پاورپوینت آب انبار (pptx) 75 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 75 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
آب انبار
فهرست
تعریف آب انبار
تاریخچه
دلایل ایجاد آب
انبار
بهداشت آب
انبارها
منابع تأمين آب
آبانبار
تقسیم بندی آب انبارها
عناصر تشکیل دهنده آب انبارها.
فرايند خنك سازي آب در آب
انبارها
چند نمونه آب انبار
آب انبارهای استان
قزوین
تعاريف آبانبار
:
محفظهاي
است که در آن همواره آب خوشگوار ذخيره ميکنند، و مکان سرپوشيدهاي است در زيرزمين که در آن
آب
انباشته می
کنند
.
حوض
بزرگ روپوشيده در زيرزمين که سقف آن را با آجر ميسازند، و جاي ذخيره کردن آب است
.
آبانبار
، برکه، حوض، مصنعه و نامهاي ديگر، مخازن آب زيرزميني هستند که براي رفع نياز مردم به آب شرب در بيشتر مناطق ايران و بعضي کشورهاي ديگر ساخته ميشده است
.
تاریخچه
قدیمی ترین آثار برجای مانده از آب انبارها با پیدایش اولین تمدن های ایرانی هم زمان است. مخزن آب انبار شهر ایلامی
دورانتاش
در چغازنبیل(چهل کیلومتری جنوب شرقی شهر تاریخی شوش در استان خوزستان) مربوط به هزاره ی دوم ق . م هنوز باقی است
.
در دوره ی هخامنشیان نیز بقایای آب انبار و آبراه های متعدد در تخت جمشید وجود دارد
.
در دوره ی اسلامی آب انبار مانند سایر بناهای شهری در مراکز تجمع شهر مانند راسته بازارها و مرکز محلات و همچنین کاروانسراهای بین راهی احداث می شد
.
آب انبارها از جمله تأسیسات وابسته به قنات هستند كه برای ذخیره سازی در زمستان و استفاده در تابستان كاربرد داشته اند
.
فن ساختمان و شيوه معماري در ساختمان آبانبارها داراي اعتبار خاصي است؛ چرا كه سازندگان اين واحدها با دقت و نكتهسنجي بسيار، به مسايل عمده اي چون ميزان فشار آب بر كف و سطح آبانبار، مساله اندود داخل بنا، تهويه، تصفيه و جلوگيري از آلودگي آب، توجه كامل داشتهاند.
دلایل ایجاد آب انبار
شرايط
اقليمي خشك و نيمه خشك بخش عمده اي از ايران، تاثير ژرف و بنيادي در خلق پديدههاي گوناگون معماري اين سرزمين گذاشته است
.
ر
يزشهاي آسماني در ايران، به جز ناحيه شمالي و سواحل درياي مازندران، در بقيه نواحي بسيار كم است. به همين دليل، از ديرباز در بيشتر دشتهاي وسيع ايران، براي دسترسي به آب، تلاش چشمگيري صورت گرفته و ايرانيان با بهره جستن از تمامي تواناييهاي خود، دهها كيلومتر قنات حفر كرده اند. آنها در كنار ساخت قناتها و سدها، به ذخيره سازي آبهاي فراوان زمستاني براي به مصرف رساندن آنها در فصلهاي گرم سال نيز توجه داشته اند و براي تحقق اين مساله، «آبانبار» را بنيان گذاشته اند
.
دلايل جمعآوري و نگهداري آب در آبانبارها را ميتوان به صورت زير دسته بندي كرد:
الف) تبخير شدن آب در اثر تماس مستقيم با گرماي خورشيد و جريان هوا
ب ) فاسد شدن آب در هواي آزاد
ج) گرم شدن آب به علت تابش نور خورشيد
بهداشت آب انبارها
درآب انبارها برای اینکه آب سالم و بهداشتی بماند از سه روش استفاده می شده است
:
۱
-
فضای آب انبارها در تاریکی محض بود بنابراین میکروب های غیر هوازی که احتیاج به نور دارند نمی توانند در آن رشد کنند
.
