پاورپوینت طرح جامع تهران (pptx) 49 اسلاید

دسته بندی : پاورپوینت

نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد اسلاید: 49 اسلاید

قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :

طرح جامع تهران بيش از 5 دهه است كه الگوى سنتى طرح هاى جامع با رويكردمبتنى بر خردگرايى و مديريت متمركز دولتى و متكى به پيش بينی وقايع ، به واسطه ناكارآمدى و تعارض با واقعيت هاى جامعه آماج انتقادات واقع شده است. با ناكامي هاي حاصل از الگوي سنتي و تبلور نظريه ها و تفكرات جديد در حوزه برنامه ريزي شهري،ديدگاه هاي جديدي با عنوان ” ديدگاه ساختاري و ديدگاه راهبردى “ مطرح شد كه هر كدام چه در عرصه روش شناسي و چه در عرصه مديريت و اجرا تفاوت هاي عمده اي با ديدگاه قبلي داشتند (كميته پژوهش توسعه شهرى، 1387 ). از اواخر دهه 1370 شمسى در كشورانديشمندان مختلفي از ديدگاه ساختارى راهبردي جهت ارتقاء كيفيت طرح هاي توسعه شهري و شناسايي تعاملات داخلي نظام هاي اجتماعي، اقتصادي و محيطي با برنامه ريزي شهري، طرح موضوعو حمايت كردند. اين طرح موضوع منجر به حركت به سوى تهيه طرح هاى توسعه شهرى با رويكرد ساختارى-راهبردى به ويژه براىكلانشهر هاى تهران، شيراز، اصفهان و هم اكنون مشهدگردیده است. مقدمه منبع: دکتر بندر آباد- بررسی و انطباق طرح های توسعه و عمران جدید-تابستان 92-ص 2 سير تحول نظريات شهرسازى و الگو هاى طرح هاىتوسعه شهرى در جهان برنامه ريزى به عنوان حيطه اى نظرى و تجربى همواره تغييريافته و خود را با شرايط و شيوه هاى تفكر نوين سازگار نموده است. به نحوى كه تحولات عمده برنامه ريزى را مى توان به چنددوره تقسيم نمود: دوره اول (از اواخر قرن نوزدهم تا اواسط دهه 1960ميلادي) شاهد صنعتى شدن و رشد جمعيت و اقتصاد شهرها بوده ايم.دهه 60 را مى توان دوره طرح جامع خواند. در اواسط دهه 1960 ميلادي، ديدگاه سيستمى در برنامه ريزى مطرح گرديد كه مرحله دوم از تحول برنامه ريزى شهرى را پديد آورد. در دهه 1970 ، ايده برنامه ريزىمشاركتى مطرح گرديد و مرحله سوم تغييرات و تكامل برنامه ريزى شهرها صورت پذيرفت (مهندسان مشاور نقش پيراوش، 1388 ). به اين ترتيب مى توان عنوان نمود هنگامى كه مشخص گرديد طرح هاي جامع باحدود 60 تا 70 سال سابقه و تجربه، ديگر جوابگوي مسائل و نيازهاي توسعه شهري نيستند شيوه هاى نوين تهيه طرح هاى توسعه شهري با نام طرح راهبردي (در آمريكا) و با نام طرح هاي ساختاري (درانگلستان) مطرح گرديد.. سیر تحولات در جهان منبع: دکتر بندر آباد- بررسی و انطباق طرح های توسعه و عمران جدید-تابستان 92-ص 2 سیر تحول مدیریت شهری در تهران در بررسی مدیریت شهری در ایران می توان به شرایط مدیریتی شهر تهران اشاره نمود که 4 دوره اصلی داشته است: دوره اول- آغاز از سال 1286 (سال تصویب قانون تشکیل بلدیه در ایران)- در این دوره از لحاظ قانونی، تهران تحت اختیارات بی قید و شرط حکومت مرکزی بود اما بسیاری از خدمات در نواحی شهری و در سطح محلی، اجرا می گشت.(مسیحی 1384) دوره دوم (1286 تا 1347)، تصویب قانون بلدیه و در پی آن، قانون سازمان اجرایی کشور یعنی شهرداری به عنوان شخصیت حقوقی تلقی می شود.البته در سال 1309 در حکومت رضاخان، قانون آن لغو و استقلال نسبی شهرداری کاهش یافت و ارگانی وابسته به دولت مرکزی شد.