دانلود نمونه سوالات تستی درس اول عربی 1 دهم انسانی (docx) 3 صفحه
دسته بندی : تحقیق
نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحات: 3 صفحه
قسمتی از متن Word (.docx) :
■■ عیّن الاصحّ و الآدقّ فی الترجمة ( 1- 4)
« أوجَدَ اللهُ الّذی أنعُمُهُ مُنهَمِرَة الشّمسَ فی السّماءِ مِثلَ الشّرَرَة »
خدایی که نعمتهایش ریزان است خورشید را در آسمان مانند پاره آتش پدید آورد .
خدا که نعمتهای ریزان داده است خورشید را در آسمان مانند اخگر به وجود می آورد .
خداوند همان کسی که نعمتش ریزان است در آسمان خورشید را مانند پاره آتش به وجود آورده است .
خدا ، کسی که نعمتهای ریزان پدید آورده است خورشید را مانند پاره آتش به وجود آورده است .
« سَتَصیرُ الأرضُ بالمطرِ بَعدَ اغبِرارٍ خَضِرَة »
این زمین بعد از خاک آلود بودن سبز می شود .
زمین بعد از غبارآلودگی با باران سرسبز شده است .
باران زمین را بعد از غبار آلودگی سبز خواهد گرداند .
زمین بعد از غبارآلودگی با باران سبز خواهد شد .
« عَلَیکَ أنْ تَرحَمَ مَن فِی الأرضِ حَتّی یَرحَمکَ اللهُ الّذی ذو حکمةٍ بَالِغةٍ » :
بر تو است که به کسی که در زمین است رحمت ببخشی تا خداوند که دارای حکمت کامل است به تو رحمت ببخشد .
بر تواست که به کسی که در زمین است رحم کنی تا خداوند که دارای حکمت کامل است به تو رحم کند .
تو باید به کسانی که در زمین زندگی می کنند رحم کنی تا خداوند که حکیم و دانا است به تو رحم کند .
باید کسی که در زمین است به تو رحم کند تا خداوند که دارای حکمت کامل است به او رحم کند .
« زانَ اللهُ تلکَ الشّجَرةَ الّتی قَد نَمَتْ مِن حَبّةٍ بالغُصُونِ النَّضِرَةِ »
خداوند آن درخت که از دانه ای رشد می کند را با شاخه تر و تازه زینت داده است .
خداوند آن درختی را زینت داد که با شاخه ای تر و تازه رشد کرده است .
خداوند آن درخت که از دانه ای رشد کرده است را با شاخه های تر و تازه زینت داد .
خداوند درختی که از دانه رشد می کند را با شاخه های تر و تازه زینت می کند .
« ربّنا هو الّذی جَهَّزَ الانسانَ بقُوّةٍ مُفتَکِرَة »
پروردگار کسی است که به انسان اندیشه ی قوی بخشیده است .
پروردگار ما انسان ها را از نیروی تفکّر برخوردار می نماید .
پروردگارمان بشر را به نیروی اندیشه مجهّز کرده است .
پروردگار ما همان کسی است که انسان را به نیرویی اندیشه مجهّز کرده است .
«یَجِبُ عَلی الانسان أن لا یَنظُرَ إلی کَثرة صلاةِ المؤمن بَل عَلیهِ أن یَنظُرَ إلی صِدقِ الحَدیثِ »
بر انسان واجب است که به زیادی نماز مؤمن ننگرد بلکه باید به راستی گفتار بنگرد .
بر هر انسانی واجب است که به نماز زیاد مؤمن نگاه نکند بلکه باید به سخن درست نگاه کند .
انسان نباید به نماز زیاد مؤمن بنگرد بلکه بر اوست که به سخن درستش بنگرد .
بر انسان واجب شده این که به نماز خواندن زیاد مؤمن نگاه نمی کند بلکه به درستی گفتارش نگاه می کند .
عیّن الصحیح للفراغ :
کیفَ نَمَت مِن حَبّةٍ وَ کَیفَ صَارَتْ شَجَرَةً : « چگونه از دانه ای ............. ؟ و چگونه به درختی ............ ؟
رشد می کند / تبدیل می شود 2) رشد کرد / تبدیل شد
3) رشد کرده است / تبدیل خواهد شد 4) به وجود آمده / تبدیل شده است
عیّن الصحیح :
بَقِیَتْ صَدیقَتی أحَدَ عَشَرَ یوماً فی السَّفَرِ : دوستم روز یازدهم را در سفر باقی ماند .
فی الشّتاءِ نُسافِرُ إلی مَشهَدَ لِلمَرّةِ الثّالِثةِ : در زمستان سه بار به مشهد مسافرت می کنیم .
مَرقَدُ أربَعَةِ أئِمّةٍ فی البَقِیعِ : مرقد امام چهارم در بقیع است .
کَتَبَ أخی ثَلاثَ صَفَحاتٍ مِن دَفتَرِهِ : برادرم سه صفحه از دفترش را نوشت .
عیّن الخطأ :
وَاجعَلْ لی لِسَانَ صِدقٍ فِی الآخَرینَ : و برای من یاد نیکویی در آیندگان قرار ده .
رَبّنَا لا تَجعَلْنا مَعَ القَومِ الظَّالِمینَ : پروردگار ما، ما را با قوم ستمگر قرار نمی دهد .