۲
-
املاح و ذرات موجود در آب ته نشین می شوند. به این خاطر بر روی آب زغال قرار می دادند و به آن مقداری آهک و نمک اضافه می کردند تا ته نشین شود و به این طریق تصفیه آب را از طریق فیزیکی و شیمیایی انجام می دادند
.
۳
-
به جهت آنکه آب راکد در یک محل دچار فساد و گندیدگی نشود بر روی آب انبارها بادگیر می ساختند تا جریان هوا دائما از روی آب عبور کرده و مانع فساد آب شود
.
منابع تأمين آب آبانبار
يکي از مهمترين و اساسيترين مواردي که در حيات آبانبارها اهميت دارد، تأمين آب آنهاست. به عبارت ديگر ساخت و ادامه حيات اين شاهکارهاي هنري به خاطر وجود آب است. با توجه به ويژگيهاي آب و هوايي مناطقي که در حاشيه کوير قرار دارند و از لحاظ باران ساليانه در مضيقه هستند، تنها راه تأمين آب اين بناها چشمهها و قناتهاي اطراف شهرها است. البته تعداد معدودي آبانبار نيز در محدوده بيرون شهر (آبانبار ميانراهي) وجود دارند که آب باران جاري شده در دشتهاي خشک به طرف آنها هدايت ميشود
.
به طور کلي مخازن آبانبارها از آب: الف- قنوات ب- چشمهها ج- رودخانههاي فصلي، پر ميشده است
.
نحوه
آب
رساني :
آبانبارهايي
كه در مناطق كوهستاني ، كوهپايهها و دشتها نزديك به چشمهها يا مظهر قناتها ساخته شدهاند به وسيلة مجرايي كه از مظهر قنات يا چشمه به مخازن ميپيوندد پر ميشوند
.
در بيشتر جايها كوشش ميشود آب از طريق مجراهاي زيرزميني يا تنبوشهاي به مخازن هدايت گردد . گاهي طول مسير تنبوشهگذاري شده به چندين كيلومتر ميرسد ، مثلاً آبانبارهاي عظيم گرد كوه دامغان از آب چشمة پيخار كه در دو فرسنگي قلعه واقع بود پر ميشد . آبرساني معمولاً در زمستان و پيش از جاري شدن سيل انجام ميشود و حجم آب به وسيلة دريچهاي ويژه كه در مسير جريان آب قرار ميگيرد تعيين ميگردد . بيشتر آبانبارهاي كنار راههاي كارواني از سيلابهاي بهاري رودخانهاي نزديك به آنها پر ميشود . خاكريزهاي موربی در بستر رودخانه در هنگام خشكي ميسازند و آب گرد آمده در پشت خاكريزها را به مجرايي كه به آبانبار ميپيوندد هدايت ميكنند . بعضي از اين مخازن يك مجراي خروجي در مقابل مجراي ورودي دارند كه مازاد آب را از آبانبار به بيرون هدايت ميكند . اگر مجراي خروجي كشش كافي نداشته باشد ، آب در پشت خاكريز جمع ميشود و پس از شكستن آن در بستر اصلي رودخانه جريان مييابد . در منطقة تايباد ، سيلاب ابتدا به يك حوضچه وارد ميشود و پس از آنكه رسوباتِ آن تا اندازهاي تهنشين شد سر آب آن را به حوض انبارها مياندازند . در اين صورت برداشت آب ابتدا از اين حوضچه صورت ميگيرد . در نواحي جنوبي ايران جويهاي متعدد كوچكي در مسير سيلابها ساخته ميشود . آب باران در اين جويها گرد ميآيد و به يك جوي بزرگتر كه به آبانبار ميپيوندد هدايت ميشود . گاه در اين مناطق سه چهار بركة نزديك به هم به وسيلة نهري به يكديگر متصل شده است تا اگر آب از يكي سرريز كند به ديگري وارد شود . اين نوع آبرساني گاه در مناطق كوهستاني نيز انجام ميگيرد
.