پاورپوینت اقلیم تبریز (pptx) 42 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 42 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

اقلیم تبریز فهرست مقدمه شناخت بسترو محیط طرح – شناخت خوده سوژه کشور و مشخصات طبیعی آب و هوا محیط زیست دسته بندی اقلیم ایران تاریخ تبریز موقعیت جغرافیایی آب و هوای تبریز تابش نور خورشيد فشار هوا وزش باد نمودار جهت و سرعت باد جدول زیست –اقلیمی ساختمان در تبریز مشخصات اقلیمی ويژگي‌هاي اقليم سرد تعین اهداف عمده طراحی اقلیمی تاثير توپو گرافي منطقه بر اقليم فرم بنا ساختمان های درون گرا با حیاط مرکزی استفاده از ایوان و حیاط کوچک در بنا پلان و نحوه قرارگیری بنا در تبریز اتاق‌هاي کوچک با ارتفاع کم بازشو دیوار کالبد شهری و روستایی نحوه طراحی در مناطق سرد خانه‌های تاریخی تبریز خانه مشروطه میدان ساعت مقدمه اقليم شناسي عبارت است از مطالعه علمي اقليم، يعني توصيف و نمايش اقاليم، تجزيه و تحليل عوامل، تفاوت بين اقاليم و كاربرد اطلاعات اقليمي در حل مسائل جامعه و به عبارت ديگر هدف اقليم شناسي عبارت است از كشف و تبيين رفتار طبيعي اتمسفر و بهره برداري از آن در جهت منافع انسان علم اقليم شناسي از زمانهاي بسيار دور براي انسان شناخته شده بوده و مردم آن را وضعيت درازمدت حالات اتمسفر مي‌دانستند و آن را با بيان روزهاي باراني، هواي خشك و پر از گرد و غبار، بادهاي شمالي يا جنوبي و غيره توصيف مي‌کردند. تقريبا تمام فعاليتهاي بشري براي تداوم چرخه زندگي بطور مستقيم يا غير مستقيم تحت تاثير هوا و اقليم است. غذايي كه مي خوريد، آبي كه مي نوشيد و يا در امور گوناگون مورد استفاده قرار مي دهيد، لباسي كه براي مقابله با نوع خاصي از شرايط جوي بر تن مي كنيد، خانه و مسكني كه در آن سكونت داريد، كارهايي كه روزانه در تلاش معاش انجام مي‌دهيد، و يا حتي تمام نيرويي كه به مدد آنها ادامه حيات مي‌دهيد و بطور كلي تندرستي و عدم آن، همه و همه تحت سلطه و اقتدار آب و هواي قلمرو زيست شماست. روش اصلي مطالعه در اقليم شناسي، جمع نگري يا كلي نگري است يعني براي مطالعه هر بخش از كره زمين محقق اقليم شناس تمام ويژگي‌هاي آن مكان را در ارتباط با يكديگر و به صورت مجموعه مرتبط بررسي مي‌كند. در مطالعه اقليمي داده‌هاي لازم در خصوص عناصر اقليمي مانند دما، بارش و ساير عوامل اقليمي جمع آوري شده و پردازش گرديده و در جهت شناسايي استعدادها و توانهاي اقليم‌هاي روي زمين و عملكرد اين اقاليم در چرخه حيات براي زندگي انسان بكار مي‌رود. شناخت بسترو محیط طرح – شناخت خوده سوژه بستر طرح  كشـور   ايران بـا وسعـت 1،640،195 كيلومتـر مربـع در نيمـه جنـوبي منطقه معتدل شمالي بين ΄03، °25 و ΄47، °39 عرض شمالي از خط استوا و ΄14، °44 و ΄20، °63 طول شرقي از نصف النهار گرينويچ قرار دارد. حدود 90 درصد از خاك كشور در محدوده فلات ايران واقع شده است. سرزمين ايران بطور كلي كوهستاني و نيمه خشك بوده و ميانگين ارتفاع آن بيش از 1200 متر از سطح درياست. بيش از نيمي از مساحت كشور را كوهها و ارتفاعات، يك چهارم آن را دشت ها و كمتر از يك چهارم ديگر آن را نيز زمين هاي در دست كشت تشكيل مي دهد. پست ترين نقطه داخلي با ارتفاع 56 متر در چاله لوت و بلند ترين آن قله دماوند با ارتفاع 5610 متر در ميان رشته كوه البرز قرار دارد، در كناره جنوبي درياي خزر ارتفاع زمين 28 متر پايين تر از سطح درياي آزاد مي باشد. مشخصات طبيعي از نظر توپولوژي و مورفولوژي سرزمين ايران فلات نسبتا مرتفعي است كه در بخش مياني كمربند چين خورده آلپ ـ هيماليا قرار دارد. اين رشته ارتفاعات عظيم كه از اروپا تا آسياي مركزي ادامه پيدا مي كند، در ايران به دو شاخه كوههاي البرز و زاگرس تقسيم مي شود. شاخه جنوبي، رشته كوه زاگرس را مي سازد كه به صورت ديواره اي عظيم، ايران مركزي را از جلگه بين النهرين جدا مي سازد. اين رشته در جنوب خاوري بصورت سدي تمام سواحل خليج فارس را پوشانده و به رشته مكران وصل و وارد خاك پاكستان مي شود. شاخه شمالي، رشته البرز را بوجود آورده كه از طرف شمال حوزه داخلي را از درياي خزر، و پس از اتصال به رشته كپه داغ، كه امتداد شمال باختري ـ جنوب خاوري دارد، از صحراي قره قوم و خوارزم جدا مي كند. در اين نواحي قسمتي از رشته كوههاي خاوري ايران با راستاي شمالي ـ جنوبي كه بين بلوك لوت در باختر و بلوك هلمند در خاور قرار دارد از شمال به كفه هاي خواب و از جنوب به رشته مكران مي رسد و حصار حوزه مركزي ايران را كامل مي كند.    