تحقیق مقياس ارزيابي تعلل ورزي تحصيلي (TPS) (docx) 6 صفحه

دسته بندی : تحقیق

نوع فایل : Word (.docx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحات: 6 صفحه

قسمتی از متن Word (.docx) :

مقياس ارزيابي تعلل ورزي تحصيلي (TPS). اين مقياس توسط ديويد تاكمن و سكستون در سال 1989 طراحی شده است که نخستين بار در سال 2001 ميلادي توسط تاكمن در دانشگاه تورنتو كانادا جهت سنجش ميزان تعلل ورزي دانشجويان اجرا و هنجاریابی شد. پس از اجراي پرسش نامه 35 گويه اي بر روي 183 دانش آموز، با استفاده از تحليل عاملي به 16 گويه كاهش يافت. نمره گذاری مقیاس: این مقیاس دارای 16 گويه می‌باشد که دانشجویان در یک طیف لیکرتی 4 گزینه ای از 1 (اصلاً در مورد من صحیح نیست) تا 4 (کاملاً در مورد من صحیح است) پاسخ گفته‌اند. گرفتن نمره بالا در این مقیاس نشان دهنده تعلل ورزی بالاست. همچنین حداقل و حداکثر نمره تعلل به ترتیب 16 و 64 است. روایی و پایایی مقیاس: اين مقياس داراي پايايي و روايي مطلوب گزارش شده است (فراري و سكستون، 1998) ضريب پايايي محاسبه شده براي آن 86/. است. پايايي دروني محاسبه شده در تحقيقات مختلف در كشورمان، در حدود 0.90 گزارش شده و مصطفوي (1389)، آلفاي كرونباخ آن را بر روي 100 دانشجوي دانشگاه تبريز، برابر 0.86 در پايان نامه خود گزارش نموده است. آلفای کرونباخ این مقیاس در پژوهش حاضر برابر (0.75) محاسبه شده است. مقیاس جهت گیری هدف پیشرفت: این مقیاس توسط كریستوفر واز (2006) طراحی شده و متشکل از 32 آیتم بوده، دارای چهار مؤلفه شامل؛ تسلط- طلبي (12 گويه)، عملكرد- گزيني (9 گويه)، عملكرد- گريزي (4 گويه) و اجتناب از تكليف (7 گويه) می‌باشد. نمره گذاری مقیاس: گویه‌ها در مقیاس 5 درجه اي ليكرت از 1(خیلی کم) تا 5 (خیلی زیاد) امتیاز بندی می‌شوند. که هر یک از مؤلفه‌ها دارای نمره مخصوص خود است. روایی و پایایی مقیاس: کریستوفر واز (2006) همبستگی درونی و آلفای کرونباخ را برای پرسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت محاسبه کرده و دامنه ای از 0.64 تا 0.81 را بدست آورده است: تبحرگرایی (0.81)، عملکرد- گرایی (0.68)، عملکرد- گریزی (0.64) و تبحر گریزی (0.75) و همچنین همبستگی میان عوامل را با هم، در پیش بینی جهت گیری در کل، در دامنه ای معنادار نشان داده است. مصطفوي (1389)، آلفاي كرونباخ این مقیاس را بر روي 100 دانشجوي دانشگاه تبريز مورد بررسی قرار داده که نتایج تحلیل‌های بدست آمده نشان داده که: ضریب آلفای کرونباخ برای مؤلفه تبحرگرایی (0.84)، عملکرد- گرایی (0.85)، عملکرد- گریزی (0.79) و تبحر گریزی (0.86) است. در پژوهش حاضر آلفای کرونباخ برای کل پرسشنامه (0.70) و برای هر یک از مؤلفه‌ها به ترتیب تبحرگرایی (0.77)، عملکرد گرایی (0.71)، عملکرد گریزی (0.62) و تبحر گریزی (0.71) به دست آمده است. مقیاس ارزیابی باورهای ضمنی هوش: در این پژوهش از پرسشنامه 14 گویه ای دویک استفاده شده که 7 گویه آن مربوط به ذاتی (هویت) بودن هوش و 7 گویه دیگر مربوط به افزایشی (انعطاف پذیر) بودن هوش است. نمره گذاری مقیاس: گویه‌ها در مقیاس 4 درجه ای لیکرت از 1(کاملاً مخالف) تا 4 (کاملاً موافق) درجه بندی شده‌اند. روایی و پایایی مقیاس: الیوت و مک گریگور ضریب آلفای 82/. تا 85/. را برای این مقیاس گزارش داده‌اند. عبدالفتاح و یتس (2010) در