پاورپوینت بیماری شریان محیطی در سالمندان (pptx) 37 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 37 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

نارسایی شريان‌هاي محیطی عبارتست از تنگ شدن سرخرگ‌های اندام تحتانی (پاها) که معمولاً به علت انباشته شدن ذرات چربی در دیواره‌ي آن‌ها به وجود می‌آید و در نتیجه، خون‌رسانی به اندام تحتانی مختل می‌شود. به عبارت دیگربيماري شرياني محيطي، اختلال انسدادي شرياني مزمن در اندام‌هاي تحتاني ناشي از آترواسکروز است. بيماري شرياني محيطي منجر به لنگش متناوب مي‌شود که همان درد يا ضعف به هنگام راه رفتن است و با استراحت بهتر مي‌شود. تنها نيمي از بيماران سالمند با بيماري شرياني محيطي اثبات شده، علامت‌دار هستند. بیماری شریان محیطی در سالمندان بيماران مبتلا به بيماري شرياني محيطي ممکن است به دليل بيماري‌هاي همراه، مانند بيماري ريه يا آرتريت، قادر به پيمودن مسافت طولاني يا حرکت با سرعت کافي نباشند تا زمانی که علايم ايسکمي عضلاني ظاهر شود؛ ممکن است علايم‌شان را به پزشک نگويند يا مجاري شرياني جانبي(کولترال) به اندازه‌اي تشکيل شده باشند که انسداد شرياني قابل تحمل باشد. علائم بیماری شریانی محیطی ممکن است در افراد سالمند نسبت به جوانان ، به علت سن بیشتر و بیماری همراه با آن ، خیلی شدیدتر باشد. لنگیدن متناوب ممکن است طی راه رفتن در فاصله کوتاه یا قدم زدن در شیب خیلی کم ایجاد شود که به علت ناتوانی سیستم شریانی در فراهم نمودن جریان خون کافی برای بافت ها در مواجهه با افزایش تقاضای بافت به مواد مغذی و اکسیژن طی تمرین و فعالیت ایجاد می گردد. اگر جريان خون شرياني به اندام‌هاي تحتاني، نياز متابوليسم بافت را در حالت استراحت برآورده نکند، ايسکمي بحراني اندام تحتاني با درد به هنگام استراحت يا از بين رفتن بافت رخ مي‌دهد. ايسکمي بحراني سبب درد در حالت استراحت در انگشتان يا پا مي‌شود که به سمت ايجاد زخم و يا گانگرن پيش مي‌رود. زخم‌هاي ناشي از نارسايي مزمن شرياني به طور شايعي در مچ ‌پا، پاشنه يا ساق تشکيل مي‌شوند. انگشتان سياه، خشک و موميايي شده يا بافت نرم فاقد حيات پوشيده شده با دلمه، همان گانگرن ناشي از انفارکتوس ايسکميک است. باگذشت زمان غالبا ضايعه چرکي شده و گانگرن خشک تبديل به گانگرن مرطوب مي‌شود. برآیندهای نارسایی شریانی در اشخاص سالمند شامل کاهش تحرک و فعالیت و از دست دادن استقلال می باشد. شيوع بيماري شرياني محيطي با افزايش سن بیشتر مي ‌شود. عوامل خطر مستعد کننده به بيماري شرياني محيطي شامل سن، کشيدن سيگار، ديابت، پرفشاري خون و اختلالات چربي خون بود.  شيوع و عوامل خطر‌زا قطع سيگار پيشرفت بيماري شرياني محيطي به سمت ايسکمي بحراني ساق و خطر انفارکتوس ميوکارد و مرگ عروقي را کاهش مي‌دهد. بايد در بيماران مبتلا به بيماري عروق محيطي، برنامه‌هاي ترک سيگار به شدت توصيه شود.فشار خون بايد به طور کامل کنترل شود تا مرگ‌ ومير و موربيديته قلبي‌ـ عروقي را در بيماران مبتلا به بيماري شرياني محيطي کاهش دهد فشار خون بايد به کمتر از mmHg‌140/90 و در بيماران مبتلا به ديابت يا بيماري مزمن کليه به کمتر ازmmHg‌130/80 کاهش يابد. هرچه سطح هموگلوبين A1c در افراد ديابتي مبتلا به بيماري شرياني محيطي بالاتر باشد، شيوع بيماري شديد شريان محيطي بيشتر است. ديابت بايد تا کاهش سطح هموگلوبين A1c به کمتر از 7کنترل شود  درمان هیپر‌ليپيدمي با استاتين‌ها، ميزان مرگ‌ومير، حوادث قلبي‌ـ عروقي و سکته مغزي را در بيماران مبتلا به بيماري شرياني محيطي با و بدون بيماري شريان کرونر کاهش مي‌دهد. استاتين‌ها همچنين مدت زمان فعاليت بدني تا شروع لنگش متناوب را بهبود مي‌بخشند. در بيماران مبتلا به بيماري شريان محيطي بايد سطح سرمي LDL به کمترازmg/dL‌70 کاهش يابد.