پروپوزال روانشناسی ارتباط شیوه فرزند پروری و عملكرد تحصيلي (docx) 1 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 1 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

فرم پيشنهاد تحقيق پايان‏نامه‌ی دوره کارشناسی ارشد عنوان تحقيق به فارسي: ارتباط شیوه فرزند پروری و عملكرد تحصيلي دانشجو: شماره دانشجویی:نام دانشجو:نام خانوادگی دانشجو:جنسیت:زن مردگروه عمده تحصیلی:پزشکی علوم انسانی علوم پایه فنی و مهندسی کشاورزی و دامپروری هنررشته تحصیلی:روان شناسی عمومیزمان ورود به مقطع جاری: نیمسال اول نیسمال دوم سال تحصیلی 9- 139زمان اخذ واحد پایان نامه:نیمسال اول نیسمال دوم سال تحصیلی 9- 139شماره تماس مستقیم:مشخصات استاد راهنما:مشخصات استاد مشاور(انتخاب استاد مشاور در شرایط خاص با تأیید شورای پژوهشی) :نام:نام:نام خانوادگی:نام خانوادگی:شماره شناسنامه:شماره شناسنامه:سال صدور:سال صدور:استان محل تولد:استان محل تولد:شهرستان محل تولد:شهرستان محل تولد:کد ملی:کد ملی:مرتبه علمی:مرتبه علمی: مقدمه اساس توسعهی علمي‌هر جامعهای را آموزش و پرورش آن جامعه تشکیل میدهد، و در این راستا توجه به کیفیت آموزشی و ارتقاء سطح علمي‌و عملکرد تحصیلی نوجوانان و جوانان، سبب استحکام ساختار علمي‌جامعه و حرکت درست در زمینهی توسعهی علمي‌آن میگردد. از اینرو جستجوی راههای افزایش سطح علمي‌افراد و پیشرفت تحصیلی در برگیرندهی استعداد، توانایی و کار دانش آموز است. این یک عنصر چند بعدی است. این عنصر به گونه ای بسیار ظریف به رشد جسمی، اجتماعی، شناختی و عاطفی مربوط است و به یک مورد خاص ارتباط ندارد ، بلکه طی زمان و در زندگی دانش آموزان در مدارس عمومي‌و در سالهای دانشگاه و زندگی کاری خود را نشان مي‌دهد (استنبرگ، 1993، به نقل از پرویز، 1384).رفع موانع عملکرد بهتر تحصیلی نوجوانان و جوانان از ضروریاتی است که باید بدان توجه گردد. از طرف ديگر پيشرفت تحصيلي به عنوان يك متغير وابسته، همواره مورد توجه محققان قرار گرفته است. يادگيري و پيشرفت تحصيلي در گرو عوامل بيشماري است كه به سادگي قابل شناسايي و كنترل نيست. در بررسي عوامل مؤثر در پيشرفت تحصيلي بايد به دو دسته عوامل، يكي عوامل مربوط به دانش‌آموز و ويژگي‌هاي فرد و بطور كلي آنچه تفاوت فردي اطلاق مي‌شود و عامل دوم، عوامل مربوط به مدرسه و نظام آموزش و پرورش، عوامل خانوادگی و غیره اشاره نمود. به عبارتي پيشرفت (افت) تحصيلي گاه به علت خصايص، ويژگي‌ها، شاخص‌هاي ذهني، اجتماعي، عاطفي خود دانش‌آموز و گاه به علت كاركردهاي مدرسه و سيستم دروني آموزش و پرورش، نهاد خانواده و یا سایر نهادهای جامعه است. از جمله عوامل مرتبط با پیشرفت تحصیلی، چگونگی ارتباط والدین با فرزندان و به نوعی دیگر شیوههای فرزندپروری آنها میباشد. برای تبیین رابطه سبک فرزندپروری با رفتارهای کودکان، تحقیقات جدید بر روی مولفههای رابطه و مراقبت وساختار تکیه کرده اند.مسئولیتپذیری والدینی وصمیمیت از عناصر رابطه و مراقبتاند وکنترلهای محدودیت از عناصر ساختار محسوب مي‌شوند(الکساندر،2006). در مطالعه ای که رپینسکی و شانک (2002) بر رویی 76 خانواده (هر دو والد و نوجوانان آن خانوادهها) انجام دادند، تاثیررفتار گرم و حمایت کنندهی والدین بر سازگاری در مدرسه، عملکرد تحصیلی و مشکلات رفتاری نوجوانان را مورد بررسی قرار دادند، آنان به این نتیجه رسیدند که رفتار والدین بر این متغیرها تاثیر دارد. (تنهاییرشوانلو، 1387) بیان مساله پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و بررسی عوامل تأثیرگذار بر آن، موضوع مهمي‌است که بخش عمدهای از پژوهشهای علوم تربیتی و روانشناسی را به خود اختصاص داده است. محققان توافق دارند که علاوه بر آموزش، بسیاری دیگر از عوامل از جمله، محیط، مدرسه، خانواده، سبکهای فرزندپروری و محیط اجتماعی کودک که کودک در آن زندگی میکند و همچنین مشخصههای فردی مانند هوش، شخصیت، سن، همسالان و انگیزه در عملکرد تحصیلی او نقش مهمي‌را ایفا میکنند (ودودی مفید و همکاران، 1391). خانواده نخستین نهاد زندگی اجتماعی کودک است که در شکل گیری عادتها و اندیشههای اجتماعی کودک نقش بسیار مهمي‌دارد. در شکلگیری رفتار و دیدگاههای اجتماعی کودک، جنبههای عاطفی روابط والدین و فرزندان نقش مهمي‌دارد، در خانوادههایی که والدین رفتارهای محبت آمیز دارند، معمولاً کودکان نیز با رفتارهای اخلاقی مثبت و احترام به دیگران و انگیزه پیشرفت رشد مییابند (محبی نورالدین وند و همکاران، 1389). خانواده با توجه به تأثیر قابل توجه بر رشد روانشناختی فرزندان، از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر شخصیت آنان بوده و به طور مستقیم و غیر مستقیم بر پیشرفت تحصیلی فرد تأثیر میگذارد (دسجردینس و همکاران، 2008). بهطورکلی نقش و تأثیر خانواده برشکلگیری شخصیت به طور عمده در سه محور تأثیر سبکهای فرزندپروری، سایر اعضاء خانواده و ترتیب تولد فرزندان مورد توجه قرار گرفته است (ویک نلسون و ایزرل، 2009). سبک فرزند پروری مجموعه ای از نگرش ها در مورد کودک