پاورپوینت نظریه توانمندسازی در مددکاری اجتماعی (pptx) 38 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 38 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
نظریه توانمندسازی
در مددکاری اجتماعی
توانمندسازی چیست؟
توانمندسازی به معنی افزایش داشته ها و ارتقاء ظرفیت افراد و گروه ها در مشارکت (participate in)، مذاکره (negotiate) و چانهزنی (haggle) و تاثیرگذاری است. در این فرایند فرد با کسب اعتماد به نفس در روابط بین فردی، جرات ورزی، توان مشارکت در اجتماع و از همه مهم تر مسئولیت پذیری ... به یک زندگی هر چه مستقل تر و بارورتر نزدیک خواهد شد(بانک جهانی، 2002). به همین دلیل شاید بهتر باشد توانمندسازی را با آن چه که نیست تعریف کنیم؛ بی قدرتی، درماندگی آموخته شده، از دست دادن احساس کنترل بر زندگی، از خودبیگانگی(دبرا هولدن و همکاران، 2005).
توانمندسازی: توانمندسازی را ارتقاء ظرفیت افراد در استفاده بیشتر از قوه ی تشخیص و تحلیل، داشتن بصیرت در انجام کارها و مشارکت کامل در تصمیم گیری هایی که بر زندگی آن ها اثر می گذارد، تعریف کرده اند(فرخی به نقل از بهاری، 1392).
تعریف
توانمندسازی (Empowerment) رویکردی قابل توجه درحرفه های یاورانه است.
توانمندسازی بهعنوان نوع خاصی تغییر، فرآیندی است که در آن افراد یاد میگیرند قسمتهایی از ظرفیتهای بیولوژیکی، اجتماعی و روانی خود را کشف کرده و آن را توسعه دهند.
این فرآیند کشف و توسعه به افراد کمک میکند تا متفکرانه تصمیم بگیرند، مشکلات خود را حل کنند و زندگی خود را براساس هدفهای مورد نظر خود، تنظیم کنند.
رابطه مددکار (حرفه یاورانه) – مراجع در توانمندسازی یک رابطه متخصص - متخصص است. به این معنی که این مددجو است که متخصص شرایط و زندگی خویش است. مددجو در جریان توانمند شدن ظرفیتهای خود را رشد داده و از آنها استفاده میکند.
Empower : قدرت دادن، اختیار دادن، توانمند کردن، قادر کردن، اجازه دادن برای
فرآیند دستیابی، توسعه و کسب کردن قدرت یا فراهم کردن شرایط دستیابی به قدرت.
پین: توانمندسازی را کمک به افراد، گروهها و جوامع جهت دستیابی به قدرت تصمیم گیری و عمل در زندگی شان بیان می کند.
کندرات: در فرآیند توانمندسازی ابتدا به قدرت و جایگاه آن در بین افراد باید توجه نمود و رسیدن به این شناخت نیز از طریق اطلاعاتی که در ارتباطات بین افراد و گروهها و جوامع وجود دارد امکان پذیر است. بعد از شناخت، هدف اصلی توانمندسازی، تغییر در ساختار قدرت است.
تعریف سلیبی (saleebey): قصد و فرآیند همکاری و مساعدت به افراد، گروهها، خانواده ها و جوامع برای کشف و توسعه منابع و امکانات درونی و بیرونی آنها.
توانمندسازی رویکردی است که بین عدالت اقتصادی- اجتماعی و درد و رنج فردی ارتباط برقرار می کند، آنچه در توانمندسازی باید مد نظر قرار گیرد این است که توانمندسازی باید از طریق خود فرد، گروه یا اجتماع محلی صورت گیرد نه از طریق مددکار، تسهیلگر یا بسیج کننده اجتماعی.
توانمندسازی یک نیروی محرک در فرد است. فرآیند توانمندسازی شبیه به مفهوم خود تصمیم گیری در مفاهیم سنتی مددکاری می دانند و معتقدند که توانمندسازی باعث می گردد تا مراجعین در اداره جریان کمک کردن مددکاری نقش داشته، همچنین کنترل بیشتری در تصمیم گیری فردی داشته باشند.
توانمندسازی در دهه 1960 میلادی در دنیا مطرح شد. توانمندسازی در حیطههای مختلفی از جمله مطالعات توسعه، مطالعات زنان و جنسیت، تئوریهای سیاسی، جامعهشناسی، روانشناسی، آموزش بزرگسالان، آموزش استثنایی, مددکاری اجتماعی, الهیات و موارد دیگر مورد بحث و توجه بوده است(آیتال،2000).
روبینس و همکارانش (1998) توانمندسازی را فرآیندی میدانند که در آن افراد و گروهها قدرتمند شده و به منابع دسترسی مییابند و به زندگی خود کنترل پیدا میکنند. در انجام چنین فرآیندی آنها این توانایی را مییابند که به اهداف و خواستههای فردی و جمعی خود برسند.
رویکرد توانمندسازی بر این اصل استوار است که همه افراد گروهها و جوامع بصورت بالقوه مستعد توسعه و رشد بیشتری هستند.
بنیانگذاران این رویکرد در علوم اجتماعی بیشتر از گروههای خاص مردم، افراد ستمدیده و ضعیف جامعه تاثیر پذیرفته اند.
لی (2000) بر این عقیده است که دیدگاه توانمندسازی ارتباطی بین عدالت اجتماعی - اقتصادی و دردهای افراد جامعه برقرار میکند و بهصورت دیدگاهی کلنگر و یکپارچه, با نیازهای اعضای گروههای ستمدیده جامعه روبر و میشود.
لی در توصیف خود از توانمندسازی به حمایت از قادرسازی, چالش با عقاید نادرست, چالش با موانع بیرونی و سیستمهای غیرعادلانه، توسعهی عزت نفس بین مردم، حل مساله و طرح مساله کردن، افزایش آگاهی و گفتگو کردن اشاره میکند. لی در پایان به این نکته اشاره میکند که فرآیند توانمندسازی در فرد کمکخواه جریان مییابد و نه در شخص کمککننده.