پاورپوینت اختلالات و فوریتها (pptx) 73 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 73 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
به نام خدا اختلالات و فوریتها
کار ابزارهای ارزیابی اختلالات کودکان
تستها و پرسشنامه ها
مصاحبه با کودک
مصاحبه با والدین
مشاهده
مصاحبه با کودک
مصاحبه باید خصوصی باشد و در مکانی که کودک در آن احساس راحتی کند و هیچ اضطرابی درباره شنیدن شدن حرف‌هایش نداشته باشد، انجام شود.
برای شروع مفید است که به کودک هدف مصاحبه یادآوری شود و ایده‌هایی درباره آنچه رخ خواهد داد در اختیار او قرار داد.
اگر سوالات اولیه در زمینه‌های خنثی از زندگی باشد که در آن‌ها موفقیت‌هایی کسب کرده است می‌تواند باعث احساس راحتی او شود، از جمله فعالیت‌های بیرون مدرسه.
کودک باید دعوت به دادن گزارشی از وقایعی که برایش رخ‌داده، شود و می‌تواند با پرس‌وجوهایی با استفاده از سوالات بازپاسخ متناسب با سن او دنبال شود. برای نمونه اغلب پرسیدن درباره نشانه‌های جسمانی به هنگام سنجش کودکان کوچک‌تر برای افسردگی می‌تواند مرتبط باشد اما بالینگران بایستی به‌جای درد شکمی، به دل‌درد اشاره کنند.
مصاحبه با کودک به بالینگر اجازه می‌دهد تا ظاهر و رفتار او را به‌دقت مشاهده کند. آیا کودک تمیز است و به‌طور متناسب و کافی لباس پوشیده است، یا آیا نشانه‌های از بی‌توجهی وجود دارد؟
چطور کودک و والد با جدایی مواجه می‌شوند؟ آیا سطح اضطراب جدایی متناسب با سن کودک است. ممکن است در برخی موارد مصاحبه با کودک بدون حضور والدین غیرممکن باشد. یا ممکن است کودک خیلی آسان جدا شود و به‌طور نامتمایزی رفتار بسیار دوستانه به‌طور افراطی نشان دهد که پیشنهادکننده‌ی تاریخچه‌ای از محرومیت هیجانی اولیه است.
سطح تحولی متناسب کودک چیست؟ آیا برای سن او متناسب است؟ تاخیر رشدی یا عدم رسش هیجانی یا جسمانی شرایط نامساعد آشکاری برای یک کودک هستند. برخی کودکان، به‌هرحال، به‌طور غیرمعمولی بالغ و به لحاظ هیجانی پخته و یا درخشان نسبت به سنشان هستند.
این طبیعی است برای کودکان که در آغاز مصاحبه نگران به نظر برسند، اما اکثراً با گذر زمان آرام می‌شوند و می‌نشینند. این نکته مشاهده مهارت‌های اجتماعی آنان را با یک بزرگسال در یک موقعیت یک‌به‌یک امکان‌پذیر می‌سازد. آیا کودک ارتباط چشمی با بالینگر برقرار می‌کند؟ آیا رفتار او به لحاظ اجتماعی متناسب است؟ آیا او مکالمه‌ای را حفظ می‌کند؟
مشاهده عاطفه مهم است. ابراز چهره‌ای کودک چگونه است؟ آیا به‌طور متناسبی لبخند می‌زند؟ آیا اشک‌آلود است؟ آیا شواهدی از اضطراب افراطی مشاهده می‌شود؟ آیا به‌طور عادی از لحاظ هیجانی پاسخ‌ده است؟ آیا وضعیت بدنی (ژست) او مناسب است؟
فعالیت حرکتی ممکن است تحت تاثیر چگونه است؟ آیا کودک بیش‌ازحد فعال یا بی‌قرار است؟ آیا او کند و کم فعالیت است؟ وجود نابهنجاری‌های حرکتی همچنین باید توجه شود از جمله تیک‌ها یا کلیشه‌ها.
