پاورپوینت ارتقا سلامتی کودک نوپا و خانواده (pptx) 22 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 22 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
ارتقا سلامتی کودک نوپا و خانواده
1-3 سالگی
معمولا براي توصيف سالهاي نوپايي يعني 12 تا 36 ماهگي واژه "دوپاي وحشتناک" را بکار مي برند.
در اين سنين کودک براي يافتن نحوه کار چيزهاي مختلف، چگونگي معناي "نه"، قدرت لج بازي و کج خلقي، منفي گرايي و امتناع از دستورات تلاش کرده و شديدا به کاوش محيط مي پردازد.
او براي يادگيري راجع به دنياي خود خصوصا روابط بين موقعيت ها خود را به شدت درگير اشياء مي کند و به آنها مي پردازد.
تکامل بیولوژیکی
در طول دوره نوپايي رشد آهسته مي شود. کودک شيرخوار تپل و قلمبه کم کم لاغر و قد بلند به نظر می رسد.
متوسط وزن در 2 سالگی 12 کيلوگرم يعنی حدودا چهار برابر وزن موقع تولد است.
متوسط قد در 2 سالگی 6/86 سانتی متر است.
قد بزرگسالی دو برابر قد کودک در 2 سالگی است. عمده افزايش قد در قسمت ساق های پا می باشد.
بدليل ضعف عضلات شکم، برآمدگی شکم وجود دارد.
ساق های کودک در دوره نوپايي کمانی (بدليل تحمل وزن کودک بر پاهای ناتوان و ضعيف که به مرور عضلات آن قوی تر می شوند) و کف پاها صاف است.
همزمان با مهارت در راه رفتن ظاهر چاق و چله شيرخوارگی جای خود را به پاهای کشيده و بدنی عضلانی دوره خردسالی می دهد.
تغییرات حسی
حدت بينايي در نوپايي 40/20 است و بينايي با تلاقی تصاوير دوچشم بر يک نقطه در مغز کامل می شود.
در اين سنين استرابيسم بايد هرچه زودتر درمان شود. تنبلی چشم (اآمبلوپيا) به دليل عدم استفاده از يک چشم برای جلوگيری از دوبينی بايد هرچه زودتر شناسايي و درمان شود.
کودک به علت عدم تکامل درک عمقی چشم هنوز در خطر سقوط است.
کودک نوپا، شنوايي،بويايي، بينايي و لامسه کامل تری داشته و به کمک آنها می بويد، می بيند، لمس می کند و می شنود. اينها راههای شناسايي محيط اطراف توسط کودک می باشند.
ارتباطات حسی توسعه پيدا می کنند. طوری که اگر والدين از غذايي خوششان نيايد، اين حس را به کودک منتقل می کنند.
آگاهی از اين عوامل در ابعاد مختلف تربيتی مثل تغذيه، آموزش عادات پذيرفته اجتماعی و تقويت پاسخ های رفتاری مناسب در موقعيت های مختلف اهميت زيادی دارد.
تکامل پيشرونده سيستم نخاعی بوسيله افزايش حس در اندام های تحتانی مثلا غلغلک پاها مشخص می شود. لمس ملايم باعث آرامش کودک می گردد.
تکامل سیستم ها
ميلينه شدن اعصاب در پايان 2 سالگی تقريبا کامل است. رشد مغز نيز تا حدود 75 درصد کامل شده است.
مناطق مختلف مغز مانند بروکا برای صحبت کردن، کورتکس برای کنترل اسفنکترهای دفعی و حرکت اندامها تکامل پيشرونده ای می يابند.
توام با افزايش حجم قفسه سينه تعداد تنفس کاهش می يابد و بعلت کوتاهی لوله استاش خطر اوتيت مديا وجود دارد. تعداد تنفس و ضربان قلب کاسته شده و فشار خون زيادتر می شود. تنفس همچنان شکمی است.
فعاليت غدد بزاقی در انتهای 2 سالگی تکامل می يابد. ظرفيت معده افزايش يافته و تناوب مصرف غذا بعلت کاهش سرعت عبور غذا از لوله گوارشی کمتر می شود. شيوع عفونت اسهالی در دوران نوپايي کاسته می شود.
يکی از تغييرات شاخص در سيستم گوارشی کنترل ارادی بر دفع روده ای است. کنترل فيزيولوژيک اسفنکترهای مقعد و ادراری در 18- 24 ماهگی کسب می شود. ظرفيت مثانه افزايش می يابد و در 14- 18 ماهگی کودک قادر به نگه داشتن ادرار به مدت 2 ساعت يا بيشتر است.
بعلت کاهش سبوم، پوست کودک ظاهر خشک می يابد. اتصال اپی درم، و درم بيشتر می شود و استعداد عفونت و گسيختگی کمتر از سنين قبلی است. غدد اکرين فعال می باشند و با تغيير درجه حرارت عرق توليد می کنند. موهای سر ضخيم، خشن و کمی تيره تر و صاف تر می شوند و موهای نازکی روی ساعد و ساق های پا رشد می کنند. توانايي تنظيم درجه حرارت بدن با لرز، انقباض و انبساط عروق پوستی کامل می شود.