است که به ایجاد جوی هیجانی منجر مي‌شود که والدین رفتارهای خود را با کودک در بستر آن شکل داده و تنظیم مي‌کند(دارلینگ و اشتنبرگ، 1993؛ به نقل از زمانی و عابدینی، 1392). باومیرند (1991) بر اساس دوبعد توقع و پاسخ دهی چهار سبک فرزندپروری را مشخص کرده است که عبارتند از: 1- فرزندپروری مستبدانه که در آن والدین از فرزندان خود توقع و انتظارات زیاد، ولی پاسخ دهی کمي‌دارند، بر اطاعت بی چون و چرا کودکان تأکید دارند، فاقد گرمی، صمیمیت و حمایت اند و بسیار سختگیر هستند؛ 2-فرزندپروری مقتدرانه که در آن والدین هم درخواست کننده و هم پاسخ دهنده اند، قوانین روشن و واضح دارند، از شیوههای منطقی و استدلالی برای متقاعد کردن کودکان استفاده مي‌کنند، حمایت کننده اند و با کودک همدلی میکنند (کوپلن و همکاران، ،2002؛ به نقل از زمانی و عابدینی، 1392)؛ 3- فرزند پروری سهل انگارانه که در آن والدین بسیار پاسخ دهنده اند و کمتر درخواست کننده اند. آنها قوانین زیادی برای فرزندشان وضع نمیکنند و کنترلی بر رفتارهای آنان ندارند؛ 4- فرزند پروری بدون توجه و مراقبت که در آن والدین نه پاسخ دهنده و نه درخواست کننده اند، فاقد قوانین مشخص اند، فاقد گرمي‌و حمایت و صمیمیت اند و نظارت و کنترلی بر رفتارهای فرزندان خود ندارند (کوپکو، 2007). در واقع سبک های فرزند پروری از طریق تأثیر بر عزت نفس، استقلال، خودکنترلی و راه های مقابله با تنیدگی کودکان و نوجوانان (کوپکو، 2007؛ وارگو، 2008) سایر رفتارهای آنان، از جمله عملکرد تحصیلی، رفتارهای سازش نایافته و مشکل آفرین را تحت تأثیر قرار مي‌دهند (ابر و همکاران، 2009؛ ترنر و همکاران، 2009؛ به نقل از زمانی و عابدینی، 1392). ضرورت پژوهش مطالعه عوامل موثر بر پيشرفت تحصيلي طي چند دهه اخير بيش از پيش مورد توجه متخصصان تعليم و تربيت قرار گرفته است. يافتههاي پژوهشي متعددي نشان دادهاند كه پيشرفت تحصيلي هم از ساختارهاي دانش و فرآيندهاي پردازش اطلاعات تاثير مي پذيرد، هم از عوامل محيطي از جمله عوامل خانواده و شیوه‌های فرزند پروری. شیوههای فرزندپروی و روشهای انظباطی آنان بیتردید تحت تأثیر خصوصیات شخصیتی و سیستم اعتقادی آنان است. والدین سالم و بالغ در مقایسه با والدین نابالغ و ناسالم معمولاً با حساسیت و مهربانی بیشتری به نیازها و اشارات کودکان توجه میکنند. این نوع فرزندپروری امنیت عاطفی، استقلال، توانش اجتماعی و موفقیت هوشی کودکان را تشویق میکند. سبکهای فرزندپروری به طور قابل توجهی پیامدهای مهمي‌را برای پیشرفت تحصیلی کودکان و نوجوانان به دنبال دارد (بلسکی و همکاران، 1984؛ به نقل از بیرامي‌و بهادری خسروشاهی، 1389). پيشرفت تحصيلي دانش آموزان و دانشجويان يكي از شاخصهاي مهم در ارزيابيهاي آموزش و پرورش است و تمام كوششها و كششهاي اين نظام در واقع براي جامه عمل پوشاندن به اين امر مهم است؛ به عبارتي جامعه و به طور ويژه آموزش و پرورش، نسبت به سرنوشت، رشد و تكامل موفقيت آميز و جايگاه فرد در جامعه، علاقهمند است و انتظار دارد فرد در جوانب گوناگون از جمله ابعاد شناختي و كسب مهارت و توانايي و نيز در ابعاد شخصيتي، عاطفي و رفتاري، آن چنان كه بايد پيشرفت كند و رشد و تعالي يابد. با توجه به اينكه ميزان پيشرفت و افت تحصيلي يكي از ملاك هاي كارايي نظام آموزشي است، كشف و مطالعه متغيرهاي تاثيرگذار بر عملكرد تحصيلي، به شناخت بهتر و پيش بيني متغيرهاي موثر در مدرسه مي‌انجامد. بنابراين بررسي متغيرهايي كه با پيشرفت تحصيلي در دروس مختلف رابطه دارد، يكي از موضوعات اساسي در آموزش و پرورش است (فراهاني، 1387). با توجه به اهميت پديده‌ي پيشرفت تحصيلي و متغيرهاي تاثيرگذار بر آن و همچنین از آنجا که فرزندان هر خانواده، بعنوان سرمایه های یک کشور محسوب مي‌شوند؛ پیشرفت تحصیلی آنان امری است که پس از سلامت جسمي‌و روانی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به اینکه فرزندان در محیط خانواده رشد مي‌یابند و تربیت مي‌شوند، الگوی تربیتی والدین نقش مهمي‌در پیشرفت تحصیلی فرزندانشان دارد بنابراین ضرورت بررسی رابطه بین سبکهای فرزندپروری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان قابل توجیه است. پیشینه تحقیق شکربیگی / یاسمینژاد(1391) در پژوهش خود با عنوان مقايسه سبكهاي فرزندپروري خانواده، عزت نفس و سلامت عمومي نوجوانان پسر بزهكار و عادي در كرمانشاه از پرسشنامه هاي سبك‌هاي فرزندپروري بامريند، عزت نفس آيزنكو سلامت عمومي ‌استفاده کرده بودند، نتایج نشان داد كه بين و جوانان بزهكار و عادي از نظر سبكهاي فرزند پروري زورگو يا نه ومقتدرانه تفاوت معنيداري وجوددارد. بدين معني كه نوجوانان بزهكار بيشتر متعلق به خانواده هاي زورگوبودند. همچنين بين عزت نفس نوجوانان بزهكار و عادي تفاوت معني‌داري بدست آمد و بزهكاران به طور معنيداري عزت نفس پايينتري داشتند. يافته‌ها حاكي از آن بود كه بين سلامت عمومي نوجوانان عادي و بزهكار تفاوت معنيداري بدست آمد. زارعی(1389) در پژوهش خود با عنوان بررسي رابطهي‌ بين شيوه‌هاي فرزندپروري