رشته سوم در قسمت مياني رشته البرز و زاگرس با راستاي شمال باختري ـ جنوب خاوري در داخل پهنه فلات مانند مركزي، ضمن برخورد با هسته هاي موجود مركز ايران، اشكالي متنوع از حوزه هاي بسته يا درياچه اي بوجود مي آورد كه ريخت شناسي كنوني دشت هاي داخلي را شكل داده است. آب و هوابخش اعظم ايران در مقياس جريان هاي عمومي نصف النهار جوي، منطبق بر ناحيه نشست هوا است و به اين اعتبار، در يك الگوي يكنواخت توزيع اقليم، در منطقه كمربند مناطق خشك و بياباني جهان واقع شده است، با اين وجود، تنوع اقليمي در ايران بسيار زياد است. سه نوع آب و هوا را مي توان در ايران تشخيص داد. ـ آب و هواي بياباني و نيمه بياباني: بخش هاي وسيعي از سرزمين هاي داخلي و كناره هاي جنوبي ايران داراي اين نوع آب و هواست. از ويژگي هاي اين نوع آب و هوا وجود دوره گرماي خشك و طولاني است كه گاه بيش از هفت ماه از سال را در بر مي گيرد. ميزان بارش ساليانه در اين نواحي بين 30 ـ 25 ميلي متر متغير است. ـ آب و هواي كوهستاني: كه خود به دو نوع آب و هواي سرد كوهستاني و آب و هواي معتدل كوهستاني تقسيم مي شود. ـ آب و هواي سرد كوهستاني كه حدود 40000 كيلومتر مربع از خاك ايران را به خود اختصاص مي دهد. ميزان بارش ساليانه در اين نواحي بيش از 500 ميلي متر است. ـ آب و هواي معتدل كوهستاني كه حدود 300000 كيلومتر مربع از خاك ايران را به خود اختصاص داده و ميزان بارش ساليانه آن از 250 ميلي متر تا 600 ميلي متر متغير است. ـ آب و هواي خزري: كه ناحيه باريك و كم وسعتي است ميان درياي خزر و رشته كوه البرز، با ميزان بارش ساليانه بين 600 تا 2000 ميلي متر. نقشه نواحي اقليمي ايران تنوع اقليم هاي ايران معلول عوامل متداخلي است كه از مهمترين آنها، گسترش عرض جغرافيايي، امتداد كوهستانها و تغييرات فاحش ارتفاعات در گستره پهناور كشور و بالاخره موقعيت سرزمين نسبت به دريا ها و گستره هاي آبي مجاور و دور را مي توان نام برد   محيط زيستاكوسيستم هاي خشكي و دريايي، گونه هاي مختلف حيات، دريا ها و رودخانه ها، تالابها، جنگل ها و مراتع از عناصر تشكيل دهنده محيط زيست طبيعي به شمار مي روند و هر يك به گونه اي در ايجاد شرايط پايداري حيات موثر واقع مي شوند. اگرچه بخش وسيعي از كشور را مناطق كويري و نيمه خشك و فلات مرتفع تشكيل مي دهد و ميزان بارندگي در سطح كشور كم است و تهديدات عليه محيط زيست طبيعي جدي است ولي ايران از نظر تنوع در محيط زيست طبيعي از وضعيت خوبي برخوردار بوده و نمونه هايي از غني ترين منابع طبيعي را مي توان در كشور مشاهده نمود. ايران از نظر تعداد گونه هاي گياهي يكي از فلورهاي غني جهان بوده و تالاب ها ي كشور نيز به عنوان يكي از منابع غني زيست محيطي تلقي مي شود.   دسته بندی اقليم ايران به ترتيب اهميت منبعث از گرما ، نم و ابر ، بارش ، باد و غبار ، تابش و تندر است. بر پايه اين شش عامل پانزده ناحيه اقليمي در ايران شناسائي ميشود که عبارتند از: 1- ناحيه کرانه اي جنوبي: عمدتا در سواحل درياي عمان و بخش هائي از سواحل خليج فارس را در بر ميگيرد. بارزترين ويژگي اقليمي اين ناحيه به ترتيب اهميت گرما ، تابش و رطوبت است. بنابراين ميتوان آنرا اقليم گرم، پر آفتاب و رطوبي ناميد. 2- ناحيه پسکرانه اي خزري: بخش نسبتا زيادي از سواحل خزر از آستارا تا بندر ترکمن روي دامنه هاي شمالي البرز را در بر ميگيرد. اقليم اين ناحيه بارشي رطوبي است . ( بخش هائي از شرق استان اردبيل داراي اين اقليم هستند ) 3- ناحيه ايران مرکزي: پهناورترين ناحيه آب و هوائي ايران است که تمامي ايران مرکزي و بخش کوچکي از شمال شرق ايران را ميپوشاند. تابش و گرما ويژگي اين قلمرو است. 4- ناحيه آذري: کمربندي شمالغربي- جنوبشرقي که بخش بزرگي از آن در قلمرو آذربايجان جا ميگيرد و اقليمي رطوبي تندري دارد. ( مناطق مرکزي و جنوبي استان اردبيل داراي اين اقليم هستند ) 5- ناحيه مغاني:  اين ناحيه اقليمي رطوبي و بادي دارد . ( شمال استان اردبيل ، شامل شهرستانهاي پارس آباد ، بيله سوار و قسمتي از گرمي )