پاورپوینت کشیدن دو دارو در یک سرنگ (pptx) 29 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 29 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
وسایل و تجهیزات مورد نیاز
1- Syringe(سرنگ):
وسیله ای مدرج و استریل برای انجام تزریقات. معمولا از جنس پلاستیک و یکباره مصرف هستند.
سه بخش دارد:
Barrel )بدنه) Plunger(پیستون) Tip(نوک سرنگ)
سرنگ توبرکولین (TB): 1 میلی لتری، قطر کوچک، تقسیمات
ده تایی یا صد تایی بر حسب میلی لیتر. با نیدل شماره 26 تا 28
سرنگ انسولین: 0/5 تا 1 میلی لیتری، بر حسب واحد 40، 80 و 100درجه ندی شده
2- Needle(سوزن):از جنس فولاد ضد زنگ و یکباره مصرف .(از شماره 18 تا 30). شماره نیدل به قطر آن بستگی دارد. هرچه شماره بزرگتر باشد قطر کوچک تر است.
نیدل سه بخش دارد:
الف-Hub( محل اتصال به سرنگ)
ب- Shaft(بدنه)
ج- Bevel(نوک سوزن با مقطع
مورب)
3- Needleless systems(سیستم های بدون نیدل)
4- Ampule(آمپول): داروی استریل در ظرف شیشه ای- تک دوز
5- Vial(ویال): داروی استریل در ظرف شیشه ای دارای سرلاستیکی پوشش دار است و از طریق سر لاستیکی دارو کشیده می شود. تک دوزی یا چند دوزی است. داروی چند دوزی تا 24 ساعت پس از اولین استفاده، مصرف شود.
برای کشیدن راحت دارو، به میزان داروی مورد نیاز هوا
وارد ویال کرده و سپس دارو را بکشید.
جذب دارو در روش های تزریقی از سایر روش ها سریع تر است.
در تمام روش های تزریقی باید از تکنیک استریل استفاده شود.
بخش هایی از سرنگ و نیدل که باید در حین آماده کردن و تزریق دارو استریل نگه داشته شود:
درون بدنه سرنگ
پیستون
نوک سرنگ
بدنه
نوک نیدل
کشیدن دو دارو در یک سرنگ
ابتدا باید مطمئن شویم داروها با هم سازگاری دارند.
بعضی داروها سازگاری موقت دارند و باید در مدت 15 دقیقه مصرف شوند.
در صورتی که پس از کشیدن داو دارو در یک سرنگ، رنگ دارو کدر شد یا رسوب داد داروها ناسازگار هستند و باید دور انداخته شوند و داروی جدید مجددا در سرنگ جداگانه کشیده شود.
کشیدن بیش از دو دارو در یک سرنگ توصیه نمی شود.
ابتدا از ویال و سپس از آمپول دارو بکشیم.
ابتدا از ویال چند دوزی و سپس از ویال تک دوزی دارو بکشیم.
ابتدا انسولین رگولار(شفاف) و بعد انسولین NPH(کدر) بکشیم.
Intra muscular injection(IM) تزریق داخل عضلانی
در این روش دارو وارد عضله معینی می شود. عضلات عروق خونی بزرگ تر و بیشتری از بافت زیرجلدی دارندو شروع اثر دارو سریع تر است. این روش برای تجویز برخی آنتی بیوتیک ها، هورمون ها، واکسن ها (واکسن هپاتیت و نموکوک) به کار می رود.
برای تزریق داروهای محرک استفاده می شود چون در بافت عضله انتهای اعصاب کمتری وجود دارد. اما اگر در عضله ملتهب یا عضله ای که قبلا آسیب دیده دارو تزریق شود، ممکن است سبب درد شدید شود. بنابراین قبل از تزریق ، محل باید از نظر درد و حساسیت به لمس و سفتی بررسی شود.