پاورپوینت ورزش و دیابت (pptx) 18 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 18 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بسمه تعالی موضوع : ورزش و دیابت
دیابت
ورزش و دیابت
ورزش، گلوكز و گليكوژن را در داخل ماهيچههاي بدن ميسوزاند ( اين پديده در صورتي رخ ميدهد كه ديابت كنترل شده باشد). در حين و بعد از ورزش ، قندخون وارد ماهيچهها ميگردد و سطح گلوكز و گليكوژن را به حد طبيعي ميرساند. وجود برنامههاي منظم ورزشي در افراد ديابتي عملکرد انسولين را تنظیم میکند. ورزش بيماران ديابتي بايد بصورت تمرينهاي هوارسان (آیروبيك) باشد. تمرينهاي هوا رسان به فعاليتهايي گفته ميشود كه با مصرف زياد اكسيژن توأم باشند.
اين نوع تمرينها دستگاههايي را كه براي سلولهاي بدن اكسيژن تهيه ميكنند، فعال ميسازند. به دنبال انجام تمرينهاي هوارسان تغييرات سودمند و مفيدي در ريهها ، قلب و رگهاي خوني پديد ميآيد. با انجام تمرينات هوارسان ، بدن هواي بيشتري را به داخل ريهها منتقل ميكند. به طور معمول تمرينهاي هوارسان به فعاليتهاي استقامتي گفته ميشود كه به سرعت زياد نياز ندارد.
بهترين تمرين هوارسان ، دويدن در مسافتهاي طولاني و با آهنگ آرام است.تمرينهاي ديگر شامل اسكي ، صحرانوردي ، شنا ، دويدن آرام ، دوچرخهسواري پياده روي و …هستند.
فوايد برنامه منظم ورزشي براي افراد ديابتي
1. كنترل بيماري ديابت
در ورزشهاي درازمدت مشاهده شده است كه حساسيت سلولها به انسولين افزايش مييابد. اين امر در بهبود وضعيت ديابت بخصوص در افراد غيروابسته به انسولين بسيار با اهميت است. ورزش اگر در شرايط مناسب صورت گيرد يعني بيماري قندخون نسبتاً كنترل شده داشته باشد، غلظت گلوكز پلاسما را ثابت نگه ميدارد. علت اين پديده توازن بين برداشت گلوكز توسط عضلات و توليد متقابل گلوكز در كبد است.
2.كنترل وزن و كاهش وزن
يك برنامه صحيح كنترل قندخون در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين به كاهش وزن آنها كمك ميكند. كاهش وزن ناشي از ورزش، باعث كاهش بافت چربي ميگردد، بنابراين مقاومت به انسولين در سلولها كاهش مييابد و به اين ترتيب مصرف داروهاي خوراكي پايينآورنده قند خون كم ميشود. با انجام ورزشهاي برنامه ريزي شده ، بافت چربي كاهش يافته و توده عضلاني افزايش مييابد.
3.آمادگي عضلاني
ورزش مناسب، تناسب عضلات را بالا ميبرد. تحقيقات نشان داده است كه انقباضات عضلاني و عمل انسولين هر دو با هم مصرف گلوكز در طول ورزش را زياد ميكنند.
4.كاهش نياز به داروهاي خوراكي و انسولين
همراه با كنترل مطلوب قندخون و انجام تمرينات ورزشي مرتب، مصرف قرصهاي خوراكي در برخي افراد ديابتي غيروابسته به انسولين كم ميشود و در بيماران ديابتي دريافت كننده انسولين نيز به علت وضعيت مطلوب متابوليك، ميزان انسولين تزريقي كاهش مييابد. مطالعات نشان داده است كه در ماههاي اوليه شروع برنامه هاي ورزشي، انسولين تزريقي گاهي تا 20% يا حتي بيشتر كاهش مييابد.
5. اعتماد به نفس بيشتر
به نظر ميرسد احساسات افراد ديابتي تا حدي نيز به حفظ قند خون در سطح طبيعي وابسته باشد. بيشتر افراد ديابتي احتمالاً ناراحتي و از دست دادن كنترل احساسات را همزمان با سطح قندخون بسيار بالا يا بسيار پايين تجربه كردهاند. هنگامي كه غلظت قندخون در حد طبيعي است، احساسات در اين افراد تا حد زيادي بهبود مييابد. احساس بهبودي با فعاليتهاي ورزشي مداوم و ورود اين برنامه در زندگي افراد پديد خواهد آمد.
6. تحمل تنشهاي عصبي
ورزش وسيله موثري براي مبارزه با تنش (استرس) هاي عصبي است. هنگام ورزش موادي به نام آندورفين در خون ترشح ميگردند كه موجب تسكين درد و آرامش رواني ميشوند.