آیا شیوه گفتار کودک عادی است؟ آیا گفتار منقطعی و کند دارد (باید آن از نابهنجاری‌هایی چون لکنت و یا تیک‌های کلامی آگاه بود). آیا محتوای گفتار کودک متناسب است؟
آیا نشانه‌ای از اختلال تفکر وجود دارد؟ آیا کودک موردی از اشتغال ذهنی‌ها یا باورهایی دارد؟ آیا کودک هذیان‌هایی از احساس گناه و خودسرزنشی و توهم‌های شنیداری و .... دارد؟
در نهایت، سنجش مختصری از کارکرد شناختی، از جمله تمرکز و حافظه کوتاه‌مدت ممکن است مفید باشد.
مصاحبه با والدین/مراقبان
اعضای خانواده می‌توانند مشاهده‌ها و اطلاعاتی را فراهم آورند که می‌تواند بعداً به‌صورت فردی با کودک دنبال شود. به این دلایل، بیشتر بالینگران سنجش خود را با ملاقاتی شروع می‌کنند که اعضای خانواده حاضر در خانه در آن جلسه حضور داشته باشند.
مصاحبه با معارفه و توجیه دلیل ملاقات آغاز می‌گردد. این بسیار مهم است زیرا ارتباط در خانواده‌ها ممکن است ضعیف باشد و برخی از اعضای خانواده ممکن است ندانند چرا حضور دارند.
کاکس (1994آ) اشاره می‌کند که پرس‌وجوی نظام‌مند برای گزارش آزادانه به‌منظور به دست آوردن اطلاعات کامل و مفصل درباره نشانگان کودک عالی است، نه اینکه والدین به‌طور خودانگیخته درباره مسائل کودک و پیشینه خانواده صحبت کنند. پرس‌وجوی نظام‌مند برای هر اختلالی متفاوت است.
مصاحبه با والدین/مراقبان
دعوت از خانواده برای صحبت آزاد در آغاز مصاحبه که با پرس‌وجوی اختصاصی درباره پیشینه و نشانگان کودک دنبال شود، مناسب‌ترین شیوه به نظر می‌رسد. سوالات باید بازپاسخ باشند تا خانواده بتواند اطلاعات مفصلی را ارائه دهد.
پرس‌وجو بایستی در دامنه گسترده‌ای باشد. مصاحبه‌گر نه‌تنها باید به نشانگان فهرست‌شده مربوط به اختلال احتمالی علاقه‌مند باشد، بلکه نشانگان اختلالات دیگر نیز که ممکن است همبود با این اختلال داشته باشند بایستی موردتوجه قرار گیرد.
کارکرد کنونی کودک، از جمله پیشرفت او در مدرسه و روابطش با همتایان و اعضای خانواده به‌طور واضحی حائز اهمیت هستند، به‌ویژه در ارتباط با حس ارزش و عزت‌نفس کودک.
گزارشی از تاریخچه رشدی و شخصیت پیشین در سنجش درجه آسیب‌پذیری کودک مهم است.
سنجش آسیب‌شناسی روانی والدین نیز ضروری است.
مصاحبه با والدین/مراقبان
مصاحبه اولیه با خانواده به بالینگر فرصتی می‌دهد تا عملکرد خانواده را بسنجد. این نکته مهم است که شاید به خاطر بدکارکردی خانواده به کودک نسبت اختلال داده شده باشد. دوم اینکه برنامه‌ریزی درمان به میزان حمایت مفید خانواده وابسته است.
به این ترتیب مشاهده‌هایی از تعاملات کلامی و غیرکلامی خانواده می‌تواند اطلاعات مفیدی درباره الگوهای ارتباطی، اختصاص نقش‌ها و نفوذپذیری مرزهای درون خانواده بدهد که از طریق آن‌ها فرضیه‌های اولیه در ارتباط با ساختار و کارکرد می‌توانند ایجاد شوند. البته اگر خانواده‌درمانی رویکرد مناسبی از درمان به نظر می‌رسد نیاز است که بعداً مورد ملاحظه قرار گیرد.