یا أیّها الّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفعَلُونَ : ای کسانی که ایمان آورده اید چرا می گویید آنچه را که انجام نمی دهید ؟
و اعمَلُوا صَالِحاً إنّی بِما تَعمَلُونَ عَلیمٌ : و کار نیکو انجام دهید قطعاً من به آنچه انجام می دهید آگاهم .
عیّن المناسبَ عن مَفهوم العبارة التالیة : « الکَلامُ کَالدَّواءِ ، قَلیلُهُ یَنفَعُ و کَثیرُهُ قَاتِلٌ »
دو صد گفته چون نیم کردار نیست 2) کم گوی و گزیده گوی چون دُر
3) زبان سرخ سر سبز می دهد بر باد 4) تا مرد سخن نگفته باشد عیب و هنرش نهفته باشد .
عیّن الخطأ عن مفهوم الآیة : « یا أیّها الّذینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفعَلُون »
هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد 2) نیم مثقال عمل به زِ صَد خروار سخن
3) عالم بی عمل به چه ماند به زنبور بی عسل 4) دو صد گفته چون نیم کردار نیست
عیّن الخطأ فی المترادف :
ذا = هذه 2) الغَیم = المَطَر 3) ضیاء = نور 4) مجتهد = مُجدّ
عیّن الصحیح فی المترادف و المتضادّ :
رقَد # نَامَ 2) راسِب = مُجتهد 4) غَالیة # رخیصَة 4) بیع = شِراء
عیّن ما لیس فیه المتضادّ :
الدُّرَرُ مِن الآحجارِ الجَمیلَةِ الغَالیة 2) الکَلامُ کَالدَّواءِ ، قَلیلُهُ یَنفَعُ و کَثیرُهُ قَاتِلٌ
3) إذا مَلَکَ الأراذِلُ هَلَکَ الأفاضِلُ 4) ما تَزرَع فی الدّنیَا تَحصُد فی الآخِرَةِ .
عیّن الصّحیح :
الفُستانُ مِن المَلابسِ الرّجالیّة . 2) الشّمسُ ضِیاؤُهُ مِن نَفسِهِ و جَذوَتُها مُستَعِرَة
3) الغیمُ ما یَنزِلُ مِنَ المَطَرِ 4) الفریضةُ هی مَا لا یَجبُ أن تَعمَلَه
ما هُو الصّحیح عن هذه العِبارَة : « ما یَنزِلُ مِنَ الغَیمِ »
المطر 2) السّحاب 3) البخار المُتراکم 4) جَذوة
عیّن الخطأ فی الجمع :
نَجمة ← أنجُم 2) دُرّ ← دُرَر أفضَل ← أفاضل 4) عدو ← عُدوان
عیّن الصحیح لسؤال « هَل سَافَرتَ إلی إیران » :
لا مَع الأسَفِ لا نُسافِرُ 2) نَعَم سَافَرنا مَرّتینِ
3) لا ما سافَرتُ حَتّی الآنَ 4) نَعَم تُسافِرُ فی هذا الشّهرِ
عیّن المتکلّم الوحده :
مَن زَرَعَ العُدوانَ حَصَدَ الخُسرانَ 2) اُنظُرْ إلی مَا قَالَ و لا تَنظُرْ إلی من قالَ
3) أبحَثُ عَنِ الّذی أوجَدَ الشَّمسَ 4) مَن أنزَلَ المَطَرَ مِنَ الغَیمِ .
عیّن الفعلَ الّذی یَختَلفُ فی صّیغةِ الفعل :
ربّنا لا تَجعَلْنَا مَعَ القَومِ الظّالِمینَ 2) اِعمَلْ لِآخِرَتکَ کَأنّکَ تَمُوتُ غَداً
3) هَل سَافَرتَ إلی مَشهدَ حتّی الآنَ 4) قَولُ « لا أعلَمُ » نصفُ العِلمِ .
عیّن الجمع السّالم للمؤنّث :
هؤلاء فَائِزاتٌ فی دُرُوسِهِم . 2) تلکَ أبیَاتٌ لِشاعِرٍ مَعروفٍ .
3) هَاتانِ الزّجاجَتانِ رَخیصَتانِ . 4) أولئکَ الصّالِحونَ یَعمَلونَ بجِدٍّ .
عین الأمر من « تَجعَلنَ ، تَعمَلونَ ، تَنظُرینَ » :
اِجعَلْ ، اِعمَلُوا ، اُنظُری 2) اِجعَلنَ ، اِعمَلُوا ، انظُرینَ
3) اِجعَلنَ ، اِعمَلْ ، اُنظُرْ 4) اِجعَلنَ ، اِعمَلُوا ، اُنظُری
عیّن الصّحیح للفَراغ : « .......... قَدَروا عَلی عَدوّ........... فی الحربِ » :
أنتُم / کُم 2) أنتَ / کَ 3) هُنّ / هُنّ 4) هُم / هُم
عیّن الصحیح :
زَمیلاتُنا النّاجح 2) عبادکَ الصّالِح 3) صَدیقُک الشّاعِر 4) مُعَلّمنا الصّادقونَ
ما هو الصّحیح للفراغات : « أنتِ ............ فی المَزرعةِ و تُسَاعِدینَ مَعَ اُﺨﺘ......... والِدڍ........... »
تَعمَلُ ، کِ ، هُما 2) تَعمَلینَ ، کِ ، کُما 3) تَعملُ ، کِ ، کُما 4) تَعمَلنَ ، کَ ، کُنَّ