پاورپوینت چهارمین برنامه استراتژیک ملی مبارزه با عفونت HIV (pptx) 17 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 17 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

به نام خدا چهارمین برنامه استراتژیک ملی مبارزه با عفونت HIV 1.تاريخچه و روند کلي اپيدمي در ايران: نخستين مورد گزارش و ثبت شده ابتلابه ايدز در ايران در سال 1365 و در مورد يک كودک شش ساله مبتلا به بيماري هموفيلي بود از طريق دریافت فرآورده هاي خوني آلوده مبتلا شده بود. بررسي كليه افراد هموفيلي در كشور كه تعداد آنها در آن زمان حدود 2000 نفر بود و همه آنها از فرآوردههاي خوني )فاكتور 8 و فاكتور 9( وارداتي استفاده كرده بودند، مشخص شد كه حدود 15 درصد از اين افراد به ويروس ايدز HIV مبتلا شده اند. با اين ترتيب موج اول همهگيري اچ آي وي و ايدز )انتقال از طريق فرآورده هاي خوني( در كشور از اوايل دهه 1360 در ميان افراد هموفيلي دريافت كننده فرآورده هاي خوني آلوده آغاز شد) 2.فراواني کل موارد شناسائي و ثبت شده مبتني بر نظام ثبت و گزارش دهي روتين : بر اساس آمار جمع آوري شده از دانشگاه هاي علوم پزشکي و خدمات بهداشتي درماني، تا تاريخ انتهاي 1392 شمسي مجموعا 27415 نفر افراد مبتلا به HIV / AIDS در كشور شناسايي و ثبت شده اند تا سال آخر نيمه اول 1392 )سپتامبر 2013 5118 نفر مبتلابه ايدز شناسايي شده و 5471 نفر از افراد مبتلا فوت كرده اند. درصد راههای انتقال موارد شناسائي و ثبت شده : مهمترين راه انتقال عفونت اچ آي وي در ايران از طريق تزريقي بوده است. بعد از آن راه انتقال جنسي دومين راه انتقال محسوب مي شود ) . علل ابتلا به HIV در بين كل موارديکه از سال 1365 تابحال در كشور به ثبت رسيده اند به ترتيب، تزريق با وسايل مشترک در مصرف كنندگان مواد )68.1 درصد، رابطه جنسي 12.7 درصد، دريافت خون و فراورده هاي خوني 0.9 درصد( و انتقال از مادر به كودک )1.2 درصد بوده است. راه انتقال در 17.1 درصد از اين گروه نامشخص مانده است. در سال 1380 ، براي نخستين بار در سطح ملي برنامه استراتژيک پنج ساله براي سالهاي 1381-1385 توسط وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکي با همکاري نسبي ساير دستگاه ها تدوين گرديد. در اين برنامه با تاكيد بر همکاري همه ذي نفعان شامل دولتي وبخش هایNGOs که شامل ۱۱استراتژي براي كنترل HIV و ايدز در ايران در نظر گرفته شد .برنامه اول( به هنگام اجرا نتوانست به تصويب هيئت دولت برسد و عملا به طور كامل به اجرا در نيامد. در انتهاي سال آخر آن به صورت گذشته نگر تلاشي براي پايش آن صورت گرفت و گزارشي به اين منظور منتشر شد . برنامه دوم براي سال هاي 1386 مشتمل بر 10 استراتژي بود 75 هدف اختصاصي، و 498 هدف اصلي و با مشاركت سازمان هاي شريک برنامه تهيه شد . اين برنامه اگر چه به تصويب دولت نرسيد، اما براي اجراي آن تلاش شد. از سال دوم برنامه اي براي پايش و ارزشيابي آن تدوين شد و چندين پروژه براي ارزشيابي آن در زمينه مصرف كنندگان مواد، تن فروشان، مرداني