پاورپوینت داروهای بیحس کننده موضعی (pptx) 18 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 18 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
داروهای بیحس کننده موضعی
بطور برگشت پذیر با وقفه هدایت عصبی موجب مهار حس درد در قسمتی از بدن میشوند، بدون اینکه هشیاری را از بین ببرند.
از نظر ساختمان شیمیایی به دو دسته آمیدی و استری تقسیم میشوند:
استرها: بنزوکائین (پماد، ژل دهانی)، تتراکائین (آمپول، قطره چشمی)
داروهای بیحس کننده موضعی
آمیدها: لیدوکائین(اسپری، محلول و ژل موضعی، آمپول)، لیدوکائین/اپی نفرین(آمپول)، لیدوکائین/هیدروکوتیزون (پماد رکتال)
داروهای بیحس کننده موضعی
آمیدها: لیدوکائین/پریلوکائین(کرم)، پریلوکائین(آمپول)، پریلوکائین/فلیپرسین(آمپول)، بوپیواکائین(آمپول)
داروهای بیحس کننده موضعی
میزان حلالیت در چربی، پیوند پروتئینی و میزان یونیزاسیون دارو بر قدرت و طول اثر بیحس کننده موضعی اثر می گذارد.
داروهای بیحس کننده موضعی دارای خاصیت قلیایی ضعیف هستند و در pH بدن بصورت یونیزه میباشند. فعالترین شکل دارو در محل گیرنده، شکل یونیزه دارو است.
این داروها در نسوج عفونی اثر کمتری دارند، زیرا بدلیل کاهش pH در این نسوج، مقدار بسیار کمتری از شکل غیریونیزه دارو برای نفوذ به داخل سلول و رسیدن به جایگاه گیرنده در دسترس میباشد.
هردو شکل یونیزه و غیریونیزه دارو دارای اهمیت هستند.
مکانیسم عمل داروهای بیحس کننده موضعی
با انتشار در نسوج اطراف عصب، غلاف میلین و غشای سلول عصبی به محل اثر خود رسیده ← کانالهای سدیم را بلوک کرده، جریان ورودی یونهای سدیم به درون عصب را کاهش داده و از دپلاریزاسیون و هدایت پتانسیل عمل را جلوگیری می کنند.
محل اثر داروی بیحس کننده سطح داخلی سلولهای عصبی است.
فیبرهای عصبی با قطر کم (مانند فیبرهای درد) نسبت به اثر بیحس کننده ها حساستر هستند. ابتدا حس درد و سپس حس سرما، گرما، فشار و لمس از بین میرود. رفلکس های عضلانی را نیز تضعیف میکنند.
فارماکوکینتیک داروهای بیحس کننده موضعی
داروی بیحس کننده موضعی ایده آل دارویی است که مدت زمان بیشتری در موضع مصرف باقی بماند. افزودن داروی منقبض کننده عروقی موجب ↑طول مدت اثر، ↓غلظت سرمی(↓سمیت سیستمیک)، مهار کامل هدایت عصبی با دوز کمتر دارو و ↓خونریزی حین جراحی میشود.
تزریق اتفاقی IV حتی در مقادیر کم میتواند موجب سمیت شود.
فارماکوکینتیک داروهای بیحس کننده موضعی
بیحس کننده موضعی استری توسط استرازها (پسودوکلین استراز) در پلاسما متابولیزه میشوند.
بیحس کننده موضعی آمیدی در کبد متابولیزه میشوند.
بعضی از متابولیتهای لیدوکائین فعال هستند.
لیدوکائین اثرات ضد آریتمی و ضدتشنج نیز دارد.
کاربرد بالینی داروهای بیحس کننده موضعی
بیحسی موضعی یا سطحی(Local or Surface): در سطوح مخاطی بینی، دهان، گلو، نای و برونش، چشم، مجاری ادراری و دستگاه گوارش
بیحسی انتشاری(Infiltration): تزریق دارو در پوست یا قسمتهای عمقی تر برای ازبین بردن درد حین جراحی، بخیه زدن، بیوپسی
بیحسی منطقه ای(Field Block): تزریق دارو در اطراف یا ریشه اعصاب محیطی یا شبکه عصبی جهت ایجاد بیحسی در یک منطقه خاص در جراحی