والدين با ارتكاب نوجوان به رفتارهاي پرخطر بر اساس مقياس كلونينگر به این نتیجه میرسد که بين شيوهي فرزند پروري آسان گيرانه والدين و خرده مقياس اجتناب از آسيب در مقياس رفتار پرخطر كلونينگر در سطح معناداري 035/0 و بين شيوهي فرزندپروري دموكراتيك والدين و خرده مقیاس طهور و نوآوري در آزمون رفتار پر خطر كلونينگر در سطح معناداري 022/0 رابطه وجود دارد. همچنين شيوهی فرزندپروري اقتدار-منطقي و خرده مقياس پاداش اجتماعي در مقياس رفتار پرخطر كلونينگردرسطح معناداري 027/0 نيز باهم رابطه دارند. حسينينسب و همکاران (1389) در مقالهاي به بررسی رابطهي شيوههاي فرزندپروري با خودكارآمدي و سلامت رواني دانشآموزان پايهي دوم دبيرستانهاي شهرستان مهاباد پرداخته است. يافتههای تحقیق نشان داد كه بين خود كارآمدي دانش آموزاني كه والدين آنها شيوه هاي فرزندپروري متفاوتي داشته اند، تفاوت معني داري وجود دارد. سلامت رواني دانش آموزاني كه شيوه هاي فرزندپروري متفاوتي را تجربه كرده اند، بصورت معني داري باهم تفاوت دارد. بين سلامت رواني و خود كارآمدي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. بين سلامت رواني دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معني داري وجود ندارد. شيوه فرزندپروري دانش آموزان با توجه به رشته تحصيلي آنها متفاوت است. خودكارآمدي دانش آموزان در رشته هاي مختلف متفاوت نمي باشد. دانش آموزاني كه در رشته هاي مختلف تحصيل مي كنند از نظر سلامت رواني تفاوت معناداري باهم ندارند. بين دانش آموزان دختر و پسر از نظر خود كارآمدي تفاوت معني داري وجود ندارد. حیدری و همکاران (1388) پژوهشی با عنوان بررسی تاثیر شیوه فرزندپروری ادراک شده و جنس بر خود ناتوان سازی انجام دادهاند که در آن به این نتایج دست یافتهاند که خود ناتوانسازی رفتاری و کلی در سبک فرزندپروری استبدادی به طور معناداری بیشتر از سایر سبک های فرزندپروری است. سبک فرزندپروری و جنس نیز دارای رابطه تعاملی هستند. خود ناتوان سازی ادعایی در سبک فرزندپروری مقتدرانه در دختران بیشتر از پسران است و در سبک فرزندپروری استبدادی خود ناتوانسازی ادعایی در پسران بیشتر از دختران است. نتایج نشاندهنده اهمیت تاثیر محبت و کنترل در روابط والد ـ فرزند بر خود ناتوانسازی است. سیفیگندمانی و همکاران (1388) پژوهشی با عنوان سنخشناس یفرزندپروري خانواده و تاثیر آن بر اضطراب و افسردگی نوجوانان پسر انجام داده که تحلیل یافتههاي آن نشان میدهد داشتن حداقل یک والد مقتدر و یا پدر و مادري هر دو آسانگیر، نتایج بهتري را براي نوجوانان در پی دارد. درمقابل بی‌اعتنایی هر دو والد ضعیفترین سنخ از نظر پیامدها براي نوجوانان است و در سنخهاي دربرگیرنده یک والد بیاعتنا، بیاعتنایی مادر نتایج نامطلوب تري دارد. نتیجهی تحقیق نشان میدهد که افسردگی و اضطراب پایینتر حاصل اعمال پذیرش و کنترل مطلوب هر دو والد یا حداقل یکی از آنها بر نوجوان و یا همسانی والدین در سبکهاي فرزندپروري است و پیامدهاي نامطلوبتر حاصل حداقل کنترل وپذیرش و یا تضاد آشکار پدر و مادر است. بهرامي و همكاران (1386) پژوهشی با عنوان رابطه الگوهاي فرزندپروري با ميزان علائق رواني و موفقيت تحصيلي انجام داده و در آن به مطالعه رابطه الگوهاي فرزندپروري با سلامت رواني و موفقيت تحصيلي فرزندان مورد بررسي قرار گرفته است، اين پژوهش به روش همبستگي انجام شده و در آن رابطه بين متغيرها مورد بررسي قرار گرفته است. تعداد چهارصد نفر از دانش‌آموزان سال سوم راهنمايي منطقه چهار، شامل دویست دختر و دویست پسر كه به طور تصادفي انتخاب شده بودند به آزمون 28 سؤالي سلامت رواني گلابرگ پاسخ دادند چهارصد مادر اين دانش‌آموزان به آزمون الگوهاي فرزندپروري بامريند پاسخ دادند. داده‌هاي بدست آمده با روش آماري تحليل واريانس و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد سلامت رواني و موفقيت تحصيلي در بين فزرنداني كه با الگوي قاطع و اطمينان‌بخش تربيت مي‌شوند بيش از سلامت رواني و موفقيت فرزنداني بود كه با الگوي استبدادي يا سهل‌گيرتر تربيت شده بودند. عابدي و عريضي (1386) در پژوهش خود به بررسي رابطه بين انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با ويژگي‌هاي خانوادگي آنان مي‌پردازند. هدف آنان از انجام تحقیق، تبيين رابطه و سهم نسبي هر يك از متغيرهاي خانوادگي در تبيين انگيزش پيشرفت تحصيلي است. به همين منظور 180 نفر آزمودني به طور تصادفي از جامعه دانش‌آموزان دوره متوسطه آموزش و پرورش شهر اصفهان انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نتايج بدست آمده حاكي از آن است كه از بين عوامل خانوادگي مرتبط با انگيزش پيشرفت تحصيل، انتظار والدين از موفقيت فرزندان 28%، شيوه‌ي فرزندپروري مقتدرانه 26/0 و ساخت خانواده (مدرن‌هاي طبيعي در خانواده) 16/0 تبيين‌كننده انگيزش پيشرفت تحصيلي هستند. باقرپناه (1384) در بررسي رابطه‌ي بين شيوه‌هاي فرزندپروري با انگيزه پيشرفت تحصيلي و افسردگي دانش‌آموزان مقطع متوسطه شهرستان اسلام‌آباد در سال (83-84) به تعيين رابطه‌ي شيوه‌هاي فرزندپروري با انگيزه پيشرفت پرداخته است. محقق برای این کار از روش نمونه‌گيري به صورت تصادفي منظم استفاده کرده است. روش پژوهش، روش زمينه‌يابي و غيره آموزشي است كه در داخل اين روش از روش همبستگي استفاده میکند. براي جمع‌آوري داده از سه ابزار استفاده نمود. آزمون وينتر بانتون براي شيوه‌هاي فرزندپروري، آزمون هرفس براي انگيزه‌ي پيشرفت. آزمون بك براي افسردگي و معدل براي پيشرفت تحصيلي به كار رفت. طرح پژوهش در اين تحقيق چهار متغير به نام شيوه فرزندپروري انگيزه پيشرفت تحصيلي و افسردگي مورد مطالعه قرار گرفت. و براي تجزيه و تحليل آماري آن از روش ضرايب همبستگي پيرسون چندمتغيره و تفكيكي استفاده شد.