰۶۶۸. پرش به بالا ↑ «Inguinal hernia repair». medlineplus. بازبینی‌شده در 17شهریور 1392. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Inguinal hernia surgery»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامه آزاد (بازیابی در ۱۶ شهریور ۱۳۹۲). پوزیشن خوابیده به پشت فتق فتق مغبنی