پاورپوینت اصول و روشهای طراحی شهری (pptx) 34 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 34 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
اصول و روشهای طراحی شهری
فهرست
موضوعات مشخص طراحی در شهرهای ایران
اصل پیوستگی فضایی
طراحی شهری در گسترش پیشنهادی
نمونه هایی از فضای محصور و مرکب
تناسب،مقیاس،مقیاس انسانی
فضاهای متباین
قلمرو،کمپوزیسیون،هویت معماری
موضوعات مشخص طراحی در شهرهای ایران را عمدتا می توان به صورت زیر تقسیم بندی کرد
:
طراحی در شهرهای ایران اعم از طراحی در بخش قدیمی و بخش جدید شهرهای موجود و یا طراحی شهرهای جدید، باید بر اساس
شناسایی اصول طراحی بافتهای قدیمی
و توجه به
خصوصیات کالبدی
آنها و
ویژگیهای فضای شهر ایرانی
و بهره گیری منطقی از
اصول گذشته
انجام شود.
1
-
طراحی کل مجموعه شهر
2
-
طراحی در بخش درونی یا قدیمی شهر، شامل طراحی قسمتهای مخروبه
و
فرسوده ، طراحی تعریض و تصحیح کوچه های قدیمی، طراحی در مرکز شهر، طراحی در مراکز محلات ، طراحی دوباره ی خیابانها و میدانهایی که در بخش قدیمی احداث شده اند و مانند آن
.
3
–
طراحی در بخش میانی یا نیمه قدیمی
4
-
طراحی در بخش بیرونی یا جدید
5
-
طراحی در گسترش پیشنهادی
اصل پیوستگی فضایی:
منظور از طراحی کل شهر، طراحی در مقیاس شهر است که بخش قدیمی
شامل: مرکز شهر، مراکز محلات،
بخش میانی
،
بخش بیرونی
و
توسعه ی
پیشنهادی
را در بر می گیرد.
مفهوم طراحی شهری در بخش قدیمی شهرهای ایران،
تجدید سازمان
فضایی، تصحیح
و در صورت لزوم
،
تعریض گذرهای اصلی و ایجاد دسترسیها
و فضاهای شهری با طراحی بدنه ها
و غیره است .
سازمان کالبدی شهرهای قدیمی ایران بر پیوند فضایی میان عناصر مجموعه:
1)
مرکز محله 2)مراکز محلات
، از طریق یک رشته فضاها و عناصر ارتباط دهنده
3)
گذرهای اصلی
و
4)
میدان،
استوار است.
مفهوم
طراحی بخش میانی
عمدتا به
تصحیح برخی دسترسیها
و طراحی
بعضی
فضاهای عمومی
و
مراکز محله ای
محدود می شود . در طراحی این
بخش ، لازم است که به جنبه ی
پیوستگی فضایی
آن با بخش قدیمی از
طریق
رشته فضاها و عناصر ارتباط دهنده
توجه شود .
بخش بیرونی
عمدتا محصول فعالیتهای ساختمانی دهه های اخیر است و فاقد ارزش فضایی
بخش درونی و میانی
است. ترکیب این بخش ،
یکنواخت
،
بی هویت
،
ناهماهنگ
و عموما
فاقد فضاهای شهری
است. معنی طراحی شهری در بخش بیرونی بیشتر تصحیح برخی دسترسیها و بالاخص استفاده از زمینهای بایر به منظور
ایجاد فضای شهری و محله ای
است.
طراحی شهری در گسترش پیشنهادی:
موقعیت گسترش پیشنهادی شهر در
طراحی
مجموعه ی شهر روشن می شود.
زمینهای آزاد
برای گسترش پیشنهادی یک شهر، فرصت مناسبی برای طراحی شهری و طراحی مسکن به حساب می آید. در یک شهر که بخش
قدیمی
،
میانی
و
بیرونی
آن شناخته شده اند، بدیهی است که طراحی شهری در گسترش پیشنهادی این شهر باید از
اصول و ارزشهای شکل دهنده
ی بخش
قدیمی و میانی
و با توجه به
نیازهای امروز
پیروی کند و از تکرار جنبه های نامطلوب کالبدی بخش جدید بر حذر بماند.
طراحی شهری با
طراحی فضاهای خارجی
یا
عمومی
سروکاردارد.
مفهوم
فضای داخلی و خارجی اساسا
یکی
است ، جز اینکه
مقیاس
این دو فضا فرق می کند.
ترکیب
فضای داخلی
خانه
در
فرهنگ ایرانی
عمدتا به صورت
حیاط مرکزی
است که با
فضاهای دور
، بسته می شود.
بدنه ی
محصور کننده ی
فضای حیاط ،
اطاقها
هستند. در مقابل حیاط مرکزی به عنوان فضای داخلی ،
میدان
و
تکیه ی سرباز
یا سر پوشیده قرار دارد که از اطراف با بدنه ای مرکب از دکانها ،حمام عمومی ، مسجد و مانند اینها
محصور میشود.
در شهرهای قدیمی ایران، واحدهای مسکونی با
حیاط مرکزی
به یکدیگر پیوسته اند و
مجموعه یکپارچه ای
را تشکیل داده اند .
اندازه ی اجزاء
حیاط مانند : حوض و باغچه ها، اندازه تالار و ایوانها، اطاقهای سه دری و پنج دری و اندازه ی در و پنجره ها، همه تابع
نظم و پیمون
بوده است.
از
محصور کردن فضا
به عنوان نخستین اصل حاکم بر
طراحی مکانهای شهری
نام برده می شود. بطوری که اگر فضا به شکل مطلوبی محصور نشود، نمی تون به یک مکان شهری جذاب دست یافت!!!!!!!!!!!!!
عناصر محصور کننده ی فضا عموما
عناصر شهری
،
محله ای
یا
خانه ها
هستند. در ایران در موارد بسیاری، بدنه ای از
طاق نماها
و
غرفه های مکرر
به صورت
متقارن یا متعادل
، فضا را محصور می کنند. فضای بین ساختمانها باید به گونه ای باشدکه
احساس
انسانیرا
برانگیزد.
احساس محصور بودن در فضا
اساسا بر رابطه ی
فاصله ی چشم ناظر
از
ارتفاع بدنه ی محصور کننده فضا
استوار است . بر مبنای منابع غربی، این
رابطه را بر پایه زاویه ی بین خط عمود از چشم ناظر بر بدنه وخط واصل میان چشم ناظر و لبه ی بالایی بدنه مورد بحث قرار داده اند.