نتايج تحقيق نشان داد كه بين شيوه‌هاي فرزندپروري دموكراتيك با انگيزه پيشرفت و پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت و با افسردگي رابطه منفي وجود دارد. همچنين بين شيوه‌هاي ديكتاتوري و سهل‌گيرانه با افسردگي رابطه مثبت و با انگيزه پيشرفت تحصيلي رابطه منفي وجود دارد. مهرافر و شهرآراي (1381) پژوهشی با عنوان بررسي رابطه نگرش نسبت به شيوه‌هاي فرزندپروري با پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان پسر پايه چهارم ابتدايي انجام داده و در آن هدف را بررسي رابطه بين نگرش نسبت به شيوه‌هاي فرزندپروري مادر (اقتدار منطقي، استبدادي، آزادگزاري) با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر پايه چهارم ابتدايي عنوان نمودهاند. بدين منظور 398 نفر از دانش‌آموزان پسر پايه چهارم ابتدايي و مادران با سواد آن‌ها در منطقه هفده آموزش و پرورش تهران به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از رگرسيون چند متغيره‌ي گام به گام آشکار کرد كه بين نگرش‌هاي شيوه‌هاي فرزندپروري مادر (اقتدار منطقي) و پيشرفت تحصيلي (معدل كل، نمره علوم) رابطه مثبت وجود دارد و بين نگرش نسبت به شيوه‌هاي فرزندپروري مادر (استبدادي) و پيشرفت تحصيلي (معدل كل و نمره علوم، نمره رياضي) رابطه منفي معني‌داري مشاهده نشد. پژوهشي توسط باقري (1372) تحت عنوان بررسي شيوه‌هاي فرزندپروري با انگيزه پيشرفت و رابطه متغير اخير با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر دوره‌ي راهنمايي اهواز انجام شد. نتايج بدست آمده نشان‌دهنده‌ي وجود همبستگي حتي معنا‌دار بين شيوه‌هاي فرزندپروري با انگيزه پيشرفت است. مشخص شد كه بين متغير استقلال‌آموزي، تسلط‌آموزي و مراقبت‌آموزي با انگيزه پيشرفت رابطه منفي معني‌داري وجود دارد. همچنين بين نمره‌هاي انگيزه پيشرفت با نمره پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت معني‌داري وجود دارد. جنيفر و پاترسون(2006) در بررسي نوع خانواده و رابطه آن با بزهكاري، پي بردند كه بهترين پيش‌بيني كننده بزهكاري نوجوانان، كيفيت رابطهی آنها با والدين خود بوده است. بدين معني كه بد بودن اين رابطه مسبب بزهكاري آنها بوده است. مطالعات مارش و باربر در اين خصوص نشان دادهاند كه جدايي از والدين و ارتباط نامطلوب با فرزندان به طور ناپيوسته و منفي با ميزان افسردگي و رفتارهاي پرخاشگرانه فرزندان ارتباط داشتند. در پژوهشي كه به وسيلهي كارواسيليس و همكاران(2003) با هدف بررسي رابطه بين سبك فرزند پروري و كيفيت دلبستگي به مادر در دوران كودكي و نوجواني انجام گرفت، ارتباطي مثبت بين فرزندپروري مقتدرانه و دلبستگي ايمن يافت شد، جايي كه فرزند پروري مسامحه كار دلبستگي اجتنابي را پيش بيني ميكرد. کرتن (2002) در پژوهشی به منظور مطالعه رابطه ادارك سبکهاي والدینی، طرح وارههاي ناکارآمد اولیه و علائم افسردگی در بزرگسالان و جوان به این نتیجه رسیدند که طرحواره‌اي یا نگدر ارتباط بین سبک‌هاي والدین یا دراكشده (دررابطه با مؤلفههاي مهرورزي، کنترل و اقتدار) و علائم افسردگی نقش واسطه‌یا میانجی دارند. در این میان چهار طرح واره که بیشترین واریانس را به خود اختصاص دادند عبارت بودند از: نقص/شرم، خودکنترلی ناکافی،آسیبپذیري و وابستگی/ بیکفایتی (شهامت و همکاران، 1389). هافمن(2002) در پژوهش خود به بررسي رابطه بين شيوه‌هاي فرزندپروري با متغيرهاي عزت نفس، استقلال و رقابت پرداخته و به اين نتيجه رسيده‌است كه والدين اطمينان‌بخش به احتمال زياد، فرزنداني داراي اعتماد به نفس، عزت نفس زياد، پيشرفت‌طلب، مستقل و با احساس مسئوليت دارند. فونتاين و همكاران (2001) در پژوهش خود تحت عنوان فرهنگ و انگيزش پيشرفت در ورزش، مطالعه كيفي بر روي دانش‌آموزان مغربي و فرانسوي به اين نتيجه رسيدند كه دانش‌آموزان مغربي بيشتر مدرسه را به خاطر موقعيت‌هاي اجتماعي پيشرفت انتخاب مي‌كنند، در حالي كه دانش‌آموزان اروپايي مدرسه را به دليل امكان انجام ورزش و فعاليت‌هاي هنري انتخاب مي‌نمايند. همچنين پسران در مقايسه با دختران كمتر اهداف مهارتي را نشان مي‌دهند و بيشتر در پي موقعيت‌هاي اجتماعي پيشرفت مي‌باشند. اين موضوع بيشتر در بين دانش‌آموزان مغربي صادق بود. در اين پژوهش تحليل اطلاعات نشان داد كه موقعيت‌هاي