پاورپوینت پاورپوینت درس نهم تاریخ معاصر ایران پایه یازدهم ویژگى هاى حکومت رضاشاه 35 اسلاید (pptx) 35 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 35 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

تهیه کننده: درس نهم ویژگی های حکومت رضاشاه در این درس به طور فشرده با شاخصه های حکومت و سیاست های فرهنگی و مذهبی دورة پهلوی اوّل آشنا می شوید. هدف از طرح این مباحث، آشنایی بیشتر شما با ابعاد فرهنگی و اجتماعی دوران حکومت رضاشاه است. الف - وابستگی: آغاز حکومت پهلوی نقطه عطفی در تاریخ فرایند وابستگی ایران محسوب می شود؛ زیرا تا پیش از روی کار آمدن رضاشاه، پیدایش سلسله های پادشاهی و حاکمان ایرانی عموماً در چارچوب روابط قومی و یا اشرافیت داخلی شکل می گرفت. اگرچه برخی از پادشاهان ایرانی مورد حمایت قدرت های عصر خود بودند ولی خاستگاه و منشأ روی کار آمدن آنها، بیگانگان نبودند. ظهور سلسله پهلوی و روی کار آمدن رضاشاه از همان ابتدا در امتداد استقرار نظام سلطه جهانی و استعمار انگلستان شکل گرفت. ب - خودکامگی و حکومت فردی: حکومت رضاشاه، حکومتی فردی و استبدادی بود. با وجود اصل تفکیک قوا در قانون اساسی، رضاشاه در همه کارها و ارکان مملکت دخالت می کرد. نمایندگان مجلس شورای ملّی براساس فهرستی که توسط فرماندار، فرمانده لشکر و رئیس شهربانی حوزه انتخابیه تهیّه و شخص رضاشاه آن را تأیید و به وزارت کشور ابلاغ می کرد، انتخاب می شدند. بنابراین هرچند که رضاشاه حکومت پارلمانی و نهاد مشروطه را از میان نبرد، امّا روش حکومت او با حکومت پادشاهان مستبد قبل از مشروطه تفاوتی نداشت. علاوه بر مجلس، قوای قضائیه (عدلیه) و مجریه نیز فاقد استقلال بودند. دستگاه های دولتی و وزارت خانه ها، قدرت هیچ گونه تصمیم گیری نداشتند و برخی به سبب شناختی که از روحیه نظامی و استبداد رأی رضا شاه داشتند، حتّی قادر به اظهارنظر نبودند. ج - ترویج ملّی گرایی افراطی: در دوران حکومت رضاشاه ملیّ گرایی افراطی با هدف به حاشیه راندن اسلام شدت گرفت. کارگزاران فرهنگی حکومت رضاشاه، به تقلید از غرب ((جدایی ادین از سیاست)) را از لوازم ملیت گرایی قلمداد می کردند. آنها بدون داشتن درک صحیح از شرایط تاریخی ایران، همبستگی میان علایق ملّی و دینی را که در ایجاد وحدت و اقتدار کشور و هویت ملّی جامعه ایرانی نقش مؤثری داشت، نادیده گرفتند. بیشتر بدانید مریت هاکس نوشته است: روحیه جدید ملیّ گرایی در عصر رضاشاه ردپایی از فاشیسم به همراه داشت، زیرا بدون توجه به روابط و ارزش های تاریخی، تنها به گذشته ] دور [ می نگرد. یکی دیگر از شاخصه های ملیّت گرایی افراطی دوران رضاشاه، قومیت ستیزی و نادیده گرفتن هویت اقوام ایرانی مانند ترک، کرد، عرب، بلوچ و ترکمن بود. اعمال تبعیض قومی و توسل به خشونت و نظامی گری برای از بین بردن گویش ها و لهجه های محلی، آداب و رسوم و لباس های زیبای محلی که تقویت کننده هویت ملّی ایرانیان است با ادعاهای رضا شاه و کارگزاران حکومتی او ناسازگار بود که آثار زیان باری برجای گذاشت. علاوه بر این، برای تغییر الفبای فارسی به لاتین تلاش هایی صورت گرفت.