سيستم ايمنی خصوصا IgM و IgG تقريبا به تکامل لازم خود رسيده اند اما کودک به دليل مواجهه با عفونت در مهد کودک دچار عفونت های تنفسی می شود. فاگوسيتوز سلولهای خونی موثرتر از قبل است، توليد آنتی بادی ها بخوبی برقرار شده است. اما در هر حال سطح ايمنی به اندازه بزرگسالان نيست.
تکامل حرکتی عمده و ظریف
عمده ترين مهارت حرکتی خشن در دوره نوپايي تکامل مهارتهای پايي است. در اولين سالگرد تولد، کودک شروع به راه رفتن می کند. سن متوسط راه افتادن کودک 9- 13 ماهگی است. در 18 ماهگی کودک می دود و در 2 سالگی می تواند از پله ها بالا و پايين برود. در حدود دو سالگی کودک می تواند روی يک پا بايستد و روی انگشتان پا راه برود.
تکامل حرکتی ظريف با حرکات دستها مشخص می شود. در حدود 9- 10 ماهگی کودک با انگشت شصت و اشاره اشياء را می گيرد.
در 15 ماهگی کودک اشياء را به داخل بطری سر باريک می اندازد و انداختن و دوباره برداشتن اشياء يک حرکت تکراری و فعاليتی معمول در اين سنين است.
در 18 ماهگی می توانند با حفظ تعادل توپی را از پايين به بالا پرتاب کنند. در همين سن کودک قادر است با 3- 4 لگو روی هم چيدن برج کوچکی بسازد. اين تعداد در دو سالگی به 6- 7 قطعه و در 5/2 سالگی به 8 قطعه می رسد. اين نشان دهنده هماهنگی پيشرونده حرکات دست و چشم هاست. مداد در دست گرفتن نمود ديگری از مهارت حرکتی ظريف است که در 15 ماهگی با کشيدن خطوط مبهم شروع شده و پيشرفت می کند.
امکان کاوشگری، تحقيق، دستکاری، تجسس در محيط، و ابعاد آنها بی پايان است به همين دليل خطرات زيادی نوپای محقق و کاوشگر را تهديد می کند.
تکامل روانی اجتماعی
بعد از برقراری اعتماد، نوپا آماده غلبه بر حس وابستگی و برقراری وظيفه استقلال و خودمختاری و عدم وابستگی است.
وظائف ديگر تکاملی در اين دوره عبارتند از: جداسازی و تفکيک خود از ديگران خصوصا مادر، تحمل جدايي از والدين، توانايي خويشتن داری در برابر غرايز، کنترل روی عملکردهای بدن، کسب رفتارهای مقبول جمع، کسب روشهای کلامی برقراری ارتباط و توانايي تعامل با ديگران به روشی که خودمداری آن کمتر است.
بنابراين اساس ارتباطات جمعی در دوره نوپايي گذاشته می شود و سلامت اين دوره در واقع پايه سلامت تکامل روانی اجتماعی دوره بعدی است.
بر اساس تئوری اريکسون، شيرخوار پس از کسب اعتماد به محيط، والدين و ديگران کم کم در می يابد که رفتار او منحصر به خود او می باشد و تاثيری قابل پيش بينی و اعتماد بر ديگران دارد.
اما رفتار او به ميل خودش گاهی با مقاومت ديگران رو به رو می شود به همين دليل تضادی بوجود می آيد. کودک متوجه می شود برای ديدن رفتار خوشايند ديگران بايد در رفتار خود تعديل ايجاد کند.
کودک در اين سنين گاهی در مقابل رفتار معترض ديگران مقاومت کرده و منفی گرايي می کند. بدون ايجاد محدوديت های مناسب رفتاری کودک راهنمايي برای برقراری خود کنترلی نخواهد داشت.
همانند رفتار اجتماعی گاز گرفتن سينه در دوره شيرخوارگی که در واقع به او درک جدا بودن و تاثير گذاشتن بر محيط را می دهد، نوپا با گرفتن، نگه داشتن و پس دادن اشياء به اين درک خود قوت می بخشد. نگه داشتن مدفوع و ول کردن آن در زمان دلخواه، برداشتن اشياء و محکم تر نگه داشتن آنها وقتی مادر فرياد می زند "نکن" ، از جمله رفتارهای استقلال خواهانه کودک نوپا است.
خصوصياتی مانند منفی گرايي، "نه" گفتن به همه چيز و "روتين خواهی" (کودک نوپا می خواهد در ظرف مورد علاقه خود و در جای هميشگی غذا بخورد و در رختخواب خود بخوابد) کودک نوپا در جهت کسب حس خودمختاری است.
کودکان نوپا علی رغم خودمختاری و علاقه به تجارب جديد، دوست دارند روتين های خود را داشته باشند. يعنی در اتاق خود بخوابند، افراد آشنا را ببينند و هر وقت نياز به آرامش دارند به آغوش آنها پناه ببرند.
کودک بدليل نياز به استقلال به جدال با مادر خود می پردازد و لحظه ای بعد دوست دارد همانند سنين قبلی در آغوش مادر به خواب برود.
اريکسون می گويد در اين سنين "من" رشد می کند و چالش و جدال بين خواسته های "غريزه"و تلاش برای تحمل شکست و حرمان و يادگيری راههای مقبول جامعه در تعامل با محيط وجود دارد.