پاورپوینت فتوگرامتری 4 (Aerotriangulation) (pptx) 127 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 127 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

فتوگرامتری 4 (Aerotriangulation) تعريف مثلثت بندی هوايی عبارت است از تکثير نقاط کنترل زمينی به منظور تعيين مختصات زمينی نقاط عکسی نظير نقاط گرهی(Tie points) و نقاط عبوری (Pass points) و ساير نقاط نقاط مختصات دار را می توان در حل ترفيع فضايی، ترميم تحليلی و توجيه مطلق مورد استفاده قرار داد. درگذشته مثلث بندی هوايی به شيوه های مختلف دستگاهی و محاسباتی و در حال حاضر به شيوه نرم افزاری و محاسباتی انجام می شود. 1- برنامه ريزی (سازمان نقشه برداری) 2- پرواز و عکسبرداری (سازمان نقشه برداری) 3- عکاسی (سازمان نقشه برداری) 4- تهيه (سازمان نقشه برداری و مهندسان مشاور) 5- طراحی نقاط کنترل زمينی (مهندسان مشاور) 6- عمليات زمينی و محاسبه مختصات نقاط کنترل(مهندسان مشاور) 7- مثلث بندی و محاسبات (سازمان نقشه برداری) 8- تبديل (مهندسان مشاور) 9- اديت و کارتوگرافی و چاپ (مهندسان مشاور) مراحل اجرای يک پروژه فتوگرامتری تهيه 1- بررسی شرايط پرواز و عکسبرداری انجام شده و تهيه راهنما يا اندکس عکسی 2- انتخاب، نشانه گذاری و شماره گذاری نقاط کنترل عکسی و کمکی بررسی نحوه پرواز، عکسبرداری و تهيه راهنمای عکسی 1- تعيين مرکز هر عکس، نشانه گذاری و شماره گذاری آن دايره ای به قطر يک سانتی متر به مرکز محل برخورد علائم کناری شماره نقطه مرکز عکس: شماره عکس با انديس صفر 05080 2- انتقال مرکز هر عکس بر روی عکس های مجاور و نوشتن شماره آن (مثلث بندی دسته اشعه يا Bundle) در مثلث بندی به شيوه مکانيکی و نيمه تحليلی نيازی به انتقال مراکز نيست 3- تهيه موزائيک عکسی از هر باند پرواز (مثلا فقط عکسهای فرد با پوشش طولی 20 درصدی) در صورت عدم وجود اشتراک، ناچارا عکسبرداری مجدد صورت گيرد بررسی نحوه پرواز، عکسبرداری و تهيه راهنمای عکسی 4- تهيه موزائيک عکسی بلوک اتصال موزائيک های عکسی باندهای مجاور، (در صورت وجود نقص در پوشش عرضی مناسب، عکسبرداری مجدد مورب) 5- ترسيم راهنمای عکسی اندکس عکسی در مقياس 1:4 يا 1:5 مقياس عکسبرداری تهيه می شود تفاوت اندکس عکسی با راهنمای پرواز اين است که محورهای راهنمای پرواز کاملا موازی طراحی شده و فواصل مراکز يکسان است انتخاب، نشانه گذاری وشماره گذاری نقاط کنترل عکسی و زمينی 1- طراحی نقاط کنترل عکسی يا گرهی 2- طراحی نقاط کنترل زمينی نقاط کنترل عکسی همان نقاط شش گانه در محدوده مدل می باشند (مناسبترين نقاط جهت انجام توجيه مطلق و توجيه خارجی) مراحل تعيين محدوده مناسب جهت نقاط عکسی و شماره گذاری 1- مرحله کادر گيری (بر اساس پوشش عکسهای مجاور در امتداد باند پرواز و باندهای مجاور) 2- انتخاب، نشانه گذاری و شماره گذاری آنها در هر کادر معمولا دو نقطه در نظر گرفته می شود نشانه گذاری با سوزن زدن انجام می شود نقاط می تواند مسطحاتی، ارتفاعی يا نقطه کامل (Full) باشد نقاط کنترل عکسی با انديس های 1 و 2 و نقاط کنترل زمينی با انديس های 3 و 4 می باشند 3- انتقال نقاط عکسی و کنترل زمينی بر روی عکسهای مجاور تذکر1: برای مثلث بندی شعاعی، يا تحليلی که مختصات نقاط عکسی با مونوکامپاراتور قرائت می گردد، انتقال نقاط ضروری است تذکر2: در مثلث بندی در فضای سه بعدی مدل يا مختصات عکسی قرائت شده در استرئو کامپاراتورها، انتقال نقاط نياز نيست 4- تکميل راهنمای عکسی کليه نقاط عکسی و کنترل زمينی بر روی شيت راهنمای عکسی پياده می شوند شمال مغناطيسی منطقه به طور تقريبی بر روی اندکس مشخص گردد حدود تقريبی پهنه های بزرگ آبی، مناطق جنگلی و باتلاق مشخص گردد مراحل تعيين محدوده مناسب جهت نقاط عکسی و شماره گذاری