كه با ساير مردان رابطه جنسي دارند و عملکرد مراكز مشاوره بيماري هاي رفتاري به اجرا درآمد. در سال انتهايي نيز برنامه پايش آن، اگرچه به صورت گذشته نگر به اجرا درآمد. سومين برنامه ملي استراتژيک براي يک دوره 5 ساله 2014-2010 بر اساس تجارب بدست آمده از اولين و دومين برنامه ملي استراتژيک كنترل HIV/AIDS تهيه و آماده شد. اين برنامه با همکاري همه ذي بفعان تهيه گرديد. يکي از مهمترين تفاوت هاي برنامه سوم با ساير برنامه ها، پررنگ كردن "پيشگيري از انتقال جنسي HIV" است. اين برنامه به دنبال افزايش موارد HIV مثبت كه توسط راه هاي جنسي منتقل يافته اند، و همچنين داده هاي موجود در رابطه با افزايش رفتارهاي پرخطر جنسي چه در ميان جمعيت عمومي )مثل جوانان( و چه در جمعيت گروههاي پرخطر مثل مصرف كنندگان ترزيقي مواد (، زندانيان و زنان آسيب پذير) بيشتر مورد توجه قرار گرفت. مهمترين چالش ها و شكاف در پاسخ ملي : عليرغم تمامي اقدامات به عمل آمده هنوز شکاف هاي مهمي در پاسخ ملي به اپيدمي HIV در كشور وجود دارد كه مهمترین آنها به شرح زير مي باشد: 1- هنوز فاصله زيادي بين موارد شناسايي شده و موارد تخميني HIV شناسايي نشده در كشور موجود است . 2- با افزايش قابل توجه سهم زنان HIV مثبت در اپيدمي دسترسي به خدمات آموزش ، مشاوره ، آزمايش داوطلبانه و خدمات بهداشت باروري محدود و پاسخگوي نياز فعلي نمي باشد. 3- خدمات مرتبط با HIV هنوز به صورت كامل در نظام سلامت ادغام نشده است. 4- با توجه به جمعيت تخميني IDU در كشور كه حدود 200000 نفر مي باشد و خدمات فراهم شده فعلي هنوز قسمت بزرگي از اين افراد تحت پوشش خدمات نمي باشند. 5- با توجه به محدوديت هاي فرهنگي واجتماعي شناخت چنداني از جمعيت مردان داراي رفتارهاي پرخطر جنسي و دوجنسي ها موجود نمي باشد. اين گروه در برنامه هاي قبلي مورد توجه قرار نگرفته اند. 6- با توجه به تخمين جمعيت 90000 نفري زنان داراي رفتارهاي پرخطر جنسي ، خدمات فراهم شده فعلي جوابگوي نياز آنها نيست و بايد بر گسترش مراكز كاهش اسيب زنان با اولويت مناطق جغرافيايي پرخطر تاكيد بيشتري به عمل آيد. 7- كودكان خياباني هم چنان به عنوان يک گروه پر خطر با تخمين شيوع HIV %5 بايد در معرض توجه زياد قرار ندارند.. 8- با توجه به سخت در دسترس بودن گروههاي داراي بيشترين رفتارهاي پرخطر برنامه هاي سياري و همتايان از گسترش كافي برخوردار نيست و دركنار فراهم سازي ارايه خدمات در مراكز ثابت، ضعف در ارايه خدمات در ميان آنها وجود دارد. 9- ميزان فعلي مشاركت سازمانهاي غير دولتي كافي نيست و بايد از پتانسيل هاي موجود در اين خصوص استفاده بيشتري شود. عالوه بر اين بر گسترش اين نوع سازمانها و توانمندسازي آنها برنامه ريزي بيشتري به عمل آيد. 10- با توجه به افزايش سهم گروههاي نوجوان و جوانان زير 24 سال در اپيدمي و احتمال رفتارهاي جنسي حفاظت نشده ، بايد خدمات ادغام يافته بهداشت جنسي و بلوغ و پيشگيري از HIV به صورت هم زمان و ادغام يافته با خدمات سلامت خانواده مورد توجه قرار گيرد.