اجتماعي پيشرفت باعث انگيزش دروني و بيروني در دانش‌آموزان مي‌شود. بامريند (1973) در پژوهشی به بررسی رفتار فرزندان والدين قاطع و اطمينان‌بخش، مستبد و سهل‌گير از نظر مسئوليت اجتماعي پرداخت. از نظر او مسئوليت اجتماعي عبارت بود از رفتار دوستانه داشتن، همكاري كردن و جوياي موفقيت بودن، نتايج نشان داد كه تربيت قاطع و اطمينان‌بخش با تأكيد مسئوليت براي پسرها و استقلال براي دخترها است. در اين تحقيق كفايت اجتماعي پسراني كه والدين آزادگذار هوشيار داشتند همانند پسران با والدين قاطع و اطمينان‌بخش بود (بامريند، 1973). اهداف تحقیق - شناخت و بررسی وجود ارتباط مستبدانه بین والدین و فرزندان و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی فرزندان - شناخت و بررسی وجود ارتباط قاطعانه بین والدین و فرزندان و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی فرزندان - شناخت و بررسی وجود ارتباط آزادمنشانه بین والدین و فرزندان و رابطه آن با عملکرد تحصیلی فرزندان سوالات تحقیق 1-آیا بین سبک فرزندپروری قاطعانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان همبستگی معنیداری وجود دارد؟ 2- چه رابطه ای بین سبک فرزندپروری سهلگیرانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان وجود دارد؟ 3- ارتباط بین سبک فرزندپروری مستبدانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان چگونه است؟ فرضیههای تحقیق 1-بین سبک فرزندپروری قاطعانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان همبستگی معنیداری وجود دارد. 2- بین سبک فرزندپروری سهلگیرانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان همبستگی معنیداری وجود دارد. 3- بین سبک فرزندپروری مستبدانه والدین و عملکرد تحصیلی فرزندان همبستگی معنیداری وجود دارد. 4- بین سبکهای فرزندپروری (قاطعانه، سهلگیرانه و استبدادی) با عملکرد تحصیلی فرزندان رابطه معنی‌داری وجود دارد. روش تحقیق طرح تحقیق حاضر از نوع طرحهای غیرآزمایشی و به طور دقیق از نوع همبستگی است. این پژوهش در پی آن است تا به ارتباط بین متغیرها را در قالب یک مدل علی مورد بررسی قرار دهد. جامعهی آماری در اين پژوهش جامعه آماري شامل تمامي‌دانشآموزان سال دوم دروهی اول مقطع متوسطهی شهر ... (پایه هشتم) مي‌باشد. براساس اطلاعات و داده‌هاي اداره آموزش و پرورش شهرستان ...، تعداد دانشآموزان سال دوم (پایه هشتم) دورهی اول مقطع متوسطهی شهر ...در سال تحصيلي 94-1393، بر اساس آمار واحد آمار و برنامهریزی اداره کل آموزش و پرورش استان، 2890 نفر است. روش نمونهگیری و روش برآورد حجم نمونه جهت بدست آوردن حجم نمونه از فرمول نمونه گیری کوکران و به شیوهی زیر استفاده شده است. n=Nt2×pqNd2+t2pq=28903.84×0.5(0.5)28900.0025+3.840.50.5=≈339 سپس برای بالابردن ضریب اطمینان و کاستن از خطا این تعداد به 340 نفر رسانده شد. در اين مطالعه نیز براي رسيدن به نمونه آماري، از روش ترکیبی استفاده شد. به این معنی که ابتدا از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای برای انتخاب مدارس و همچنین مدارس دخترانه و پسرانه استفاده شد. آنگاه از شیوهی نمونه‌گيري تصادفی سیستماتیک بهره گرفته شد و نمونههای مورد نظر را بر اساس دفتر حضور و غیاب کلاسها انتخاب گردیدند و ضمن مشخص نمودن کد هر مورد پرسشنامه در اختیار آنها گذاشته شد تا در اختیار والدین خود قرار دهند. در این تقسیم بندی نوع والد (پدر یا مادر) نیز در نظر گرفته خواهد شد. شیوه تجزیه و تحلیل دادهها روشهای آماری مورد استفاده در اين پژوهش مشتمل بر "آمار توصيفی" و" آمار تحلیلی" است که از طریق نرم افزار 16spss مورد ارزیابی قرار گرفتهاند. در بخش آمار توصیفی از جداول توصیفی، درصد، فراوانی، درصد فراوانی تجمعی، میانگین، انحراف معیار و ... استفاده شده است. در بخش تحلیل استنباطی پژوهش نیز از آزمون های همبستگی، T و رگرسیون چند متغیره استفاده میشود. برنامه زمانبندی شده انجام پایان نامه: ردیفمراحل انجام پژوهشمدت زمان لازم بر حسب ماهتاریخ شروع این مرحلهتاریخ اتمام این مرحله1 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT      2 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT      3 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT      4 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT      5 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT      6 FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       FORMTEXT       تاریخ احتمالی دفاع از پایان نامه: FORMTEXT       منابع احمدی، خدابخش (1392)، آسیبشناسی خانواده، تهران: سازمان تحقیقات و مطالعات بسیج، چاپ دوم. احدي، حسن، و بني جمالي، شكوه السادات(1374)روانشناسي رشد، چاپ هشتم، تهران: چاپ نشر و بنياد. احدي، حسن؛ وجمهري، فرهاد (1380)، روانشناسي رشد نوجواني، بزرگسالي،تهران: انتشارات پردیس. احمدي، سيداحمد (1382)، روانشناسي نوجوانان و جوانان، اصفهان: انتشارات مشعل. احمدي، عابد