پاورپوینت پاورپوینت نظام جامع توانمندسازی مردم برای خود مراقبتی (pptx) 44 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 44 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
نظام جامع توانمندسازی مردم برای خود مراقبتی
سلامت وسعت توانمندی فرد برای تغییر خود یا محیط
سلامت یعنی وسعت توانمندي فرد یا گروهی از افراد
براي درك خواسته‌ها وآرمان‌ها، برآورده ساختن نيازها و تغيير شرايط محيط يا كنار آمدن با آن
اين تعريف از غناي زيادي برخودار است و ايده‌هاي زير را دربردارد:
- رشد و تكامل فردي (درك آرمان‌ها و خواسته‌ها)
- تأمين نيازهاي پايه فردي (برآورده ساختن نيازها)
- توان سازگاري با تغييرات محيطي(تغيير محيط يا كنار آمدن با آن)
- وسيله اي براي نيل به يك هدف و نه يك هدف
- منبعي براي زندگي روزانه و نه هدف از زندگي
- نه فقط نبود بيماري (يك ديدگاه مثبت)
- يك ديدگاه كل نگر (منابع اجتماعي و فردي علاوه بر قابليت‌هاي جسماني)
منشور ارتقای سلامت اوتاوا( 1986)
ارتقاي سلامت
فرایند قادرسازي افراد براي كنترل بيشتر و بهبود سلامتي شان است
اولویت های اقدام ارتقای سلامت:
- ايجاد سياست عمومي سلامت
- خلق محيط‌هاي حمایتی
- تقويت اقدام جامعه
- توانمندسازی مردم
- بازنگري در خدمات بهداشتی
خودمراقبتی پديدة جديدی نيست
1- اقبال كنوني به خودمراقبتی، به دهه 1960 و 1970 برمي‌گردد.
2- دراین دهه، محدوديت هاي سيستم سلامت تخصصي آشکار شد و نقش پزشكي مدرن در ارتقاي سلامت مردم مورد ترديد قرار گرفت، نشان داده شد كه ميزان مرگ و مير در انگليس مدت‌ها قبل از حضور مراقبت هاي پزشكي مدرن در قرن بيستم كاهش يافته بود و آثار منفی مراقبت های پزشكي مدرن نيز مورد ارزيابي قرار گرفتند.
3- بعد از آن در اروپاي غربي و آمريكاي شمالي، تلاش براي اعمال کنترل بيشتر بر سلامت شخصي و خودمراقبتی، اهميت زيادي یافت. در امريكا علاقة مجددي به خود مراقبتی پيدا شد كه ريشه در نگرش ارزشی به خودكارآمدي، فردگرايي، دموكراسي و ضدیت با نخبه سالاری داشت. جنبش زنان بوستون از اولين مثال‌هاي تقويت خودمراقبتي و كتاب ما و بدن ما (1971) نيز از اولين ابزارهاي خودمراقبتي بود.
نهضت ادامه دارد
1- در دهه1970، رویکرد خودمراقبتی وسعت بيشتري يافت كه ناشي از جنبش های خودياري و رفاه بود.
2- ویک کری و فرایز، بر مبناي كار لابراتوآر لينكلن بوستون و برنامه آموسیست ارتش امريكا كه با استفاده از الگوريتم هايي پيراپزشكان را براي تشخيص و درمان بيماري‌هاي حاد به كار مي‌گرفت، كتاب مراقب سلامت خود باشيد را نوشتند و فرگوسن مجله خودمراقبتي را منتشر كرد.
3- متون آن زمان بر اين موضوع تأكيد مي‌كردند كه «مردم به عنوان مصرف كنندگان خدمات بهداشتی بايد اعتماد به نفس شان را افزایش دهند» و«موانع گوناگوني در راه رسيدن به سلامتي از طريق درمان‌هاي پزشكي وجود دارد».
علل اقبال عمومی به خودمراقبتی (دین و پادولا-1990)
1- تغيير الگوي بيماري‌ها از حاد به مزمن
2- تغيير ديدگاه ها از درمان قطعي به مراقبت
3- افزايش نارضايتي حاصل از توسعه تكنولوژي ها و تخصصی شدن مراقبت‌هاي پزشكي
4- رشد دانش افراد غيرمتخصص
5- تمايل مردم به كنترل شخصي در مسايل بهداشتي و همکاري با متخصصان خودمراقبتی
6- ضرورت كنترل هزينه‌ها
خودمراقبتی؛ مهم ترین شکل مراقبت های بهداشتی اولیه
خودمراقبتي مهم ترين شكل مراقبت اوليه بهداشتی در كشورهاي توسعه يافته که ساختار سلامت بهتري دارند و سطح سواد در آنها بالاتر است و نيز دركشورهاي درحال توسعه است كه تعداد بیشتری از مردم فقير هستند و دسترسي كمتري به مراقبت هاي بهداشتي تخصصي وجود دارد.
براي مثال یک فرد ديابتي در طول يك سال، به طور متوسط حدود 3 ساعت با يك متخصص بهداشتي تماس دارد و 8757 ساعت باقيمانده سال را با استفاده از توصيه هايي كه متخصصان در طول آن 3 ساعت ارايه داده اند يا با استفاده از مهارتي كه از طريق برنامه‌هاي سازمان يافته آموزش خودمراقبتي کسب نموده، از خود مراقبت مي‌كند.
خودمراقبتی، چقدر و کجا؟
تخمين زده مي‌شود كه 65 تا 85 درصد همه مراقبت‌هاي بهداشتي به وسيله خود شخص و خانواده‌اش، بدون دخالت متخصصان اعمال مي‌شود كه در آن از روش‌هاي سنتي و غيرطبي يا معالجه بیماری با اضداد آن استفاده مي‌شود.
خودمراقبتي دربرگيرنده فعاليت‌هايي مشتمل بر ارتقاي سلامت، پيشگيري از بيماري، درمان بيماري و مصدوميت‌ها و درمان و توان‌بخشي بيماري‌هاي مزمن است.
مطالعه تعداد زيادي از دفاتر تقويم روزانه سلامتي طراحی شده براي ثبت رفتارهاي خود مراقبتی افراد توسط خود آنها، نشان داد که بخش كوچكي از بيماري ها به وسيله متخصصان مراقبت و درمان مي‌شود و بخش عمده مراقبت ها توسط بیمار و نیز اعضای خانواده اش صورت مي‌گيرد.
خودمراقبتی از دارو تا درمان
در برخي از مطالعات، استفاده از داروهاي بدون نسخه پزشک شايع ترين روش خودمراقبتی بوده است. در دهه 1980در انگليس، به دنبال تبدیل بعضي از داروها از قابل ارايه تنها با نسخه پزشک به فروش آزاد، مصرف داروهاي قابل فروش بدون نسخه افزايش يافت. در سال 1994، 33درصد از كل صورت حساب دارویی پرداخت شده توسط شبکه ملي سلامت انگلیس به این داروها اختصاص یافت. اين اتفاق در ساير كشورهاي اروپايي، آمريکا، استراليا و نيوزيلند نيز رخ داد.
مطالعات مقطعي جمعيتي نيز يافته‌هاي مشابهي داشت به طوري كه مشخص شد همیشه تنها بخش كوچكي از افراد دارای علايم جسماني به دنبال مراقبت‌هاي تخصصی می رفتند و بيشترين علايم بيماري به وسيله خودمراقبتي يا مراقبت از خانواده و فاميل يا دوستان درمان شده‌اند.