پاورپوینت زمان در معماری (pptx) 16 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 16 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
درس انسان-طبیعت-معماری عنوان کنفرانس: زمان در معماری
زمان به مفهوم متداول یعنی (چه وقت) و نیز (کجا) به معنای تعیین مکان یا موقعیت در فضا ست. فضا و زمان انفکاک ناپذیرند به نحوی که نمی توان بدون اندیشیدن در باره هر دو مفهوم به دیگری فکر کرد.
از زمانی که انیشتین نظریه نسبیت خود را بیان کرد دانشمندان بر آن شدند که زمان و فضای سه بعدی را با هم تلفیق کنند این امر موجب پیدایش نظریه فضا - زمان همان (بعد چهارم) شد.
طبق نظریه انیشتین زمان نسبی است یعنی زمان در عین حال برای یک شخص در یک فضا و مکان بخصوص مدت معینی می گذرد برای شخص دیگر در یک فضا و مکان متفاوت زمان با مدت دیگری می گذرد یعنی یکی جوان می ماند و دیگری پیر می شود .
زمانی که بشر بر روی زمین اسکان یافت قبل از تولد هر حرفه ای،معمار و معماری متولد شد زیرا بشر برای یافتن و یا خلق مکان مناسب برای زندگی تلاش خویش را آغاز نمود و این تلاشها تا به امروز ادامه دارد هر چند که در طول زمان این تلاشها متکامل گردیده و لیکن تمامی این تلاشها با یک هدف به پیش می رود و آن هم رسیدن به هدف غایی معماری که خلق و محافظت از مکان است، مکان می تواند به عنوان شناسه سازماندهی فضایی درک شود وفرم ساخته شده و معنای آن با زبان معماری که شامل نیازها نوع جهان بینی یا سنت است نشان داده شود معماری تنها مسئله چگونه و چه نیست بلکه مسئله کی (زمان) و کجا (مکان) نیز هست.
معماری همیشه و در همه حال همگام با زمان با توجه به نیازها ونوع جهان بینی که نسبت به زمان تعریف میشوند و هیچ یک بر دیگری مقدم نیست و در تعارض با یکدیگر نیز نمیباشند به پیش رفته است در کل معماری در هر زمان با نگرش از جهان نو و نیاز انسان برای جهت گیری و تعیین هویت در آن آغاز گردیده و ادامه دارد و معماری این نیاز را از طریق سازماندهی فضائی و بیان صوری برآورد میسازد .
از منظر تاریخ و معماری آمد و رفت ها و تجربه های پر شمار انسان ها از فضای معماری و در پهنه اعصار چگونه ماهیت اثر را جهت می دهد و معنای آن را دگرگون می کند معماری به مثابه موجودی زنده از تجربه های انسان و رخدادهای جهان و گذشت زمان بار می گیرد و محتوای تاریخ همچون رسوب به شکل اثر افزوده می شود.
همه پدیده های معماری در عین حال پدیده های تاریخی نیز هستند و دریافت محتوای حقیقت آنها به عنوان مفهومی انتزاعی و در سایه تجربه ای ذهنی و بریده از تاریخ ناممکن است. زیرا آثار هنری خارج از یک سنت فرهنگی با تاریخی خاص معنا نمی دهند. در واقع تاکید بر تاریخ بیش از هرچیز به منزله حرمت نهادن به زمان است زمان طغیانگر است و کسی می تواند خودرا در تاخت وتازهای آن حفظ کند که معنا و جهت معیارهای فکری و فرهنگی عصر خود را دریافته باشد.
معماری هرگز به مفهوم واقعی کلمه ماندگار نیست و آنچه ماندگار است مفاهیم و ایده ها هستند و معماری بدون مفهوم زمان وجود ندارد چون تجربه ای همزاد وهمراه زمان است.
با گذشت زمان و پیشرفت تکنولوژی این مفاهیم را بهتر درک خواهیم کرد چرا که با ایجاد دنیای مجازی ، معمار براحتی می تواند آنچه را که در ذهن خلاق خود تداعی کرده است به عرصه ظهور برساند.
یک بنای سازی را با نگاه جستجو گرانه از هر طرف و جهات مختلف و از فواصل گوناگون بررسی میکنیم بررسی معماری بدین ترتیب فوق الذکر بیانگر همان عامل زمان است . در واقع در معماری و ساختمان برای درک و تجربه زیست در فضا وجود این عامل اجتناب ناپذیر است . انسان با حرکت خود در داخل بنا به مطالعه می پردازد واصطلاح چهارمین بعد را بوجود میآورد و در حقیقت تمام و کمال آن را به فضا می بخشد.
بدین ترتیب علاوه بر ابعاد سه گانه معماری یعنی درازا پهنا و ارتفاع بعد چهارم یعنی زمان هم به عنوان یک عامل تاثیر گذار در معماری محسوب میشود.
زمان،به مثابه یکی از اولین ابزارهایی که توسط آدمیان برای فهم جهانی که می زیستند به کار برده می شده ، شناخته شده است.چندان روشن نیست که پیش از مکتوب و مستند وماندگار شدن نقش و معنا و مفهوم زمان نزد آدمیان، مقوله زمان چگونه فهم می شده است .
فضای زندگی آدمیان با مولفه زمانی اش دیده و سنجیده می شود . اما گامهای بعدی زندگی راه را آماده می کنند تا زمان ، با نقش آفرینی ای مستقل از پدیده های عالم طبیعی و عالم نفسانی مهار شده به خواست انسان، به میدان زندگی معنوی آدمیان درآید.
رمز و راز زمان چندان برای ایرانیان باستان مهم بوده و تعیین کننده سرنوشت آدمیان ، که آن را خدای خود می دانستند، آن را زروان نام نهاده بودند که نخست (بی کران)بود و بعد ها،به هنگامی که اندیشه های دینی و مذهبی آنان تکامل یافت و با برخی از پدیده های صرفا اینجهانی در آمیخت ، کرانمند گشت .