(مهندسین مشاور هیمن 86) در این دوره در مجموع شهرداری ناکارآمد بود. دوره سوم (1347 تا 1369)، مدیریت تهران در این دوره با تصویب اولین طرح های جامع توسط شورای عالی شهرسازی و معماری ایران همراه است. 1- طرحی برای یک دوره 25 ساله تدارک دیده می شود ویک محدوده توسعه احتمالی 25 ساله در نظر گرفته می شود. 2-برای نظارت بر امور مرتبط، شورای نظارت بر گسترش شهر تهران شکل می گیرد.(به موجب ماده 2 این قانون، توسعه و گسترش در تمامی مبادی در حوزه اختیارات این شورا قرار گرفت) 3-مکلف شدن شهرداری بر تخریب ساخت و ساز های غیر مجاز (مسیحی مرادی-84) سر آغاز طرح های توسعه منبع: براتی-آشنایی با طرح های توسعه شهری در ایران-بهار 90-ص 48تا 50 در دنباله این تحولات، قانون اصلاح پاره ای از مواد و الحاقات چند ماده به قانون شهرداری ها در اسفند ماه 1345 به تصویب می رسد. تاسیس شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در اسفند 51 و همچنین تعیین حدود و حریم نظارت بر فعالیت ها و ساخت و ساز ها در شهرها نیز از جمله اقداماتی است که در این دوره شکل گرفته و عملی می شود (پرنیان به نقل از بنکدار و دیگران-86). از زمان وقوع انقلاب به بعد به تدریج در نظام مدیریت شهری در کشور و به طور خاص در تهران در سال 69، دیدگاه های نوینی در مدیریت شهری مطرح شد، از جمله آنکه به تدریج پاره ای از فعالیت های سازمان های وابسته به شهرداری به بخش خصوصی واگذار می شود مانند سازمان آتش نشانی، میادین تره بار، نظارت بر حمل و نقل و ... از سوی دیگر، در این دوره مواجه هستیم با: 1. گسترش فعالیت های عمرانی بی برنامه در سطح شهر 2.احداث بزرگراه های مدرن و پارک های زیبا 3.شکل گیری فروش تراکمات به واسطه قطع شدن اعتبارات دولتی 4.عدم اقدامات به موقع و علمی برای جانشینی منابع جدید به جای اعتبارات دولتی در نهایت اقدامات خلاف برنامه ریزی شهری متداول می گردد سر آغاز طرح های توسعه منبع: براتی-آشنایی با طرح های توسعه شهری در ایران-بهار 90-ص 48تا 50 در نتیجه فروش تراکم به عنوان شیوه تامین اصلی نیاز های مالی شهرداری از اوایل دهه 80 تا کنون گردید. پس از استقلال مالی شهرداری تهران به این شیوه و طی مدت زمانی کوتاه، طرح جامع جدید تهران توسط مهندسین مشاور آتک و وزارت مسکن و شهرسازی با عنوان ” طرح جامع حفظ و ساماندهی شهر تهران “ تهیه شده و به تصویب شورای عالی معماری و شهرسازی می رسد ولی در عمل به دلیل عدم موافقت شهرداری با رویه و محتوای آن، طرح مسکوت مانده و بدون کارایی کنار گذاشته می شود. از سال 82 بود که طرح جدیدی برای کنترل توسعه کالبدی شهر تهران در دو گام آغاز شد که در نهایت در سال 87 به تصویب شورا ی شهر تهران و شورای عالی شهرسازی ایران رسید که در اغلب اسناد با نام ” طرح راهبردی- ساختاری شهر تهران “ نامیده اند. منابع مالی شهرداری ها منبع: براتی-آشنایی با طرح های توسعه شهری در ایران-بهار 90-ص 51 نظريه تهيه طرح هاى ساختارى- راهبردى با توجه به اين كه الگوى "طرح هاى جامع" در برنامه ريزى شهرى و منطقه اى از اوایل دهه 1970 اعتبار خود را از دست داده و از آن پس در اكثر كشورهاى جهان به عنوان الگوى سنتى شناخته مى شد، ارائه گرديد. با توجه به ماهيت پيچيده و پوياى شهر، همواره انتقاداتى به طرح هاى جامع شهرى از لحاظ نظرى و محتوائى نظير عدم توجه به ماهيت چند بعدى شهر و متغيرهاى پيش بينى ناپذير آن ، تقليل برنامه ريزى جامع شهرى به برنامه ريزى كالبدى ، عدم توجه كافى به ضرورت هدف