آثار ورزش در افراد ديابتي وابسته به انسولين
ورزشهاي منظم براي افراد ديابتي وابسته به انسولين بسيار سودمند است.پژوهشگران كانادايي طي 16 ـ 12 هفته ورزش دادن به بيماران ديابتي وابسته به انسولين ، بهبود مطلوبي در غلظت قندخون ناشتا و هموگلوبين گليكوزيله آنها مشاهده نمودند.
در افراد ديابتي وابسته به انسولين ، تغييرات غلظت قندخون در طول ورزش بستگي زيادي به سطح انسولين خون دارد. سطح انسولين خون نيز به ميزان انسولين تجويزشده و مقدار جذب انسولين در هر اندام وابسته است.
بهترين زمان پيشنهاد شده براي ورزش در ديابتي هاي وابسته به انسولين، بعد از ميان وعدههاي بعدازظهر و قبل از شام است.
نكاتي كه بيماران ديابتي بايد در هنگام ورزش كردن رعايت كنند :
1. كنترل قندخون مي بايد قبل ،حين و بعد از ورزش انجام شود
2. از وقوع افت قندخون در طول ورزش مي بايستي با اجراي توصيههاي زير جلوگيري كرد :
- شروع ورزش 2 ـ 1 ساعت بعد از صرف غذا
- مصرف 40ـ 20 گرم كربوهيدرات اضافي پيش از ورزش و هر يك ساعت در طول ورزش
- پرهيز از ورزشهاي سنگين در هنگامي كه انسولين تزريق شده بيشترين اثر خود را پيدا ميكند.
- حركت دادن قسمتهايي از بدن كه انسولين در آنها تزريق نگرديده است ( به منظور پيشگيري از جذب سريع انسولين )
- كاهش ميزان انسولين تزريقي به ميزان 50 ـ 30 درصد در صورت لزوم (كوهنوردي، ورزشهاي طولاني مدت )
3. بعد از ورزشهاي طولاني قندخون كنترل گردد و كربوهيدرات ( مواد قندي ) اضافي مصرف شود. اين عمل از افت قندخون كه ممكن است به صورت تأخيري پديد آيد، جلوگيري ميكند
آثار ورزش در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين
در افراد ديابتي غيروابسته به انسولين ، ورزش عامل اصلي كنترل قندخون است. عامل بعدي مصرف صحيح مواد غذايي است. مطالعات اخير نشان داده است كه اجراي برنامه ورزشي منظم ، ارزش بالايي در كنترل غلظت قندخون اين افراد دارد.
پژوهشها نشان ميدهد كه افزايش فعاليت بدني، در پيشگيري از پيدايش ديابت نوع 2 ( غير وابسته به انسولين) مؤثر است. اين موضوع به ويژه در افرادي كه بيشتر در معرض خطر ابتلا به ديابت هستند، اهميت بسياري دارد. اين افراد شامل افراد چاق ، فرزندان افراد مبتلا به ديابت و افراد با فشارخون بالا ميباشند.
ورزش در مبتلايان به ديابت نوع 2 باعث افزايش حساسيت سلولها نسبت به انسولين ميشود اما براي رسيدن به پاسخ درماني مناسب ، بايد با رعايت رژيم غذايي صحيح همراه گردد.
تحقيقات نشان ميدهد كاهش در اشتها همراه با فعاليتهاي فيزيكي در اشخاص چاق بيشتر از افراد با وزن نرمال است. همچنين اگر فقط غذا كم خورده و كالري را كم كنيم 25% از توده قسمت ماهيچهاي و 75% از توده چربي فرد كاهش مييابد اما اگر رژيم غذايي به همراه ورزش باشد 98% ازجرم چربي كاهش خواهد يافت.
عوامل مؤثر در پاسخ قندخون به ورزش ناگهاني در افراد ديابتي
قندخون كاهش مييابد اگر :
ـ غلظت انسولين در طول ورزش بالا باشد ( به طور مثال ورزش كردن در زماني كه انسولين حداكثر اثر خود را دارد)
ـ ورزش در مدت زمان طولاني انجام شود.
ـ بيش از سه ساعت از صرف غذا گذشته باشد.
قندخون بدون تغيير ميماند اگر :
ـ مدت زمان ورزش كوتاه باشد.
ـ ميزان انسولين پلاسما طبيعي باشد.
ـ ميان وعدههاي مناسب قبل از ورزش و در طول فعاليت ورزشي مصرف شود.
قندخون افزايش مييابد اگر :
ـ ورزش كردن در زمان پايان اثر انسولين تزريقي در بدن باشد .
ـ ورزشهاي سنگين انجام شود.
ـ قبل يا در طول انجام فعاليت بدني ، بيش از حد مواد قندي مصرف شده باشد.