و عريضي، حمیدرضا. (1387)، بررسي رابطه بين انگيزش پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دوره متوسطه شهر اصفهان با ويژگي هاي خانوادگي آنان. فصلنامه خانواده پژوهي، سال اول، شماره 2. پايگاه اطلاعات نشريات كشور. اسلمی، الهه(1385)، بررسی رابطه سازگاری زناشویی و سبکهای فرزندپروری والدین و سلامت عمومي‌فرزندان، پایاننامه کارشناسیارشد، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران. باقرپناه مجتبي (1384)، بررسي رابطه‌ي بين شيوه هاي فرزندپروري با انگيزه‌ي پيشرفت، پيشرفت تحصيلي و افسردگي دانش آموزان مقطع متوسطه‌ي شهرستان اسلام آباد غرب در سال تحصيلي (83-84) پايان نامه كارشناسي ارشد رشته روان شناسي تربيتي. دانشگاه تهران. پايگاه حوزه نت. وابسته مركز تحقيقات كامپيوتري دانشگاه امام صادق. باقري، مسعود (1382)، بررسي رابطه شيوه‌هاي فرزندپروري با انگيزه پيشرفت و رابطه متغير اخير با پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان پسر دوره راهنمايي ايلام، پايان‌نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه علوم تربيتي و روان‌شناسي، دانشگاه شهيد چمران اهواز. بخشي پور،باب الله(1388 )، اثربخشي درمان را محل محور بر كاهش مشكلات رفتاري كودكان و نوجوان مدارس ساري،رساله دكتري، دانشگاه علامه طباطبايي. بهرامي احسان و فتحي آشتياني، علي و احمدي، علي‌اصغر (1386) رابطه الگوهاي فرزندپروري با ميزان سلامت رواني و موفقيت تحصيلي. مجله علوم رفتاري سال اول شماره 1. پايگاه اطلاعات علمي جهاد دانشگاهي. بیرامی، منصور؛ بهادری خسروشاهی، جعفر. (1389). ارتباط شیوه تربیتی والدین با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان راهنمایی مدارس شهر ایلخچی. علوم تربیتی، سال سوم، شماره 10، ص 21-7. بيكر ،ترز ،ال(1381)، نحوه انجام تحقيقات اجتماعي ،ترجمه هوشنگ نايبي ،تهران:انتشارات روش ،چاپ دوم. پاتنام، رابرت (1380)، دموكراسي و سنتهاي مدني، ترجمه: محمد تقي دلفروز، تهران: دفترمطالعات و تحقيقات سياسي وزارت كشور . پارسا، محمد (1380)، روانشناسی رشد کودک و نوجوان تهران: انتشارات بعثت. پرويز، كورش (1384) بررسي رابطه راهبردهاي شناختي و فراشناختي با ميزان موفقيت تحصيلي دانش‌آموزان شهري و روستايي مقطع متوسطه، پايان نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه شهيد بهشتي. پروین، لارنس اِی (1374)، روانشناسی شخصیت (نظریه و تحقیق) ترجمة : محمد جعفر جوادی و پروین کدیور، تهران: نشر رسا. تاجری، بیوک (1389)، سبکهای فرزندپروری، برگرفته از سایت جمعیت مبارزه با اعتیاد بهروزان به نشانی: http://www.behroozan.ir تنهايیرشوانلو، فرهاد (1387)، رابطه ادراك از سبك هاي فرزندپروري با پيشرفت تحصيلي: نقش واسطه‌ي انگيزش تحصيل. پايان نامه كارشناسي ارشد دانشگاه تهران. دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي. گروه روانشناسي روانشناسي تربيتي تهمتن، كلثوم (1377)، رابطه شيوه‌هاي فرزندپروري والدين و انگيزش پيشرفت دانش‌آموزان، پايان‌نامه فوق ليسانس روان تربيتي، دانشگاه شيراز، دانشكده علوم تربيتي. جان بزرگي،مسعود؛ نوري، ‌ناهيد و آگاههريس، ‌مژگان(1387)،آموزش اخلاق،‌رفتار اجتماعي و قانون پذيري به كودكان (راهنماي عملي)،تهران: ارجمند. حاجیغلامییزدی، عهدیه و علاقبند، مریم (1391) تاثیر آموزش مهارت فرزندپروری بر نگرانی، اضطراب و باورهای خودکارآمد والدین، مجله علمي‌پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی یزد، دوره 21، شماره 2، صفحات 136-147. -حسينينسب، داوود؛احمديان، فاطمه و روانبخش، محمدحسین (1389)،بررسی رابطهي شيوههاي فرزندپروري با خودكارآمدي و سلامت رواني دانشآموزان پايهي دوم دبيرستانهاي شهرستان مهاباد در سال تحصيلي 84-1383، فصلنامه مطالعات تربيتي و روانشناسي، سال نهم، شماره 1، (پياپي 18)، صص 38-21. حمیدیفر، علیرضا؛ عباسی، قدرتاله ، پاکزاد، رجبعلی و بهشتی، سیدقاسم (1390)، بررسی رابطه عملکرد خانواده و تهییجطلبی با رفتارهای ضداجتماعی در چهارشنبه آخر سال، فصلنامه مطالعات اجتماعی، شماره 26، دوره دوم، تابستان، صفحات 174-158. حیدری، محمود؛ دهقان، محسنو خداپناهی، خداپناهی(1388) بررسی تاثیر شیوه فرزندپروری ادراک شده و جنس بر خود ناتوان سازی، فصلنامه خانواده پژوهی، سال پنجم، تابستان 1388، شماره 18، صص 137-125 دهقاني، عبدا... (1379)، مقايسه بين شيوه‌هاي فرزندپروري و خودتنظيمي تحصيلي و تأثير بر موفقيت در درس‌هاي فارسي و رياضي دانش‌آموزان دختر و پسر دوره متوسطه، پايان‌نامه كارشناسي ارشد، دانشگاه شيراز. رحمانی، فرناز؛ سيدفاطمي،نعیمه، برادران رضايي، مهین و صداقت، کامران (1385)، ارتباط شیوه تربیتی والدین با میزان شایستگی تحصیلی دانش آموزان نوجوان مدارس شهر تبریز، فصلنامه اصول بهداشت روانی، ساله شتم، بهار و تابستان، شماره بیست و نهم و سیام، صفحات 11-16. رضايي، اكبر و خداخواه، شبنم (1388) رابطه بين سبكهاي فرزندپروري و باورهاي معرفتشناختي