پژوهشی این مقیاس را برای داده های به دست آمده از شرکت کنندگان در پژوهش در مصر و استرالیا با استفاده از تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی تجزیه و تحلیل کرده‌اند. در داده های مصر آلفای کرونباخ برای باور ضمنی ذاتی 0.83 و برای باور ضمنی افزایشی 0.75 را به دست آورده‌اند که به ترتیب 35.5 و 15.3 درصد از واریانس کل را نشان می‌دهند. برای داده های استرالیا آلفای کرونباخ باور ضمنی ذاتی 0.78 و باور ضمنی افزایشی 0.76 به دست آمده که به ترتیب 26.5 و 18 درصد واریانس کل را نشان می‌دهند. همچنین آن‌ها بین دو عامل ذاتی و افزایشی ضریب همبستگی 0.33- را به دست آورده‌اند. در پژوهش هسلین، لاتام و وندوال (2005) ثبات درونی برای باورهای ضمنی هوش 0.94 به دست آمده است. آلفاي كرونباخ کل این مقیاس در این پژوهش برابر (0.67) و آلفای مؤلفه باور ذاتی هوش (0.60) و باور افزایشی (0.74) به دست آمده است. سؤالات زیر مربوط به پرسشنامه های مورد استفاده در پژوهش حاضر می‌باشند. از سؤال 1 تا 14 مربوط به مقیاس باورهای ضمنی هوش، از سؤال 15 تا 46 مربوط به مقیاس جهت گیری هدف پیشرفت و از سؤال 47 تا 62 مربوط به مقیاس تعلل ورزی تحصیلی می‌باشد. افراد با مقدار ثابتی از هوش به دنیا می‌آیند. آمادگی خوب انجام یک تکلیف راهی برای رشد هوش افراد می‌باشد عملکرد خوب در کار راهی برای نشان دادن هوشمندی افراد به دیگران است. انجام موفقیت آمیز یک تکلیف می‌تواند به رشد هوش افراد کمک کند. هر انسان دارای مقدار معینی از هوش بوده و نمی‌تواند زیاد آن را تغییر دهد. اگر افراد واقعاً سعی کنند می‌توانند هوش خودشان را افزایش دهند. اگر افراد در کاری شکست بخورند در توانایی هوش آن‌ها مشکلاتی وجود دارد. هنگامی که افراد چیزهای جدیدی یاد می‌گیرند، هوش پایه خودشان را بهبود می‌بخشند. هنگامی که فردی برای تکلیفی زیاد تلاش می‌کند بیانگر آن است که توانایی هوش بالایی ندارد. تلاشی که افراد برای انجام تکالیف اعمال می‌کنند هوش آن‌ها را بهبود می‌بخشد. مشکلات و چالش‌هایی که انسان در زندگی با آن‌ها مواجه می‌شود از رشد هوش جلوگیری می‌کند. اگر افراد در کاری شکست بخورند هنوز هم به توانایی هوشی خودشان اعتماد دارند. توانایی‌های افراد از طریق مقدار هوش آن‌ها تعیین می‌شود. داشتن تفکر انتقادی و دیدگاه موشکافانه و دقیق نسبت به مطالب و موضوعات می‌تواند به رشد هوش انسان کمک کند. بر اساس تجارب گذشته‌ام، خود را به خاطر اهدافم در امتحانات درگیر می‌کنم. برایم پیشرفت از یک هفته نسبت به هفته قبل مهم‌تر از بهتر عمل کردن در یک‌ترم نسبت به دیگران است. برای بهبود درک و فهم از موضوعات درسی، سخت تلاش می‌کنم حتی زمانی که در ترم‌های تحصیلی خوب عمل کرده باشم. در کلاس درس، موضوعاتی را ترجیح می‌دهم که کنجکاوی مرا بر انگیزاند، حتی اگر یادگیریشان خیلی مشکل باشد. احساس می‌کنم تلاشی که منجر به رشد و پیشرفت شود، توانایی مرا افزایش می‌دهد. هدفم در ترم‌های تحصیلی به انجام رساندن کارهایم به صورتی است که برای خودم بهترین باشد حتی اگر دیگران از من بهتر باشند. تلاش می‌کنم روند ارزیابی خود را در کل‌ترم تحصیلی بهبود بخشم. به نظر من فرد می‌تواند، توانایی‌های ذهنی خود را از طریق تلاش و کوشش، افزایش دهد. در هر آزمون تلاش می‌کنم به آنچه خودم بهترین می‌دانم برسم حتی اگر بدانم که