مقاله معاد در قرآن (docx) 52 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 52 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
اهميت معادشناسي در قرآن:
بيش از ثلث آيات قرآن, ارتباط با زندگي ابدي دارد: در يك دسته از آيات, بر لزوم ايمان به آخرت, تاكيد شده و در دسته ديگر, پيآمدهاي انكار آن, گوشزد شده و در دسته سوم, نعمتهاي ابدي, و در دسته چهارمي عذابهاي جاوداني, بيان شده است. همچنين در آيات فراواني رابطه بين اعمال نيك و بد با نتايج اخروي آنها ذكر گرديده; و نيز با شيوه هاي گوناگوني امكان و ضرورت رستاخيز مورد تاكيد و تبيين قرار گرفته و به شبهات منكران, پاسخ داده شده; چنانكه منشا تبهكاريها و كج رويها فراموش كردن يا انكار قيامت و روز حساب, معرفي شده است . از دقت در آيات قرآني بدست ميآيد كه بخش عمده اي از سخنان پيامبران و بحثها و جدالهاي ايشان با مردم, اختصاص به موضوع معاد داشته است و حتي مي توان گفت كه تلاش آنها براي اثبات اين اصل, بيش از تلاشي بوده كه براي اثبات توحيد كرده اند: زيرا اكثر مردم, سرسختي بيشتري براي پذيرفتن اين اصل, نشان مي داده اند. علت اين سرسختي را مي توان در دو عامل, خلاصه كرد: يكي عامل مشترك در انكار هر امر غيبي و نامحسوس, و ديگري عامل مختص به موضوع معاد يعني ميل به بي بند و باري و عدم مسئوليت. زيرا همان گونه كه اشاره شد اعتقاد به قيامت و حساب, پشتوانه نيرومندي براي احساس مسئوليت و پذيرفتن محدوديتهاي رفتاري و خودداري از ظلم و تجاوز و فساد و گناه است و با انكار آن, راه براي هوسرانيها و شهوت پرستيها و خودكامگيها باز مي شود قرآن كريم با اشاره به اين عامل مي فرمايد:
ايحسب الانسان ان لن نجمع عظامه, بلي قادرين علي ان نسوي بنانه, بل يريد الانسان ليفجر امامه.
آيا انسان چنين مي پندارد كه استخوانهايش را (پس از متلاشي شدن) جمع نخواهيم كرد؟ چرا (اين كار را خواهيم كرد در حالي كه) تواناييم كه سرانگشتانش را (مانند اول) هموار سازيم. بلكه انسان مي خواهد جلوي خويش را باز كند (و بي بند و بار باشد) همين روحيه ابا و امتناع از پذيرفتن معاد به معناي حقيقي را مي توان در كساني يافت كه در گفتارها و نوشتارهايشان مي كوشند كه ((رستاخيز)) و ((روز واپسين)) و ديگر تعبيرات قرآني درباره معاد را بر پديده هاي اين جهاني و رستاخيز ملتها و تشكيل دادن جامعه بي طبقه و ساختن بهشت زميني, تطبيق كنند يا عالم آخرت و مفاهيم مربوط به آن را مفاهيمي ارزشي و اعتباري و اسطوره اي قلمداد نمايند قرآن كريم چنين كساني را ((شياطين انس)) و((دشمنان انبيا)) دانسته است كه با سخنان آراسته و فريبنده شان به راهزني دلها مي پردازند و مردم را از ايمان و اعتقاد صحيح و پاي بندي به احكام الهي, باز مي دارند: و كذلك جعلنا لك نبي عدواً شياطين الانس و الجن يوحي بعضهم الي بعض زخرف القول غروراً و لوشا ربك ما فعلوه فذرهم و ما يفترون و لتصغي اليه افئد الذين لا يومنون بالاخر و ليرضوه و ليقترفوا ما هم مقترفون. و بدين سان براي هر پيامبري, دشمني از شياطين انس و جن قرار داديم كه براي فريفتن مردم پيرايه هاي سخن را به يكديگر الهام مي كنند و اگر خدا مي خواست (جبراً جلوي آنها را مي گرفت و) چنين كارهايي انجام نمي دادند (ولي خواست خدا اين است كه مردم در گزينش راه خوب و بد, آزاد باشند) پس آنان را با دورغهايشان واگذار. و تا دلهاي كساني كه ايمان به آخرت ندارند به سخنان آراسته آنان فرا داده شود و آنها را بپسندند و آنچه را بخواهند مرتكب شوند.