با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان مقطع متوسطه، مجله علوم تربيتي سال دوم شماره 5. زارعی، اقبال (1389) بررسي رابطهي بين شيوههاي فرزندپروري والدين با ارتكاب نوجوان به رفتارهاي پرخطر براساس مقياس كلونينگر، مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد، دوره 18، شماره3، ويژه نامه همايش رفتارهاي پرخطر، صص 222-224. سيدفاطمي، نعيمه؛رحماني، فرناز، برادرانرضايي، مهین و صداقت، کامران(1389)، بررسي ارتباط شيوه تربيتي والدين با ميزان استقلال دانش آموزان نوجوان مدارس شهر تبريز، نشريه پرستاري ايران، دوره  22، شماره  62، 84-75. سیفیگندمانی، محمدیاسین، کلانتری میبدی، سارا و فتح، نجمه (1388) سنخشناسی فرزندپروري خانواده و تاثیر آن بر اضطراب وافسردگی نوجوانان پسر، فصلنامه اصول بهداشت روانی، سال یازدهم، شماره 3 پیاپی(43)، صفحه185-194. شاملو، سعيد (1385)، بهداشت رواني، تهران: انتشارات رشد، چاپ دهم. شعارینژاد، علیاکبر (1375)، فرهنگ علوم رفتاری، تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ اول. شکربیگی، عالیه(1390)، پیوندهای ارتباطی خانواده و رفتار نابهنجار دختران، برگرفته از سایت راسخون به نشانی: rasekhaoon.net شکربیگی، علیرضا و پریسا یاسمینژاد (1391)، مقايسه سبكهاي فرزندپروري خانواده، عزتنفس و سلامت عمومي نوجوانان پسر بزهكار و عادي در كرمانشاه، فصلنامه مشاوره درمانی خانواده، سال دوم، شماره2، تابستان، صص 178-192. شهامت، فاطمه؛ ثابتی، علیرضا و رضوانی، سمانه (1389) بررسی رابطه سبکهاي فرزند پروري و طرح‌وارههاي ناسازگار اولیه، فصلنامه مطالعات تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، سال 11، شماره 2، صص 239- 254. فرضیگلفزانی، مرجان؛ محمداسماعیل، الهه؛ رئوفیانمقدم، فاطمه و عسگریمقدم، هاجر (1382)، مقايسه شيوههاي فرزندپروري مادران كودكان داراي اختلالهاي افسردگي، اضطرابي و وسواس فكري وعملي با مادران كودكان عادي، فصلنامه كودكان استثنايي، سال سوم، شماره(3-4 پياپي 10)، پائيز و زمستان، صص 245-264. كفايت، محمد(1373)، ارتباط شيوه‌ها و نگرش‌هاي فرزندپروري با هوش و رابطه متغير اخير با هوش، پيشرفت تحصيلي و رفتارهاي پيشرفت‌گراي دانش‌آموزان سال اول دبيرستان‌هاي اهواز، پايان‌نامه كارشناسيارشد روان‌شناسي تربيتي، دانشگاه شهيد چمران. گلدنبرگ، ايرنه؛ گلدنبرگ، هربرت (1382)، خانواده درماني، ترجمه محمدرضاحسين شاهي بر و اتي و سيامك نقش بندي،تهران:انتشاراتروان. ماسن،پاول هنري وهمكاران(1383)، رشد و شخصيت كودك، ترجمه مهشيد ياسايي، چاپ چهارم، تهران: نشرمركز. مهرابي زاده هنرمند، مهناز؛ نجاريان، بهمن و بحريني، شهناز (1379)، رابطهی شيوههاي فرزندپروري با سلامت رواني و هماهنگي مؤلفه‌هاي خود پنداشت، فصلنامه روانشناسی، شماره 13. مهرافروز، حجت الله (1378)، بررسی رابطه بین نگرش نسبت به شیوه‌های فرزندپروری مادر (اقتدار، منطقی، استبدادی، آزادگذاری)، مکان کنترل و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پسر پایه چهارم ابتدائی، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت معلم. مهرافروز، حجت‌اله و شهرآراي، مهرناز (1381)، بررسي رابطه نگرش نسبت به شيوه‌هاي فرزندپروري و مكان كنترل با پيشرفت تحصيلي در دانش‌آموزان پسر پايه چهارم، مجله علوم تربيتي روان‌شناسي دانشگاه شهيد چمران اهواز، شوراي تحقيقات آموزش و پرورش استان خوزستان. هرگنهان، بي. آر و ميتواچ، السون (1382)، مقدمه بر نظريه‌هاي يادگيري، ترجمه علي‌اكبر سيف، تهران، نشر دوران. هرينگتون، ايميوي سوپارك، راسدي (١٣٧٣) روانشناسي كودك از ديدگاه معاصر (جلد دوم) ، ترجمه طهوريان و همكاران، مشهد: مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوي، چاپ اول. هيبتی، خليل(1381)، بررسي شيوه‌هاي فرزندپروري والدين و رابطه آن با شيوه‌هاي مقابل با استرس دانش‌آموزان دختر و پسر سال سوم دبيرستان‌هاي شهر زرقان. يعقوبخاني غياثوندي، مرضيه(1372)، رابطه محيط خانواده و پيشرفت تحصيلي، پايان‌نامه فوق ليسانس دانشگاه شيراز، دانشكده علوم تربيتي. احدی،حسن و مونا دریاافزون ( 1388 )، مروری بر تاریخچه ارتباط والدین و فرزندپروری قسمت 17-1، روزنامه آفرینش، شمارههای 3502- 3486. زمانی، بی بی عشرت؛ عابدینی، یاسمین. (1392). الگوی ساختاری تأثیر سبک های فرزند پروری و اعتیاد به بازی رایانه ای بر عملکرد تحصیلی در دانش آموزان پسر. مجله رویکردهای نوین آموزشی دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه اصفهان، سال هشتم، شماره 2، شماره پیاپی 18، ص 156-133. فراهاني، محمد تقي و شكري، اميد (1387). تفاوت هاي فردي در استرس تحصيلي و نقش سبك هاي مقابله با تنيدگي، مجله علوم رفتاري. 