نیازی به تلاش سخت برای گرفتن نمره خوب ندارم. فهم محتوای دروس ترم خیلی مهم‌تر از گرفتن نمره خوب است. موضوعات چالش برانگیز را ترجیح می‌دهم. در انجام کارهایی که از نظر خودم ایده آل هستند، به بهتر از دیگران، بیشتر توجه دارم. من معتقدم که اگر کسی در یک کلاس سخت کار نکند اما باز هم خوب باشد، حتماً زرنگ و باهوش است. برای من در مقایسه با سایر افرادی که در این کلاس حضور دارند، بهتر انجام دادن تکالیف مهم است. من معتقدم که هوش چیزی است که فرد با آن متولد می‌شود. قصد دارم تکالیفم را خوب انجام دهم تا دوستانم، خانواده‌ام، معلمان و سایر افراد پی به توانایی من ببرند. هنگامی که نمرات امتحانات اعلام می‌شوند، فوراً می‌خواهم که نمرات خودم را با دیگر افراد کلاس، مقایسه کنم. معتقدم که اگر کسی در کلاس سخت تلاش کند، اما در انجام تکالیفش ضعیف عمل کند، فرد باهوشی نیست. هدف اصلی من در ترم‌های تحصیلی، گرفتن بهترین نمره کلاس است. بیشتر به این مسئله علاقمندم که بهتر از دیگر دانشجویان کلاس، کارهایم را انجام دهم تا اینکه به ایده آل خود فکر کنم. وقتی بخواهم از استادانم کمک بخواهم از این می‌ترسم که فکر کنند باهوش نیستم. وقتی دیگران از نتیجه امتحاناتم آگاه می‌شوند، با خود می‌گویم"من از آنچه اعلام شده بهتر عمل کردم". هنگامی که جواب امتحانات اعلام می‌شود دوست ندارم دیگران از نمراتم باخبر شوند. اغلب نگران این هستم که در کلاس ضعیف عمل کنم. بیشتر از اینکه نگران درک موضوع درسی باشم نگران این هستم که نمره بدی بگیرم. کلاس‌هایی را دوست دارم که مطالب زیادی برای یادگرفتن ندارد. به نظر من افرادی که برای کسب نمره خوب تلاش زیادی دارند، توانایی بالایی ندارند. دوست دارم در کلاس کار کمی انجام دهم. اگر بدون تلاش در کلاس نمره الف بگیرم تنبلی خواهم کرد. گرفتن نمره خوب در دوره تحصیلی، مهم‌تر از درک موضوعات جانبی است. دوست دارم در کلاس درس تا حدی کار کنم که فقط بتوانم حضورم را در کلاس حفظ کنم. هدف اصلی من در دوره های تحصیلی، دوری از گرفتن نمره بد در کلاس است. معمولاً كارهايم را به تأخیر می‌اندازم، حتي اگر خيلي مهم هم باشد. براي انجام کارهایی كه دوست ندارم انجام دهم، خيلي دير دست به كار می‌شوم. تصميم گیری‌های مهم را به تأخیر می‌اندازم. عادت‌های نامناسبي دارم كه بايد اصلاح كنم، ولي همچنان اصلاح آن را به تعويق می‌اندازم. با وجود مشغله هاي ناخوشايند زندگي، كارهايم را درست انجام می‌دهم. خيلي خوب می‌توانم عذر و بهانه‌ی موجهي را براي انجام نگرفتن كارها پيدا كنم. وقتم را صرف كارهاي ملال آوري مثل مطالعه كردن می‌کنم (مطالعه را ملال آور به حساب می‌آورم). وقتي كاري ارزش دردسر را نداشته باشد، آن را انجام نمی‌دهم. من فردي هستم كه وقتم را تلف می‌کنم، و خوب هم نمی‌شوم. اكنون فردي هستم كه وقتم را هدر می‌دهم، ولي واقعاً هم نمی‌توانم در مورد آن كاري انجام بدهم. اي كاش می‌توانستم روش آساني براي به حركت درآوردن خودم پيدا كنم. هميشه كار هاي مهم را با وقت اضافه به پايان می‌رسانم. وقتي در حال پايان رساندن كارهاي مهمي هستم، پي در پي آن را وارسي می‌کنم. براي به انجام رساندن يك كار مشكل دنبال ميانبر يا راه گريز می‌گردم. حتي در صورت آگاهي از اهميت شروع كاري كه بايد شروع می‌کردم، باز آرام در يك حالت خنثي می‌مانم. كار امروز را به فردا نمی‌اندازم