پاورپوینت روان­شناسی فردی و اجتماعی فصل اول معرفی درس و تاریخچه، تعریف و انواع روان­شناسی (pptx) 31 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 31 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

به نام خدا روان­شناسی فردی و اجتماعی فصل اول معرفی درس و تاریخچه، تعریف و انواع روان­شناسی تاریخچه، تعریف و انواع روان­شناسی هدف كلي: آشنا كردن و توانمند ‌سازي دانشجويان درزمينه‌ي تاریخچه، تعریف و انواع روان­شناسی اهداف ويژه: پس از مطالعۀ این درس، دانشجویان قادر خواهند بود: تاریخچۀ فلسفی و علمی روان­شناسی را بیان نمایند. علم روان­شناسی را تعریف نماید. انواع روان شناسی را معرفی نمایند. اهداف روان­شناسی و فواید آن را توضیح دهند. تاریخچۀ روان­شناسی تاریخچه روان­شناسی، به زمانی می­رسد که آدمی نسبت به فعالیت­های ذهنی خود، آگاهی یافت. انسان­های اولیه که دانش محدودی داشتند پدیده­ها و حوادث طبیعی مانند رعد و برق ، طوفان و غیره را به مسائل ماوراءالطبیعه ارتباط می­دادند. کنجکاوی آنها در مورد مسئلۀ خواب و خواب دیدن و به طور کلی در مورد خویشتن، اعتقاد آن­ها را به نقش عوامل ماوراءالطبیعه در زندگی­شان، بیشتر نمود. در قرن­های چهارم و پنجم قبل از میلاد، فیلسوفان یونانی مانند: بقراط ارسطو افلاطون عقاید و نظریات خود را در مورد ماهیت انسان و مسائلی مانند: حافظه، یادگیری، انگیزش، ادراک، خواب دیدن و رفتار غیر طبیعی ابراز نمودند. این دیدگاه ها به عنوان نفس، بخشی از فلسفه را تشکیل می­دادند. ادامه روان­شناسی تحت عنوان علم النفس یا اخلاق بیش از چندین قرن به عنوان یکی از مباحث اصلی فلسفه در دنیا و در کشور ما تدریس شده است. در این راستا بزرگانی همچون ابن­سینا، زکریای رازی، ناصر خسرو، ملاصدرا و سایر علمای علم و دانش به مطالعه و تدریس این بحث پرداخته­اند. در اواخر قرن نوزدهم، این­گونه مباحث از فلسفه جدا شدند و به صورت یک رشتۀ مستقل تحت عنوان علم روان­شناسی شناخته شد. به چه دلیل علم روان­شناسی جزء علوم انسانی محسوب شده است؟ زیرا به مطالعۀ رفتار انسان و رفتارهای مشابه او در حیوانات می­پردازد. تاریخچۀ فلسفی­روان شناسی اولین اظهار نظرها در مورد رفتارهای انسان به فیلسوفان یونانی بر می­گردد. افلاطون (427-347.ق.م)، عوامل طبیعی را به دو گروه: اجسام تصورات تقسیم نمود. که برای تصورات دو منشأ قائل شد: برخی ذاتی و همراه با روح برخی زاییدۀ مشاهدات موجود زنده از راه حواس بودند. بقراط ( 435-355.ق.م)، عوامل طبیعی را به چهار خصلت و خوی آدمی تعبیر کرد و عقیده داشت حالت و مزاج افراد بستگی به تعادل این چهار خصلت دارد. (بلغمی، صفرایی، سودایی و دمدمی). امپداکلیس (435 تا 490 .ق.م)، عقیده داشت که جهان هستی از چهار عنصر آب، باد، خاک و آتش ترکیب یافته است. ارسطو مسائل جدیدی را مطرح نمود که می­توان او را از نظر شناخت رفتار انسان، نخستین پیش­گام روان­شناسی علمی دانست. ارسطو، نفس را کنش فرایندهای جسمی می­دانست. به نظر او برای شناخت رفتار انسان، باید کنش­های بدنی او را مطالعه کرد. ارسطو به جای واژۀ نفس، واژۀ تصورات ذهنی را به کار برد. فرض او بر این بود که تصورات ذهنی از تأثیر عوامل محیطی بر بدن ایجاد می­شوند. به نظر او عوامل محیطی اندام­های حسی را تحریک می­کنند؛ اثر این تحریک­ها به قلب می­روند، و در قلب اثری به جا می­گذارند که منشاء تصورات ذهنی است. این تصورات ذهنی رفتار انسان را کنترل می­کنند. ارسطو (384-322. ق.م) این است که آن قسمت از بدن که در کنترل رفتار انسان نقش دارد، قلب نیست؛ بلکه سیستم عصبی است. تفاوت دیدگاه امروزی با دیدگاه ارسطو در چیست؟