گذارى ، تصميم سازى و تصميم گيرى ، عدم توجه كافى به لزوم تلفيق اهداف كالبدى با اهداف محيطى و اقتصادى-اجتماعى و عدم توجه كافى به پيش شرط ها و امكانات تحقق پذيرى، تغيير و اصلاح طرح، وارد مى گرديد. اين انتقادات از نظر روش شناسى شامل مواردى نظير: 1) تقليل "جامع نگرى" به "مطالعات جامع" و گردآورى اطلاعات پراكنده و بى هدف 2) تاًكيد بيش از حد بر روش هاى تجريدى، كمى و ايستا 3) محدود كردن برنامه توسعه شهر در چارچوب انعطاف ناپذير "نقشه كاربرى زمين” 4)تحميل الگوهاى مصنوعى به تقسيمات كالبدى شهر و يكسان سازى سيماى شهر و عدم وجود پيوستگى ميان مراحل ، برنامه ريزى، طراحى و اجرا بودند و اين مسائل و مشكلات نيز در عدم موفقيت طرح هاى جامع موًثر قلمداد مى گرديد. طرح ساختاری از کجا شروع شد منبع: ماجدی/نظريه تهيه طرح هاى ساختارى- راهبردى/سال 91/ص2 دليل انتخاب عنوان "طرح هاى ساختارى- راهبردى" تاًكيد بر اين امر بود كه ابتدا بايستى تعيين ساختار توسعه اقتصادى، اجتماعى و كالبدى شهر مد نظر قرار گيرد و سپس راهبرد هاى لازم براى تحقق ساختارهاى مذكور ارائه شود.(ماجدی-91) طرح ساختاری از کجا شروع شد منبع: ماجدی-نظریه طرح های ساختاری راهبردی-پاییز 91-ص 2 وجود نارسائى در قوانين و مقررات شهرسازى فقدان الگوى مناسب براى مالكيت اراضى شهرى عدم وجود اهرم هاى لازم براى نظارت عدم مشاركت مردم در روند تهيه و اجراى طرح هاى جامع شهرى عدم توجه به امكانات و شرايط تحقق طرح هاى جامع شهرى استارت نیاز به طرحی انعطاف پذیر و جوابگوی نیاز های فراموش شده گذشته با نام ”طرح هاى ساختارى- راهبردى“ خورد. دلایل ضرورت بازنگری در طرح های پیشین طرح جامع طرح جامع شهر در بند 2 ماده 1 تغییر نام وزارت آبادانی و مسکن به وزارت مسکن و شهرسازی مصوب 1353 با عنوان طرح بلند مدتی که در آن، : نحوه استفاده از اراضی و منطقه بندی مربوط به حوزه های مسکونی صنعتی، بازرگانی، اداری، کشاورزی، تاسیسات و تجهیزات و تسهیلات شهری و نیازمندی های عمومی شهر، خطوط ارتباطی و محل مراکز انتهای خط (پایانه) و فرودگاه ها و بنادر و سطح لازم برای ایجاد تاسیسات و تجهیزات و تسهیلات عمومی، مناطق نوسازی، بهسازی و اولویت های مربوط به آنها تعیین می شود. ضوابط و مقررات مربوط به کلیه موارد فوق و همچنین ضوابط به حفظ بنا و مکان های تاریخی و مناظر طبیعی، تهیه و تنظیم می گردد. تعاریف منبع:میره ای و کلانتری، آشنایی با طرح های توسعه شهری در ایران، زمستان 90، ص 71 طرح راهبردی-ساختاری با مشاهده مشکلات موجود در طرح های جامع، بایستی تجدید نظری در تهیه طرح ها صورت می گرفت و طرح ها بایستی به صورت راهبردی-ساختاری در مقیاس شهرستان و شهر تهیه شود. در این راستا تهیه طرح های توسعه و عمران جامع شهرستان به عنوان طرح های فرادست طرح های جامع شهری با دیدگاه راهبردی- ساختاری در سال 70 آغاز شد. همچنین با تصویب هیئت دولت، تهیه طرح های ناحیه ای به صورت قانونی درآمد. در سال 1377 پس از گذشت هفت سال از تجربه طرح های جامع شهرستان و طرح های ناحیه ای ، تصمیم گرفته شد که طرح های جامع و تفصیلی نیز با این دیدگاه راهبردی-ساختاری تهیه شود که طرح های راهبردی-ساختاری شهرها به جای طرح های جامع سنتی و طرح های تفصیلی پایه، موضعی و موضوعی، به جای طرح تفصیلی پیشنهاد گردد. منبع: میره ای و کلانتری، آشنایی با طرح های توسعه شهری در ایران، زمستان 90، ص 75-76