4، 297-304. محبی نورالدین وند، محمد حسین؛ مشاقی، سعید؛ شهبازی، سعید. (1389). رابطه بین جو عاطفی خانواده با رشد مهارت های اجتماعی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر و دختر پایه های چهارم و پنجم ابتدایی شهرستان مسجد سلیمان. مجله پژوهش در برنامه ریزی درسی. ودودی مفید، پروین؛ آزادفلاح، پرویز؛ رسولزاده طباطبایی، کاظم. (1391). سبک های والدگری، ویژگی‌های شخصیتی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان. مجله روانشناسی 62، سال شانزدهم، شماره 2. Ardoino, Jacques, (1994), Le projet épistémologique initial de la psychologie sociale, In : Pratique de formation, Microsociologie, interactions et approche institutionnelle. No : 28, octobre. Alexander, T.E (2006).Parenting and behaviors of 12 to 15 years olds males in the Virginia Island Islan .unpublished doctoral dissertation,Walden university,New York[ on line].Available: http//www.proquest.com. Barger, E.P (2001), Cognitive and moral development. www.psychology. Baumrind, D (1971), "Current patterns of parental authority". Developmental Baumrind, D. (1991), the influence of parenting style on adolescent competence and substance use. Journal of Early Adolescence,11,56-59. Buri, J.(1997), Parental authority questionaire. Journal of Personality Assessment, 57-110-119. Goplan, G. (2009), Foster parenting and adolescent mental health. Unpublished doctoral dissertation, Columbia University. Jenifer,L. & Pattereson,C.j (2006), Delinquency, victimization and substance use among adolescence with female same sex parents.Journal of family psychology, 20,3,526-530. Karavasilis, L., Doyle, L. Doyle,A,B. & Markiewicz, D (2003), Associations between parenting style and attachment to mother in middle childhood and adolescence. International Journal of Behavioral Development; 27; 153-164. Laible,D.,& Thompson,R (2002), Mother-child conflict in toddler years:Lessons in emotion,morality, and relationships. Child Development,73,1187-1203 Lefebvre Henri (1976), Le Marxisme. P.U.F. Que sais-je? Paris. Mc Coven, L (1990), The Determinate and Consequences of Female-headed Household, Population Council and International Center for Research on Women Sigelman, C.K. (1999), Life – span human development, Brooks Cole   publishing Company .p. 267-296 Weber, Erich (1999), Pädagogik. Eine Einführung. Band I: Grundfragen und Grundbe-griffe. Teil 3: Pädagogische Grundvorgänge und Zielvorstellungen – Erziehung und Gesellschaft / Politik, 8., völlig neu bearbeitete und stark erweiterte Auflage, Do-nauwörth: Auer Verlag . Abar, B., Carter, K. L., & Winsler, A. (2009). The effects of maternal parenting style and religious commitment on self-regulation, academic achievement, and risk behavior among AfricanAmerican parochial college students. Journal of Adolescence, 32, 259-273. Aunola K, Statin H, Nurmi JE. (2000) .Parenting style and adolescent achievement strategies.Journal of Adolescence.23: 205-222. Baumrind, D. (1991). Parenting styles and adolescent' development.In Brooks- Gunn, J., Lerner, R., and Peterson, A. C.The encyclopedia of adolescence, (pp. 746-758). New York: Garland. Clark,S.A., & Fridman,m.(1987). Child development: infancy through adolescence. USA. John wilEy and sons.INC. Desjerdins, J., Zdenski, J. M. & Coplan, R. J. (2008). An investigation of maternal personality, parenting styles, and subjective well-bing.Journal of Personality and Individual Differences. 44, 587-597. Diaz, Y. (2005). Association between parenting and child behavior problems among Latino mothers and children.Unpublished Master Thesis, University of Maryland, Maryland.Disabilities. The Internet Journal of Mental Health, 1(2), 48-61. Kopko, K. (2007). Parenting styles and adolescents. Department of policy analysis and management: Cornell University. Psychology monographs, vol.4, pp.1-103, USA. Rinaldi, C. M, Howe, N. (2011), Mothers’ and fathers’ parenting styles and associations with toddlers’ externalizing, internalizing,and adaptive behaviors. Early Childhood Research Quarterly, Vol.27 (2) 266-273. Turner, E. A., Chandler, M., & Heffer, R. W. (2009). The influence of parenting styles, achievement, motivation and self- efficacy on academic performance in college students. Journal of College Student Development, 50 (3), 337-346. -Wargo, E. (2007). Adolescent and risk: Helping young people make better choice. ACT for Youth Center of Excellence: Research facts and finding. -Wick-Nelson, R., & Israel, A. C. (2009). Abnormal child and adolescent psychology, NewJersy: Pearson Education.